In gesprek met Marelle Boersma

Wie is Marelle Boersma?

Heb je altijd al willen schrijven/geschreven?  
Ik heb niet altijd de wens gehad om schrijfster te worden. Wel heb ik – achteraf gezien – altijd geschreven. Pas toen mijn vader een boek had geschreven en ik bij zijn boekpresentatie voor het eerst zijn boek zag… begon het te kriebelen. Wow, zo stoer. Een boek met zijn naam er op: Joop Boersma. Die schrijfkoorts is nooit meer weggegaan.


Je hebt zojuist je tiende boek in tien jaar geschreven, hoe voelt dat?
Gigantisch trots. Het is een droom, maar het blijkt hard werken om een droom uit te laten komen. In die tijd was ik alleenstaand moeder en ik werkte 4 dagen in de week aan de universiteit. Toch dreef mijn passie voor schrijven me voort. Elk vrij uurtje zat ik te schrijven. Het heeft me zeker ook veel ontspanning gebracht, anders had ik dat nooit volgehouden. Pas een klein jaar geleden heb ik ontslag genomen. In die begintijd kon ik niet bedenken dat ik nu tien boeken op mijn naam zou hebben, in Portugal zou wonen en zelf schrijfdocent zou zijn.

Op een dag bedenk je dé verhaallijn, en dan? Hoe heb je het dit keer aangepakt, waarom precies dit verhaal en hoe lang heb je er over gedaan, van start to finish?
Voor mij geldt dat het me relatief veel tijd kost om een goed verhaal te bedenken met voldoende impact. Daarna schrijf ik vooral op intuïtie en op gevoel. De emoties op een goede manier verwoorden is mijn inziens het allerbelangrijkste. Het verhaal over Maddie McCann zat al heel lang in mijn hoofd. Ooit wilde ik daar over schrijven. Het lijkt mij misschien wel het ergste wat je als moeder (ouder) kunt overkomen. En toen ik zelf naar Portugal vertrok om daar te gaan wonen en werken, bleek alles bij elkaar te komen. Het daadwerkelijke schrijfproces (dus zonder het schrijven in mijn hoofd) heeft ongeveer een half jaar geduurd. Daarna komt natuurlijk nog de proeflees- en redactiefase.

Heb je op momenten gedacht ‘ik stop ermee’? Hoe pak je jezelf dan weer bijeen?
Bij elk boek heb ik wel een moment dat ik twijfel. Dat is denk: het wordt niet spannend genoeg. Of: ik kan het niet. Maar ermee stoppen? Nee, nooit. Die twijfel is meestal terecht, dus dan moet ik terug naar de basis van het verhalen vertellen, zelfs naar mijn eigen schrijftrainingstips. Dat helpt!
Soms is het ook voldoende om mijn personages eens diep in de ogen te kijken en hun beweegredenen scherper te krijgen. Waarom doen mensen (personages) de dingen die ze doen, dat is denk ik de belangrijkste vraag om dan te beantwoorden.


Is het een voordeel of soms toch niet om in je eentje te schrijven? Hoe gaat dat in z’n werk bij bv kritiek/correcties of zelfs als je vast zit? Werk je met proeflezers?
Ik denk dat ik te eigenwijs ben om echt samen te schrijven aan een fictief boek. Het verhaal groeit in mijn hoofd en dat is ondoenlijk om steeds uit te leggen aan een ander. Er verandert vaak zoveel, omdat het mijn eigen intuïtie is die me vertelt hoe ik verder moet.
Maar als mijn verhaal eenmaal af is, ben ik heel erg blij met proeflezers die hun kritische ogen over mijn verhaal laten gaan. Dan kan ik door de ogen van de lezer mijn verhaal ervaren. Proeflezers zijn echt belangrijke mensen voor me.


Nederlandstalige thrillerauteurs doen het goed, met name de vrouwelijke auteurs. Waar ligt dat aan denk je?
Als ik dat zou weten, zou ik het direct aan alle (beginnende) manlijke auteurs vertellen. Helaas.
Volgens mij speelt de manier waarop emoties werken een belangrijke rol. Mannen en vrouwen ervaren dingen nu eenmaal anders. Ik schrijf geen woorden, ik schrijf emotie. Dus het kan niet anders dan dat het een ander boek oplevert als ik bepaalde ervaringen opschrijf of dat ditzelfde plot door een man geschreven wordt.

Hoe kom je aan inspiratie en wat hoop je met je boeken bereiken?
Inspiratie voor verhalen zit in het leven zelf. Daarom heb ik graag veel contact met mensen. Als ik me zou afsluiten, voel ik niet meer waar mensen zich druk om maken en met welke misstanden sommige personen te maken krijgen. Als ik door het opschrijven van deze zaken ook maar een heel klein steentje kan bijdragen tot het aanzwengelen van de discussie hierover, is een boek al geslaagd.


Stel; een van je boeken gaat verfilmd worden. Welk boek leent zich daarvoor het beste volgens jou en wie wil je in de hoofdrollen? Zou je de regie uit handen kunnen geven?
Phoe, lastige vraag. Welke niet, zou ik bijna zeggen, maar dat klinkt nogal arrogant. Ik zie ‘Enkele reis’ echt zo voor me. De beelden kunnen hier op ons land gedraaid worden. Halina als Anouk die vastzit in een leven zonder spraak. Waanzinnig, lijkt me. Er zit een prachtig stuk roadtrip in door Spanje en Frankrijk, dat met beelden nog meer invulling krijgt.
Regie is een vak apart, dus dat laat ik graag aan een ander over.


Als je zelf leest, lees je dan graag een los boek of lees je ook wel 
series? Zou jezelf ook een serie willen schrijven?
Tot nu toe eigenlijk het liefst losse boeken. Die schrijf ik zelf ook het liefst, hoewel ik sommige personages graag eens terug zou willen laten komen in een volgend boek.

Zou je ook iets anders, net zo gemotiveerd en met passie, kunnen doen? Je geeft schrijfworkshops? Vertel eens?
Ik ben al een aantal jaren schrijfdocent. Het is heerlijk om mijn passie door te geven. Ik had zelf ooit de droom om schrijver te worden. Nu kan ik anderen helpen hun droom uit te laten komen. Hoe mooi is dat!
Sinds vorig jaar organiseer ik schrijfvakantieweken. Als je weg bent uit je dagelijkse beslommeringen en je compleet verzorgd wordt, gaat de inspiratie lekker stromen. Vanaf dit jaar kan ik ons prachtige plekje in de Algarve ook aanbieden. We hebben een schrijfhuisje gebouwd waar vandaan je het mooiste uitzicht hebt over de heuvels. Jan kookt voor de groep met (onbespoten) groenten en vers fruit van het land. De overnachtingen zijn bij een nabijgelegen B&B (4,5*).
Het mooiste compliment kreeg ik toen ik mijn eerste schrijfvakantieweek had gegeven (in Toscane) en de hele groep van acht personen het jaar erna terug wilde komen. En dat deden ze! Geweldig toch?

Heb je weleens iemand op je workshops waarvan je weet dat dat een knaller (moet) gaan worden? Wat doe jij er dan mee?
Zeker! En er zijn inmiddels ook al diverse schrijvers gedebuteerd. Ik geef ze een plekje in mijn schrijfnieuwsbrief om ze wat extra aandacht te geven. Maar verder moeten ze het zelf doen. Zíj moeten begeleiding vragen als ze die nodig hebben en de uren erin stoppen die een boek schrijven nu eenmaal vraagt. Dat kan ik niet voor ze doen.
Goed kunnen schrijven is maar één aspect van het vak. Doorzettingsvermogen en de kunst om jezelf en je boek op een goede manier in de aandacht te zetten is minstens zo belangrijk.

Hebben dit soort zaken ook een toegevoegde voor jou, puur op schrijversvlak?
Het is eerder andersom. Doordat ik als auteur precies weet waar de valkuilen zitten, kan ik als schrijfdocent beginnende auteurs beter helpen hoe je die kunt omzeilen. Maar daarnaast: ik gebruik vaak mijn eigen oefeningen om mijn verhalen op te bouwen of meer diepgang te geven. Tja, die oefeningen zijn dan ook geboren uit mijn eigen ervaring als auteur.

Je woont in Portugal, weet men daar dat je auteur bent en dat je recent een boek hebt geschreven waarvan ‘Maddy’ een deel van de inspiratie was?
Nee, hooguit een paar Nederlandse mensen met wie we nu contact hebben.


Waarom Portugal? En wat is hét grootste verschil voor jou tussen NL en daar wonen?
De aanwezigheid van Jan.
Heb je ooit gelezen waarom ik naar Portugal vertrokken ben? Kijk gewoon eens op: https://schrijfvakantie.wordpress.com/onze-droom/


Wat zou je nog graag van je bucketlist afvinken?
Voor mezelf heb ik geen bucketlist. Ik ben een heel tevreden mens.
Mijn kinderen en familie gelukkig zien is voor mij een belangrijk punt dat ik altijd op mijn lijstje wil laten staan. Nooit afvinken, altijd aandacht aan besteden.


Als je een plaatje of schildering kon tekenen van een willekeurige omgeving waar je ooit in geweest bent, wat zou je dan tekenen/schilderen?
Het mooiste landschap dat ik ooit gezien heb was het karstgebergte in Zuid-China. Fietsen of varen tussen de heldergroene rijstvelden die de wonderlijk steile rotsen nog duidelijker laten uitkomen.


Tot slot: Als je een feestje zou geven, wat voor een dan ook, wat voor feestje zou het dan zijn, en ter gelegenheid waarvan?
Geluk is veel belangrijker dan welke materiële zaken dan ook. Dus ik zou graag een feestje ter ere van het bestaan van geluk geven. Tijdens dat feest zou ik dat graag flink willen uitdelen aan de mensen om me heen.


Dank je wel Marelle voor je openhartige antwoorden! Heel veel succes met al je uitdagingen én boek elf!


Patrice 
Team De Perfecte Buren

Eerder verschenen op Perfecte Buren.