Vertel als eerste maar eens wie Michiel is?
Michiel is een eigenzinnige man die bij alles wat hij hoort of ziet beeld bij heeft. Hij is klassieke beelddenker die ook nog eens veelal de humor ervan inziet. Michiel is papa en daarmee gelijk ook mantelzorger zoals dat tegenwoordig heet. Door zijn gehandicapte zoon heeft hij beter leren kijken naar de wereld om zich heen. Zie daar het ontstaan van zijn naam: MichielZiet.
Waar andere mensen stoppen met kijken, probeert Michiel verder te inspecteren. De details, de kleine dingen. Ze worden zo vaak en zo gemakkelijk over het hoofd gezien, maar zong iemand niet ooit: het zijn de kleine dingen die het doen? Dat is wat Michiel probeert op papier te krijgen.
Hij werkt voor twee gemeenten als social media coördinator en webcoördinator bij het team Communicatie met veel plezier. Verder heeft hij als hobbies toneelspelen, lezen, gitaar spelen, lezen, hardlopen, lezen, beetje fitness, lezen, concerten en theaterbezoeken, lezen, festivals bezoeken en had hij al gezegd lezen?
Misschien is de grootste karaktertrek van Michiel wel dat hij van kind af dromer is, misschien is dat ook wel zijn kracht.
Zie jij jezelf anders dan anderen? In de figuurlijke zin? Wat maakt jou jóu? En ben jij kritisch ten opzichte van jezelf? Hoe uit zich dat?
Nee, ik zie mezelf niet als anderen. Ik vind sowieso dat elke persoon uniek. Soms lijken we wel op elkaar, maar dat is slechts schijn. Wat mij mij maakt? Dat ik mijn dromen durf na te leven ongeacht of ik ze haal of niet. Gister vertelde me iemand dat ik iemand ben die iets wil geven aan de wereld en dat ook doe. Dat was toch wel een mooie compliment. Ik denk dat ik andere mensen laat zien dat als je wilt, je ‘mind’ er op zet, ver kunt komen. Ik ben open, positief en luister graag naar wat mensen te vertellen hebben in wat er speelt in hun leven… wat het dan mij mij maakt? Dat ik er van kan leren.
Ik ben redelijk kritisch op mezelf. Zo gaat bijvoorbeeld geen column de deur uit zonder dat deze gelezen is door enkele proeflezers. Dit geldt ook voor het schrijven van mijn boek (deel 2: Piet Kreel is nog steeds). Alles gaat langs een proeflees-meetlat. Ben ik zelf niet tevreden, dan gooi ik met het gemak alinea’s of zelfs een hele hoofdstuk eruit. Je moet hier wel kritisch in zijn. Je wilt immers een sterk verhaal. Wel ben ik alert op dat ik niet te veel er in doorschiet. Wanneer ik er te diep inzit, dan leg ik het verhaal weg, even laten bezinken… even kan rustig een maand duren… dan weer herlezen.
Je schrijft ook columns. Snel en actueel. Wat is het grootste verschil of dé uitdaging in het schrijfproces tussen deze twee vormen van schrijven?
De grootste uitdaging in een column schrijven is, dat je met weinig woorden je punt probeert te maken of een indruk achter te laten. Dit wil je eigenlijk net zo beeldend of pakkend doen als je met een verhaal doet. Ooit begon ik met columns schrijven als oefening voor lange verhalen. Korte ‘leuke’ verhalen over van alles en nog wat met als doel mijn schrijfstijl te vinden en ontwikkelen. Al snel merkte ik dat mijn verhalen enthousiast werden ontvangen. Gaande weg werden de columns scherper, gedurfder en soms heel persoonlijk. Vooral het persoonlijke deel. Je zelf ‘bloot’ durven te geven, nam ik dan weer mee in mijn langere verhalen. Het proces an sich is niet heel verschillend. Een boek heeft alleen meer tijd nodig en vooral een duidelijk rode lijn. Uiteraard heb je met een boek ook meer tijd om je personages meer uit te diepen. Ze zo echt als mogelijk te maken. Ik weet nog gedurende het schrijf proces van Piet Kreel is nog wel, dat er mensen waren die dachten dat Piet écht bij mij in de buurt woonde en bestond! Dat is toch wel een van de mooiste complimenten die je kunt krijgen.
Je schrijft je columns onder het pseudoniem ‘Michielziet’. Wat zie jij zoal? Vertel eens??
Poeh! Goeie vraag! Ik schrijf vooral over de kleine dingen die me opvallen. Soms in grote zaken. Een mug op de kamer of kind wat niet naar school wil. Ook komt de actualiteit vaak bod. Dan probeer ik vooral zo neutraal mogelijk het licht te laten schijnen van twee kanten op een situatie. Ik probeer dan te laten zien dat niet alles zo zwart-wit is als het soms lijkt.
Wat ik altijd probeer is de herkenning in het verhaal te krijgen. Wie heeft er bijvoorbeeld niet een keer last van een stickertje op een appel gehad. Of welke man heeft niet een keer zijn vrouw/vriendin niet begrepen? Kortom, situaties genoeg waaruit kleine dingen te halen valt.
Bekend worden als columnist of als auteur van boeken? Je moet kiezen……
Oei! Dat is een hele moeilijke! Ik heb altijd geroepen dat ik landelijk bekend wilde worden met een boek of boeken, dus kies ik voor auteur.
En dan ineens besluit je een roman te gaan schrijven? Hoe is dat tot stand gekomen? De meeste columnisten geven hun columns eerst in een bundel uit. Waarom heb je daar niet voor gekozen?
Ik deed mee met een schrijfwedstrijd voor korte verhalen. Daar bedacht ik Piet Kreel en schreef een kort verhaal om hem heen. Ik won. Daarna vroeg een illustratrice of zij er een tekening bij mocht maken. Zij vond het verhaal zo mooi. Dat zette me aan het denken. Verder met columns en mezelf ontwikkelen of een boek over Piet Kreel. Er zat zoveel meer verhalen in die man. Ik besloot beide te doen. Tussentijds heb ik inderdaad wel geprobeerd mijn columns gebundeld uit te geven, maar het is zo ontzettend moeilijk om een voet tussen de deur te krijgen bij een uitgever. Wanneer je geen Dijkshoorn, Linda de Mol of Rene van de Gijp heet, is het een stuk lastiger. Mijn naam was niet dusdanig bekend dat ik zomaar bij een uitgever kwam. Ik besloot noest verder te werken aan mijn boek met de hoop dat er op zijn minst één uitgever er iets in zat. Die mazzel heb ik gehad.
Je debuteerde vorig jaar met ‘Piet Kreel is nog wel’ bij Het Schrijverspunt, een kleine uitgeverij. Hoe ben je daar terechtgekomen?Veel, heel veel uitgevers aanschrijven en manuscripten sturen. Van ambitieus grote tot kleine. Je moet wel een brede rug hebben, want de afwijzingen komen veelal als een boemerang terug. Als je al een afwijzing krijgt. Ik kwam er op dat moment ook achter hoe moeilijk het is om bij een uitgever te komen en hoe afgeschermde bubbel het bekende auteurswereldje wel niet is. Ik leerde al snel dat je zonder kruiwagen of het ultieme boek het een lastig verhaal zou worden.
Toch was ik overtuigd van mijn verhaal. Ik wil niet arrogant overkomen, maar ik wist gewoon dat mijn verhaal goed genoeg was. Misschien wel beter dan wat er soms in de boekenwinkel ligt. Net op het moment dat ik het dan maar zelf uit zou geven, kwam er een brief van Schrijverspunt. Een kleine uitgever uit Almelo. Mijn geboorteplaats nota bene! Zij geloofden wel in mijn boek en durfden wel enig risico te nemen. Nou, ja, de rest is eigenlijk geschiedenis.
Ik vond je boek een heftig verhaal in de zin van het maatschappelijk aspect, de vereenzaming en het isolement van ouderen. Was dat je bedoeling ook? En zo ja, wat wil je dan uitdragen?
Ja en nee. Ja, ik wilde een man neerzetten die in strijd lag met het heden en verleden en vooral zichzelf. Ik kan me goed inleven in mensen en ben mantelzorger. Wat mooier is er dan om mensen te laten zien/lezen hoe je elkaar een stukje kunt helpen? Het nee zit hem eigenlijk in dat ik bij het ontstaan van het verhaal eigenlijk niet deze intentie had. Het is zo ontstaan. Wat ik vooral interessant vond was om te laten zien hoe deze man eigenlijk een wandelende geschiedenis boek is.
Piet Kreel, de hoofdpersonage uit je debuutroman is zowel grappig als vertederend. Is hij gebaseerd op een bestaand persoon of puur uit jouw fantasie ontstaan?
Pure fantasie. Zoals bij een andere vraag vermeld denken veel mensen dat hij echt bestaat. Piet Kreel zit in iedereen denk ik. Hij bestaat ook in die zin dat het een stukje alterego van me is.
Jij bent een stuk jonger dan je hoofdpersonage, wat was het grootste struikelblok om je in te leven in een persoon die zo ver van je afstaat? Of was dat niet het geval?
Ik heb een oude ziel, haha. We hebben allemaal mensen om ons heen. Van oud tot jong. Mensen in het algemeen intrigeren me. Waarom doet iemand iets? Achter elke actie of reactie zit een gedachte of verleden, dat boeit me. Door goed om me heen te kijken kon ik stukje bij beetje Piet een menselijke vorm geven. Het was niet echt een struikelblok. Verrassend genoeg ging het me beter af dan ik van te voren verwacht had.
Soms deed het verhaal me denken aan ‘Over’ en ‘De 100 jarige man’. Hoor je dat vaker? En wat vind je daarvan?
Ja en daar baalde ik eerst wel een beetje van. Toen ik met Piet Kreel half weg was, kwam opeens dat boek van Hendrik Groen uit en de 100 jarige man. ‘Mijn idee!’ Ik heb de boeken destijds bewust niet gelezen omdat ik er niet door beinvloed wilde worden. Piet is Piet en dat moest zo blijven. Op een gegeven moment heb ik het van me af kunnen schuiven en zag ook het voordeel ervan in. Er was dus een markt.
Misschien een voor de hand liggende vraag, wellicht is ie je vaker gesteld, maar hoe zie jij je op 92 jarige leeftijd? Ben jij een mopperende oude knar in wording?
Ik ben hopelijk dan een soort Wim de Bie, vitaal, scherp van geest en tenminste 10 bestsellers op mijn naam, haha. Ik vrees dat ik ook wel een beetje een mopperende knar wordt die vroeger alles beter vond… ik hoop dat ook dat ik een buurvrouw heb die mij een schop onder de kont geeft. Haha.
Tot slot, waar staat of wat ziet Michiel over vijf jaar?
Mijn doel is: landelijk doorbreken. Ook in de bubbel van het gerenommeerde schrijverswereldje. Voor mijn gevoel heb ik de wereld iets te geven met mijn verhalen en columns en dat wil het liefst op het grootste podium doen. Ik ben er klaar voor…. *Richt zich tot de mensen van het grote podium* Jullie ook?
Michiel bedankt, het was een vrolijke boel om met jou in gesprek te gaan! Heel veel succes met Piet in deel 2 en doe vooral de dingen die je leuk vindt om te doen.
Groetjes Patrice
Lees HIER de recensie
Michiel volgen op zijn blog? Dat kan via deze link.
Michiel bedankt, het was een vrolijke boel om met jou in gesprek te gaan! Heel veel succes met Piet in deel 2 en doe vooral de dingen die je leuk vindt om te doen.
Groetjes Patrice
Lees HIER de recensie
Michiel volgen op zijn blog? Dat kan via deze link.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
