"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met......Maria Genova

Woensdag, 22 april, 2015

Geschreven door: Maria Genova
Artikel door: Roelant de By

Wie is Maria Genova?
Ik ben journalist en schrijfster van acht boeken. Mijn nieuwste boek ‘Gedwongen liefde’ verschijnt in juni. 


Je komt oorspronkelijk uit Bulgarije. Hoe ben je in Nederland terechtgekomen?   Vakantieliefde, en nog steeds. We hebben elkaar ontmoet tijdens zijn wintersportvakantie in Bulgarije. Frank en ik schreven elkaar lange brieven, hij kwam een paar keer terug om me te zien en op mijn 19de kwam ik naar Nederland.
   
Hoe is het om als niet-Nederlandse auteur Nederlandstalige boeken te schrijven?

Voor mij heel normaal, maar ik moet toegeven dat het geen standaard beroepskeuze is. Ik wilde al van jongs af aan journalist worden. In Bulgarije stond ik op het punt om journalistiek te gaan studeren toen ik Frank ontmoette. Eenmaal in Nederland dacht ik: ‘en nu kun je wel je droom vergeten’, want ik sprak de taal niet, laat staan goed schrijven. Na ongeveer een jaar zag ik een advertentie in de krant ‘verslaggever gezocht’. Inmiddels kon ik de taal vrij goed spreken en mijn geschreven Nederlands was ook niet slecht, maar ik wist dat het ruim onvoldoende was om voor de krant te werken. Toch wilde ik het zo graag dat ik besloot te solliciteren. Ik schreef een heel mooie sollicitatiebrief en ik wachtte het af. Ik werd uitgenodigd, want iedereen op de redactie was benieuwd wie die idioot is die dacht dat-ie na een jaar in Nederland journalist kon worden. Het gesprek ging goed, zo goed dat de redactie verdeeld raakte in twee kampen. De ene helft vond het absurd om een verse allochtoon aan te nemen, de andere helft meende dat ik de meest gemotiveerde kandidaat was en dat ik een kans verdiende. Uiteindelijk won de betere helft van de redactie en kreeg ik een kans.’        

Vind je de Nederlandse taal moeilijk?   
Niet echt. Na een tijdje voor het Noordhollands Dagblad gewekt te hebben, ging ik HBO journalistiek studeren. Op de opleiding had ik de hoogste cijfers voor grammatica. Ik vond het ook leuk om grammaticaboeken te lezen, las ze alsof ik een spannende roman las. 

Het grootste verschil tussen Bulgarije en Nederland is volgens jou?   
Het weer, de natuur en de spontaniteit van de mensen. In Bulgarije is het veel zonniger, de bergen zijn prachtig, de zee is blauw en warm en de mensen zijn heel gastvrij.
 
Journalistiek en schrijven, veel overeenkomsten maar ook grote verschillen of lijkt dat maar zo?  
Een vlotte pen helpt bij allebei de vakken, maar verder zie ik vooral verschillen. In de journalistiek moet je je aan de feiten houden en heb je steeds een bepaald aantal woorden voor je stuk. Bij het schrijven van een boek heb je veel meer keuzemogelijkheden en je bepaalt zelf hoe lang het wordt. In de journalistiek ontmoet je veel interessante mensen, terwijl het schrijven van boeken een relatief eenzaam beroep is. Maar ik moet zeggen ik me met de social media van tegenwoordig geen dag eenzaam voel. Met 21.000 volgers op Twitter en enkele duizenden contacten op Facebook en LinkedIn zijn er altijd mensen die iets vragen, die op mijn boeken reageren, die me voor lezingen uitnodigen en noem maar op.     

Je schrijft nogal heftige boeken. Je gaat gevoelige onderwerpen niet uit de weg zoals loverboys, Russische maffia, communisme etc. Wil je daar iets mee zeggen?     
Ik kies vrij bewust voor maatschappelijke onderwerpen. Ik wil het liefst iets taboedoorbrekends schrijven en niet het zoveelste liefdesromannetje. Als je de recensies van mijn boeken op bijvoorbeeld Bol.com leest, dan zie je dat de lezers over elk boek zeggen dat ze het een eye-opener vonden. Mijn boeken kosten heel veel research, want als ik ergens aan begin wil ik alles over het onderwerp weten. Niet dat ik alles gebruik, want dan krijg je een saai boek vol feiten, maar voor mezelf wil ik het wel weten. Mijn debuut ging over het communisme en ook al heb ik het zelf meegemaakt, ik heb zeker een stuk of honderd boeken daarover gelezen voordat ik mijn eigen ervaringen opschreef. Na het lezen van al die boeken wist ik precies wat ik miste: een leesbaar en humoristisch boek over het leven van de gewone mensen in een dictatuur. Vier uitgevers wilden het hebben, dus dat was een goede start. Voor de vrouwenhandel als onderwerp heb ik in eerste instantie niet zelf gekozen. Ik werd benaderd door een slachtoffer en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat zo veel vrouwen gedwongen in Nederland werken in een sector die legaal is. Ik heb ook een boek over hackers en identiteitsfraude geschreven. Ik dacht: als ik als digibeet snap hoe hackers werken en waar de gevaren in onze computers en mobieltjes schuilen, dan kan ik vast een vermakelijk en angstaanjagend boek voor alle digibeten schrijven. Dat is met ‘Komt een vrouw bij de h@cker’ goed gelukt, want ik krijg heel veel mails van mensen dat ze na dit boek nooit meer met dezelfde ogen naar hun computer kunnen kijken. Ik geef ook lezingen door het hele land om mensen de stuipen op het lijf te jagen en ze vervolgens tips te geven hoe ze hun identiteit beter kunnen beschermen.
 
Wat hoop je met je boeken te bereiken? 
Ik hoop dat ze zowel vermakelijk als leerzaam zijn en dat mensen tot diep in de nacht lezen omdat ze niet kunnen stoppen.  






‘Het Duivelskind’ wordt door veel lezers als erg heftig ervaren. Vertel eens waarom dat volgens jou zo is?
   

Het is ook een heftig boek, het gaat over kindermisbruik en falende jeugdzorg. Het meisje uit het boek moet voor haar eigen leven vluchten. Je verbaast je als lezer dat zulke ouders bestaan, maar volgens de statistieken worden er elk jaar in Nederland zo’n 119.000 kinderen gruwelijk mishandeld en misbruikt. Toen ik de aantekeningen van Angel las, wist ik zeker dat het een heel aangrijpend boek zou worden. Elke keer dat ik dacht: het kan niet erger, werd het nog erger. Gelukkig trouwde ze uiteindelijk met een heel lieve man, dat lichtpuntje had ik echt nodig. Toen ik het manuscript bij mijn uitgever inleverde, schreef hij mij terug dat het een heel mooi boek was, maar ‘helaas niet commercieel genoeg.’ Ik had geen idee of de lezers op zo’n heftig verhaal zaten te wachten, maar ik vond dat het verteld moest worden. Dus ik ging op zoek naar een andere uitgever. Iemand bracht me in contact met een uitgever die ik niet kende, maar die mijn manuscript prachtig vond. Hij gaf het uit en ‘Het Duivelskind’ stond binnen de kortste keren op de Bestsellerlijst en ook in de Bruna Top 5. De achtste druk verschijnt binnenkort als midprice voor een tientje en is alvast bij de boekhandels te reserveren.
  
‘Komt een vrouw bij de h@cker’ is een groot succes, vooral ook in het bedrijfsleven. Was je verrast?   
Ja, ik was volledig verrast dat de belangstelling van de bedrijven zo groot was, want ik had het vooral voor particulieren geschreven. Ik heb inmiddels lezingen gegeven aan heel veel grote bedrijven en organisaties en het gaat maar door. Kaspersky, een van de grootste anti-virusbeveilgers, heeft onlangs duizend boeken gekocht om ze gratis weg te geven aan nieuwe klanten die antivirussoftware kopen. Heel tof dat mijn boek gepromoot wordt door zo’n gerenomeerd bedrijf.  
 
Je geeft veel lezingen nav dit boek. Nooit last van zenuwen? Een boek schrijven is toch iets heel anders dan voor een (grote) groep je verhaal doen?  
Ik weet nog dat ik ooit heel zenuwachtig was voor mijn allereerste radio-interview, maar inmiddels voel ik me in geen enkel studio zenuwachtig en ook niet als ik een zaal met driehonderd man zie. Ik ben heel spontaan, ik ga daar staan, glimlach, maak soms een grapje en begin te vertellen. Ik heb zo intensief aan mijn boeken gewerkt dat ik genoeg interessants te vertellen heb, dat scheelt. 

Heb je een bepaald vast schrijfpatroon? Zoek je de rust op of juist niet?    
Nee, ik werk het liefst in mijn woonkamer. Mijn uitzicht is mooi en groen, maar ik zie het totaal niet als ik werk. Vaste werktijden heb ik niet, maar ik houd van de nachten, dan heb ik op de een of andere manier veel meer inspiratie en schrijf ik sneller.  

Met betrekking tot research, vertel eens? Doe je dat zelf, ga je daarvoor op pad of beperk je je tot internet? 
Ik gebruik het internet, maar ik zoek ook heel veel contact met mensen die me bij mijn research kunnen helpen. Ik ga ook naar congressen, conferenties, etc. Zo heb ik als digibeet best veel hackersbijeenkomsten bezocht, je kunt je niet voorstellen hoe verloren ik me voelde tussen al die nerds. Maar ik zag met eigen ogen wat ze precies deden en dat was heel leerzaam. 

Zou je ook een kinderboek of een roman kunnen schrijven, heb je plannen om een keer iets heel anders te schrijven?  
Ja, ik heb een kinderboek geschreven en als alles goed gaat, wordt het geïllustreerd  door Ramon Bruin, een wereldbekende 3D tekenaar. Google hem even, zijn tekeningen zijn echt onwijs, je snapt totaal niet hoe hij die 3D-effecten voor elkaar krijgt. Hij was heel enthousiast toen hij mijn kinderboek las en hij stelde zelf voor om het te illustreren. Nu nog een uitgever zoeken, want die van mij geeft geen kinderboeken uit. 

Wat vind jij van recensies? Hecht je daar waarde aan?   
Ja, ik vind ze belangrijk. Niet voor het verkoop of zo, maar voor mezelf, als bevestiging dat ik als schrijver op de goede weg zit. Overigens ben ik de laatste die mezelf een goede recensie zou geven, want ik kan eindeloos herschrijven en als perfectionist denk ik altijd dat het nog niet goed genoeg is. Gelukkig zijn de lezers een stuk positiever.      
Je schildert ook, hoe zou je je stijl willen omschrijven? Wat is je favoriete werk tot nu toe? 

 en realistisch, dat geeft spanning aan een schilderij, nieuwe dingen om te ontdekken. Maar ik ga mezelf niet beperken, dat is het leuke aan kunst. Ik heb geen favoriete schilderij. Meestal zet ik een foto van een nieuw schilderij online en vaak is het binnen een paar dagen verkocht. Ik vind het niet moeilijk om er afscheid van te nemen, ik vind het juist leuk dat ik iemand blij heb gemaakt met mijn kunst. Ik laat de mensen zelf hun prijs bepalen, omdat ik wil dat mijn kunst voor iedereen toegankelijk is. Ik doe het voor mijn plezier en niet om er van te leven. Op http://www.mariagenova.nl/schilderijen/ vind je enkele afbeeldingen van mijn schilderijen.  
  
Wat is voor jou het grootste verschil met schrijven en schilderen? 
Nou, ik vind ze vrij verschillend. Als ik de lettertjes even zat ben, dan pak ik de kwasten. Bij mijn boeken weet ik vaak waar ik naar toe wil, bij mijn schilderijen is het altijd een verrassing. Soms schilder ik iets drie keer over omdat ik niet tevreden ben. Laatst bood iemand honderd euro voor een schilderij dat ik net overgeschilderd had omdat ik het niets vond. Meestal kan ik het opnieuw maken, maar bij dit schilderij lukte dat niet meer. Een mislukking evenaren valt blijkbaar niet mee.  


Als je moest kiezen tussen journalistiek, schrijven van boeken en schilderen? Wat zou het dan worden? 
Jeetje. Ik kies toch voor de boeken. Ik heb eindelijk een herkenbare schrijfstijl ontwikkeld en ik denk dat ik het vak inmiddels goed genoeg beheers om steeds interessantere boeken te schrijven. Aan inspiratie geen gebrek. De lezers mailen me trouwens ook bijna elke week mogelijke onderwerpen voor een nieuw boek.

Hoe denk je dat je vrienden en familie jou als persoon omschrijven?
Vrolijk, spontaan en behulpzaam.

Wie bewonder jij en waarom?
Geen bekende Nederlanders of zo, eerder gewone mensen die heel veel tegenslagen hebben meegemaakt en toch positief blijven.

Wat zou jij een beginnend schrijver adviseren vooral NIET te doen?
Heb je even? Daar kan ik een heel boek over schrijven. Dat ga ik trouwens ook een keer doen, want ik geef al jaren schrijflessen en ik zie heel veel dingen bij beginnende schrijvers misgaan. Ik redigeer minimaal een manuscript per maand en je wilt niet weten hoeveel er op slechts een pagina fout kan gaan, van tijden tot vertelperspectief, van opbouw tot nietszeggende dialogen. Ik kan ook iets positief melden: het schrijven is een vak en zoals elk vak kun je het leren. Ik vind het trouwens geweldig om beginnende schrijvers met hun manuscripten te helpen en een boek beter te zien worden.  

Stel; je gaat op reis. Wie en wat gaan er sowieso mee en waarom? En waar ga je naartoe?   
Ik neem mijn man mee, want geluk dat niet gedeeld kan worden, is geen geluk. Het liefst maak ik een wereldreis. We zijn al in zo’n veertig landen op allerlei continenten geweest, maar er valt nog heel veel te ontdekken. We houden allebei van avontuur en we durven vrijwel alles aan.  

Wat doet Maria over vijf jaar?    
Gewoon werken aan het zoveelste boek. Het klinkt misschien saai, maar ik vind het schrijven een ongelooflijk mooie ontdekkingstocht van creativiteit en diepgang. Veel meer heb ik niet nodig om gelukkig te zijn. Ik ga vanzelf zien waar het allemaal eindigt. 


Meer weten over Maria en haar boeken of schilderijen?

Naar aanleiding van dit interview is er een winactie kijk snel!

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur: