Vandaag is de kick-off van de blogtour rondom ‘Zoektocht terug’. De ultieme gelegenheid om met auteur Marina Folkers in gesprek te gaan.
Zowel je debuut als je nieuwe boek spelen af in Londen. Wat heb jij met deze stad?
Londen… Deze stad laat echt mijn hart sneller kloppen! Er wordt vaak gezegd dat Parijs de stad van de liefde is, maar voor mij is dat Londen. Er zijn zoveel romantische plekjes, prachtige parken, mooie straten. Ik vind het heerlijk om daar rond te dwalen en de sfeer op te snuiven.
Tijdens het lezen valt op dat je bijzonder gedetailleerd te werk bent gegaan. Routes, straatnamen, bezienswaardigheden van de stad. Dat haal je niet van Google denk ik zo? Hoe heb je dit aangepakt?
Nee, dat heb ik inderdaad niet van Google :-). Ik ben er zelf geweest en de genoemde plekjes behoren wel tot mijn favoriete spots in Londen. Google Street View is tegenwoordig wel een handige schrijftool en ik heb er ook best gebruik van gemaakt om weer even in de juiste sfeer te komen of om te checken hoe een straat er ook alweer uitzag.
Je debuut ‘Faye en Sean, a love story’ is bijzonder goed ontvangen. Hoe is die periode bevallen? Legt dat de lat niet bijzonder hoog voor een volgend boek? Hoe ga je daarmee om?Met Faye en Sean was alles nieuw voor mij: werken met een redactie, cover ontwerp, boekpresentatie, recensies en boekbloggers… Ik voelde me vooral overweldigd door al die mooie recensies en reacties van lezers. Dit legt de lat echter hoog, zoals je zegt. Gelukkig had ik Zoektocht terug al geschreven toen Faye en Sean, a love story verscheen en heb ik wat dat betreft geen druk ervaren bij het schrijven. Maar nu Zoektocht terug op het punt van verschijnen staat, neemt de spanning wel toe. Hoe zal dit boek ontvangen worden? Zal ik aan de verwachtingen voldoen van de lezers die Faye en Sean al kennen? Ik moet alles maar gewoon op me af laten komen, toch?
Kun je iets vertellen over Zoektocht terug? Hoe is dit verhaal op je pad gekomen?
Ik weet niet meer hoe dit verhaal op mijn pad is gekomen. Eigenlijk was ik met de eerste versie van dit verhaal begonnen vóór ik met Faye en Sean begon. Toen borrelden er wat ideetjes op die ik ‘even’ wilde noteren, zodat ik dat later kon uitwerken. Ik bleef echter bezig met die ideetjes en hieruit is Faye en Sean ontstaan. Daarna wilde ik weer verder met mijn eerste idee, maar ik merkte al snel dat ik vastliep. De hoofdpersoon paste niet meer in mijn verhaal en heb ik de rigoureuze beslissing moeten nemen om haar te deleten. Een nieuw persoon kwam de hoek om, maar zij nam haar eigen verhaal met zich mee, waardoor ik toch ook het verhaal weer moest aanpassen. Van het oorspronkelijke idee is niet veel meer terug te vinden in Zoektocht terug.
Ik weet niet meer hoe dit verhaal op mijn pad is gekomen. Eigenlijk was ik met de eerste versie van dit verhaal begonnen vóór ik met Faye en Sean begon. Toen borrelden er wat ideetjes op die ik ‘even’ wilde noteren, zodat ik dat later kon uitwerken. Ik bleef echter bezig met die ideetjes en hieruit is Faye en Sean ontstaan. Daarna wilde ik weer verder met mijn eerste idee, maar ik merkte al snel dat ik vastliep. De hoofdpersoon paste niet meer in mijn verhaal en heb ik de rigoureuze beslissing moeten nemen om haar te deleten. Een nieuw persoon kwam de hoek om, maar zij nam haar eigen verhaal met zich mee, waardoor ik toch ook het verhaal weer moest aanpassen. Van het oorspronkelijke idee is niet veel meer terug te vinden in Zoektocht terug.
Je hoort geregeld dat auteurs moeite hebben met het loslaten van hun personages, heb jij daar ook ‘last’ van? Hoe uit zich dat??
O ja, heel herkenbaar! Als een verhaal is afgerond, is het moeilijk om direct daarna in een ander verhaal te duiken, met nieuwe personages. Even een time-out is voor mij dan heel belangrijk. Een paar weken niet met schrijven bezig zijn, maar lekker van de tijd profiteren door veel te lezen. Daarnaast blijft de mogelijkheid voor een vervolg ook in mijn gedachten rondhangen. En tja, als lezers daar ook nog om gaan vragen…
Je blogtour Zoektocht terug start vandaag, 4 april. Wat hoop je te bereiken met deze vorm van boekpresentatie? En waarom heb je gekozen voor deze opzet?
Ja, ik heb voor het eerst een blogtour georganiseerd. Zoals ik al eerder vertelde, was alles rondom recensies en bloggers nieuw voor mij en ging ik een beetje mee in wat er op mij afkwam. Later ontdekte ik dat collega’s wel eens een blogtour organiseerden en ben ik me daar een beetje in gaan verdiepen. Ik was niet voor de volle 100% enthousiast over een blogtour, maar zag ook wel de leuke kanten ervan. Een blogartikel van The Book Review gaf mijn eigen dilemma’s weer en besloot ik een blogtour te organiseren die net een beetje anders is dan normaal. Vandaag (4 april) verschijnt de eerste blog van de blogtour op The Book Review, waarin dit uitgelegd zal worden. Als je meer wilt weten, moet je daar maar eens een kijkje nemen!
Heb je inmiddels zoiets als een schrijfritueel ontwikkeld? Kun je iets vertellen over het tot stand komen van je verhalen?
Ik schrijf het liefst op de bank in de kamer als ik alleen thuis ben. Dus pas ik mijn schrijfschema aan de schooltijden van mijn zoon en de werktijden van mijn man. Een verhaal ontstaat eerst vanuit een gevoelsthema, die ik in het verhaal kwijt wil. Ik laat me graag inspireren door mooie muziek, met name de muziek van het Londense duo The Luck, en zoek ik naar foto’s en locaties waar ik mijn verhaal wil laten afspelen. Soms is het echt een zoektocht naar de juiste personages, die bij mijn thema passen. Maar soms moet ik echt het thema aanpassen aan de personages.
Zou jij jezelf als een romantische ziel bestempelen? En hoe uit zich dat? Zou je ook een ander genre kunnen schrijven?
O, ik ben absoluut romantisch aangelegd! Ik hou van romantische boeken, romantische muziek, romantische wandelingen, romantische uitjes. Heerlijk! Ik krijg er geen genoeg van 🙂
Geen idee of ik een ander genre zou kunnen schrijven. Tot nu toe bevalt het feelgoodgenre mij goed en heb ik nog geen behoefte om iets anders te proberen. Ik kom ook eigenlijk net om de hoek kijken als schrijfster, maar wie weet!
De meeste auteurs lezen zelf ook graag. Wat is jouw laatst gelezen boek? En heb jij een all time favorite?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de afgelopen tijd echt heel slecht heb gepresteerd op het leesfront, maar ik beschouw mezelf zeker als een boekenwurm. Een absolute favoriet? Dat is moeilijk. Mijn voorkeur gaat de laatste jaren uit naar feelgoodboeken die zich afspelen in Engeland. Om een paar namen en titels te noemen: ‘This is a love story’ van Jessica Thompson vond ik prachtig, maar ook ‘One minute to midnight’ van Amy Silver. Geen idee of ik ze nu opnieuw dezelfde waardering zou geven. Het lezen van een boek is soms een momentopname en is je beleving ervan afhankelijk van hoe je zelf in je vel zit. Verder vind ik de boeken van Paige Toon ook altijd heerlijk om te lezen, ondanks dat de setting niet altijd Engeland is.
Stel dat je iemand mag ontmoeten uit het heden of verleden. Wie zou dat zijn en waar zou het gesprek over gaan?
Eén persoon maar? Je maakt het mij wel lastig, hoor!
Eén persoon maar? Je maakt het mij wel lastig, hoor!
Ik zat te twijfelen tussen een bekende Franse zanger en een historische persoon. De zanger zou David Hallyday zijn, om met hem te praten over muziek en inspiratie. De historische persoon zou Marie-Antoinette zijn, om uit haar mond te horen wat er nu echt gebeurd is tijdens de Franse Revolutie en hoe zij dat ervaren heeft. Zo, nu heb ik toch stiekem twee genoemd. *kijkt onschuldig*
Waar staat Marina over vijf jaar? Wat staat er op je wishlist?
Het afgelopen jaar heb ik het druk gehad met andere dingen, maar ik hoop op korte termijn weer tijd en ruimte in mijn hoofd te vinden voor het schrijven. Het zou mooi zijn als ik over vijf jaar nog een paar nieuwe romans op mijn naam heb staan, die met net zo veel plezier gelezen worden als mijn debuut.
Bedankt Patrice, voor dit leuke interview!
Groetjes,
Marina
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
