Wie is Lydia?
Jeetje. Heb je even? Haha, geintje. Eigenlijk is het heel simpel. Chaos op een ordelijke manier. Met andere woorden; iemand met een rijkelijke fantasie. Als persoon hoogsensitief, ook al zou je dat niet meteen zeggen. Ik voel veel aan en kan me daarom goed verplaatsen. Handig voor de karakters die ik in mijn boeken beschrijf.
In je jeugd ben je verhuisd van Amsterdam naar Arnhem. Dat zal best een verschil zijn geweest? Wat is je daarvan het meeste bijgebleven? Je hebt geen gemakkelijke jeugd gehad las ik. Je bent daar heel open in. Waarom kies je voor die openheid?
Die verhuizing maakte een groot verschil. Waarschijnlijk werd het verergerd door een lastige leeftijd. En wat me is bijgebleven? Kwaadheid! Om het onrecht dat me werd aangedaan op de school in Arnhem. Het bizarre was dat iedereen mij op die school kende, alleen maar omdat ik uit Amsterdam kwam. Het was vreselijk, als introvert niet omgaan met die negatieve aandacht. Vandaag de dag is er goddank veel meer aandacht voor pesten. Toen niet! Ik spijbelde. Uren en uren zat ik in de bibliotheek. En waarom ik kies voor openheid? Als schrijver moet ik de waarheid vertellen. Dat zie ik als mijn taak, ook al is het niet altijd makkelijk en doet het pijn.
Heeft je dat gevormd, ten goede, tot wie je nu bent en dan vooral als moeder?
Lastig. Eigenlijk heb ik geen referentiekader. Toch denk ik van niet. Is het beroepsmatig handig, voor de personen om me heen ben ik daardoor soms erg complex. Maar het maakt me geen beter of slechter persoon of moeder.
Wat was je eerste verhaal dat je schreef, kun je je nog herinneren waar het over ging?
Ja. Ook al had ik daarvoor wel wat korte dingen geschreven, Tijdsflarden was mijn eerste roman. Ergens in het midden bleef ik steken. Het document heb ik nog altijd; Om me te herinneren dat niets onmogelijk is. Toen leek het namelijk onvoorstelbaar om een heel boek te schrijven.
Volgens mij heb je wel een talenknobbel? Je studeerde Engels, Duits, Frans, Italiaans en Spaans. Dus vertaal je je eigen werk ook? Is een internationale doorbraak dan gemakkelijker te verwezenlijken en is dat een doel?
Eigenlijk was en ben ik erg gefascineerd door taal. Graag zou ik Zweeds en Noors leren, maar het ontbreekt me aan tijd. Nee, zelf zou ik niet zo snel eigen werk vertalen. Dat laat ik liever over aan beëdigd vertalers. Dus die internationale doorbraak laat nog heel even op zich wachten.
Lezers kennen je voornamelijk van je Fantasyboeken en je recente thriller Doodstil. Maar je hebt ook ontzettend veel prentenboeken gemaakt. Goodnight Little Moon, die wereldwijd bekend zijn. Je hebt ze ook zelf geïllustreerd? Is er iets wat jij niet kan?
Oh zeker! Er zijn genoeg dingen die ik niet kan. Taarten bakken bijvoorbeeld. Maar inderdaad, het was té veel. Van huis uit ben ik een kunstenares. Olieverf was mijn grote liefde, en steeds meer mensen konden mij vinden voor portretten. Daardoor ben ik gaan illustreren. Tot ik in 2014 begreep dat ik echt moest kiezen. Erg moeilijk! Wat betreft de Maanserie, nee, dat zijn de enige prentenboeken die ik niet heb geïllustreerd.
Tijdens het schrijven van je fantasyboeken Evian Willow werkte je ook nog. Was dat niet ontzettend zwaar? Je hebt tenslotte ook een gezin met drie kinderen. Hoe combineer je zoiets?
Mijn baan als secretaresse heb ik een aantal jaren geleden vaarwel gezegd. Het was het moment dat ik definitief koos om schrijver te worden. Toch moet ik er elke dag opnieuw voor kiezen. Met de nodige discipline lukt het. Het is heel anders dan in loondienst! Eigenlijk werk ik alleen maar, zelfs tijdens vakantie en vaak in de weekenden. Dat het een prijs heeft? Zeker! Maar alles heeft een prijs.
Je maakt er geen geheim van dat je een burn-out hebt gehad. Is dat een directe reden geweest om je fulltime toe te leggen op schrijven?
Zeker heeft het er voor een heel groot deel mee te maken. Tijdens de jaren dat ik werkte als secretaresse voelde ik me ellendig. Ook al had ik de beste werkgever ter wereld. Het was of ik vast zat, gevangen in een nachtmerrie. Ik liep helemaal leeg, tot het moment dat er alleen nog een schim was. De burn-out is een van de beste dingen die me is overkomen. Het kwam ook samen toen mijn man kanker kreeg. Dan ga je extra nadenken over het leven. Zeker hoe kostbaar de tijd is en vooral hoe we dat invullen.
What doesn’t kill you makes you stronger? Is dat op jou van toepassing? Zie jij jezelf als een knokker?
Absoluut! Wat mij betreft zijn er twee type mensen: vechters en verliezers. De keus is aan een ieder van ons.
Ik heb ergens gelezen dat Evian Willow jouw alter ego is? Dat maakt me nieuwsgierig, vertel eens?
Nou, je bent schrikbarend goed ingelicht. Inderdaad. Zoals ik ook al vertelde mijn fantasy serie is de fantasie waarin ik verbleef als kind. Toch was er een afstand omdat de hoofdpersonen niet dicht genoeg bij mij stonden. Elena, Charlotte en William zijn geweldig maar ze zijn wat vlak qua karakters. Daarom koos ik voor iemand die heel dicht bij me zou moeten staan. Vanaf dat punt kon ik kiezen. Daarom is hij bijvoorbeeld een wees, maar er is meer…
Ben jij van mening dat je een fantast moet zijn om fantasy te kunnen schrijven?
Duimzuigen en dromen alleen is zeker niet genoeg. Het zou ongeloofwaardig on oppervlakkig worden. Volgens mij moet je vooral veel vragen hebben om een fantasy te kunnen overbrengen. Wat mij betreft schetst Tolkien perfectie met zijn meesterwerken: het is meer dan de som der delen! Diep onder de laag van de karakters en de avonturen die ze meemaken schuilt een dieper waarheid. Episch, groter dan het leven, en onbewust raakt de schrijver daarmee je ziel. Dat is fantasy!
Vanwaar de overstap van fantasy naar een thriller?
Thrillers zijn geweldig! Zeker in combinatie met de X-factor. Dit genre lijkt voor mij gemaakt. Fantasy was een escape room, in thrillers heb ik het heft in handen.
Wat is voor jou het grootste, merkbare, verschil tussen fantasylezers en die van thrillers?
Fantasy blijft lastig. Ook al is het een groeiende groep door prachtige initiatieven zoals game of thrones. Het is zo jammer dat volwassenen op den duur denken dat ze te oud worden voor dit genre. Waarom? Thrillerlezers houden van spanning. Zelf ben ik ook een thrillerlezer geworden. Thrillers schrijven is een uitdaging en het lezen een feest!
Wie zijn je grootste fans? Hoe vinden je dochters het dat je schrijft, lezen ze je boeken ook?
Eigenlijk heb ik geen idee wie dat zijn. Best wel erg! Mijn dochters zijn het in ieder geval niet. Ze lezen niet. Misschien komt het nog goed. Ik hoop het…
Recensies, wat vind je daarvan? Hoe ga je om met kritiek en feedback? En hoe sta je tegenover Social Media?
Een recensies is een persoonlijke visie. Had ik in het verleden nog het idee dat ik alles moest lezen en er wat van op moest steken, dat beeld laat ik steeds meer los. Zeker toen ik zag wat er gebeurde met Doodstil. De meningen waren zo uiteenlopend. Hoe en wat kan je daar van leren? Daarom laat ik het los en zoek tegenwoordig leermomenten bij andere schrijvers. Toch probeer ik alle recensies wel te lezen. En wat betreft Social Media, dat is echt geweldig! De afstand tussen schrijvers en lezers vervaagt.
Zie jij jezelf als extravert of juist introvert? En vind je schrijven een eenzaam beroep? Wat is voor jou dé reden om te schrijven?
Een introvert. Maar daar werk ik aan, omdat het ergens belemmerd. In ieder geval schuw ik aandacht steeds minder. Ja, het schrijven zelf ervaar ik soms als eenzaam. Op een goede manier dan. En wat dé reden om te schrijven is? Haha, omdat de karakters nu eenmaal iets te zeggen hebben.
In je boek ‘Doodstil’ komt een liefde tussen twee vrouwen voor. Hoe sta je tegenover erotiek in een verhaal?
In eerste instantie was het raar. Eng zelfs. Van prenten naar jeugdboeken en dan naar een boek met een erotische lading was voor mij best heftig. Achteraf nergens voor nodig. Het past perfect in het verhaal. Jan Wolkers deed er trouwens ook nooit moeilijk over, waarom ik dan wel?
Waarom zouden lezers Doodstil moeten lezen volgens jou, wat maakt dit boek zo bijzonder?
Het boek is snel te lezen, omdat er behoorlijk wat spanningsbogen in het verhaal zitten. Saaie boeken kan en wil ik gewoon niet maken. Daarnaast is het een van de weinige boeken die meerdere perspectieven gebruikt. Als voordeel: de lezer krijg daardoor een diepte beeld van het geheel. Zeker omdat het boek eerst nog los aan elkaar lijkt te zitten…
<11-11-’1511 november was een belangrijke datum voor je, vertel? Was je zenuwachtig?
Vreselijk zenuwachtig. Omdat ná drie jaar er eindelijk een fantasy vervolg uitkomt. Evian Willow moet gewoon perfect zijn, en uit ervaring weet ik dat er dan juist dingen mis kunnen gaan. Eigenlijk een nare selffulfilling prophecy. Daarom ben ik blij als dat allemaal vlekkeloos verloopt. Maar ja…
Tot slot; Je tweede thriller ‘Vervloekt’ komt uit in het voorjaar van 2016. Kun je daar al iets over vertellen?
Nu moet ik oppassen. Vooral omdat ik aan het boek werk en er erg enthousiast over ben. Het is mijn eerste boek in ‘Lydia van Houten’ stijl, iets dat ik in de toekomst voor ogen heb en waar ik bij blijf. Was ik met Doodstil ergens nog zoekende naar een eigen stijl, ik kan wel zeggen dat Vervloekt dát boek aan het worden is. Er zit nog steeds een lading erotiek in. Omdat ik het thema niet schuw, maar nu op een natuurlijkere manier. Veder is het donkerder dan Doodstil. Waarschijnlijk de reden dat ik er nachtmerries van kreeg. Niet in slechte zin, maar omdat het levensecht geschreven is. Dit boek gaat tot diep onder mijn huid. Een goed teken! Vervloekt gaat over Mikayla. Ze is journaliste, moeder van twee kinderen die op een dag geconfronteerd wordt met de zelfmoord van haar man. Dat is het begin van een reeks bizarre voorvallen…
Dank je wel Lydia voor je openhartige antwoorden en je enthousiaste reactie op onze vraag of je wilde meewerken aan dit gesprek.
Patrice – Team De Perfecte Buren
Wil je meer weten over Lydia en haar boeken?
www.lydiavanhouten.nl
Lydia op Facebook
Recensie Doodstil
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
