"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

“In gesprek met....’ Nathalie Pagie!

Maandag, 14 december, 2015

Geschreven door: Nathalie Pagie
Artikel door: Roelant de By



Op het Thrillerfestival in Zoetermeer waren wij met het voltallige team van DPB aanwezig. Ook Nathalie Pagie was daar en op de vraag of zij een interview met ons zag zitten, moest zij niet twijfelen. Ondertussen zijn wij ‘In gesprek’ gegaan met deze sympathieke Brabantse. Nieuwsgierig wie zij is, wat zij doet, wat zij leest en of zij weleens nerveus is? Hier vind je een antwoord op al die vragen 🙂
Benieuwd wie het boek ‘Paradijsvogels’ gewonnen heeft met de origineelste vraag? Kijk dan onderaan dit interview, want daar staat de winnaar door Nathalie zelf gekozen.
Met dank aan Uitgeverij Meulenhoff/Boekerij voor dit exemplaar dat wij aan de winnaar mogen schenken.


Onze openingsvraag; Wie is Nathalie Pagie?
Nathalie Pagie is een vrouw van 41 jaar, moeder, schrijfster, Brabantse. Als ik mezelf in vijf trefwoorden zou moeten typeren, noem ik: beschouwend, ambitieus, loyaal, in regie en levensgenieter.


‘Paradijsvogels’, je derde boek is inmiddels een feit. Zie je zelf een verschil in opbouw/ schrijfstijl ten opzichte van je eerste boek ‘De toneelclub’?
Er is een groot verschil tussen mijn eerste, tweede en derde boek en dat is eenvoudig te verklaren. Ik leer met elk boek bij. De Toneelclub was mijn debuut, een eerste poging om een boek te schrijven. Ik wilde eens kijken of ik dat kon en was supertrots toen het werd uitgegeven, nog wel door een vooraanstaande uitgeverij (Meulenhoff-Boekerij). Inmiddels zijn we drie jaar verder. Wat betreft techniek, opbouw, spanningsboog en uitwerking van personages heb ik, vind ik, zeker stappen gezet. Dat lees je terug in Paradijsvogels; het is spannender, verrassender, gewoonweg beter dan de vorige twee. Wat overeenkomt in de drie boeken is mijn stijl: ik houd van vaart, korte hoofdstukken dus, en heb een vlotte pen. Ik hoop dat die stijl ook voor lezers herkenbaar is in mijn boeken.


Met ‘Paradijsvogels’ kies je voor een serie, m.a.w er volgen dus nog boeken met het jounalistenduo Tara Linders en Diego Martinez. Waarom die keuze, want dan zit je toch ‘vast’ aan een rode draad die in elk boek moet terugkomen?
Eigenlijk was er voor mij geen sprake van een keuze. Aan het einde van
Paradijsvogels was ik met Tara en Diego simpelweg nog niet klaar. Ze wilden verder; meer avonturen beleven, maar ook over hun persoonlijke levens is nog veel te melden. Een journalistenduo leent zich uitstekend voor een serie; Tara en Diego kunnen voor hun werk nog op veel verhalen stuiten. En die rode draad lijkt me juist interessant; het geeft me meerdere boeken de ruimte om hun levens te beschrijven. Daar heb ik erg veel zin in!


Drie boeken in evenveel jaar. Hoe combineer je schrijven, werken en gezin? Strikte planning, vaste schrijfritueel, ……..?
Het is druk, maar het gaat. Ik werk drie dagen in de week als communicatieadviseur in een gemeentehuis. Twee dagen per week schrijf ik, tot 15.00 uur, want dan haal ik mijn kinderen uit school. Als ik me aan dit schema houd, lukt het elk jaar een boek uit te brengen en rondom de boekpresentatie ook nog tijd te steken in PR (signeren en interviews). Voorop staat mijn plezier in het schrijven. Als dat er niet was, zou ik dit tempo niet volhouden. Maar eerlijk gezegd, is het geen probleem. Er is niets wat ik liever doe dan in de stilte van mijn tuinhuis zitten schrijven op mijn oude computertje.
Dan vergeet ik de tijd en alles om me heen.


Je boeken verkopen goed (van ‘De toneelclub’ en ‘De campus’ zijn inmiddels meer dan 15.000 exemplaren verkocht!) Hoeveel waarde hecht je nog aan recensies?
Na ieder boek wacht ik toch in spanning op de reacties. Ik hoor nu om me heen dat lezers Paradijsvogels echt waarderen en dat is een heel fijn gevoel. Ik hecht de meeste waarde aan recensies die goed geschreven zijn en waarin een mening met argumenten wordt onderbouwd. Opbouwende kritiek is nuttig, daar leer ik van. Zo lees ik vaker dat het in mijn verhalen even duurt voordat de spanning op gang komt; en dat je vanaf een bepaald punt het boek bijna niet meer weg kunt leggen. In mijn volgende boek wil ik proberen die spanning al van begin af aan in te voeren. Daar denk ik over na.


Stel; een van je boeken gaat verfilmd worden. Welk boek leent zich daarvoor het beste volgens jou en wie wil je in de hoofdrollen? Zou je de regie uit handen kunnen geven?
Dat zou ik geweldig vinden! Een hele eer. Ik denk dat zowel De Toneelclub als Paradijsvogels heel goed verfilmd kunnen worden; sterker nog: ik heb de hele film in mijn hoofd al gezien. Dat komt doordat ik tijdens het schrijven de personages voor me zie, voor mij bestaan ze echt. En welke acteurs Tara en Diego zouden moeten spelen? Mmmm, moeilijke vraag… hebben jullie een idee?
De regie loslaten zou lastig zijn, ik blijf heel graag in controle, maar ieder zijn vak! Ik ben geen filmregisseur, dus zou de touwtjes uit handen geven. (Maar liefst wel betrokken blijven bij het proces !


Vorig jaar in mei mocht je Karin Slaughter, toch een van de groten als het om thrillers gaat, interviewen. Vertel eens hoe dat ging en hoe dat voor jou aanvoelde om tegenover haar te zitten?

Fantastisch natuurlijk! Ik kende de boekhandelaar en hij vroeg me voor het interview, omdat het een leuk idee leek dat de ene thrillerschrijfster de andere thrillerschrijfster zou ondervragen. Ik accepteerde meteen, dan snap je. Al heb ik niet al haar boeken gelezen, Slaughter is een fenomeen, ze schrijft de ene bestseller na de andere. Ik had me goed voorbereid en het gesprek liep soepel. Dat kwam vooral doordat zij zich zo relaxed opstelde. Ze is heel gewoon, bescheiden en grappig. Geen sterallures te bekennen. Ze gaf rustig antwoord op alle vragen, ook van mensen uit het publiek, en daarna nam ze de tijd om met fans op de foto te gaan en om te signeren. Wat me het meest bij is gebleven is dat ze vertelde dat ze zich voor het schrijven terugtrekt in een huisje in het bos. Waar complete stilte heerst en waar ze zich volledig aan het verhaal kan wijden. Zalig lijkt me dat, maar zoiets is in mijn leven op dit moment niet te verwezenlijken.


Hoe ervaar je zelf media-aandacht? Vind je het bijvoorbeeld belangrijk om ergens je ‘hoofd te laten zien’ of zoek je allerlei uitvluchten om toch maar niet aanwezig te moeten zijn? Verklaar je nader.
Ik geniet ervan, ik zal er niet om liegen. Het is ontzettend leuk om bijvoorbeeld in de studio van Omroep Brabant te vertellen over mijn boeken. Interviews doe ik graag en ik ben ook actief op social media. Ik denk dat dat voor schrijvers heel belangrijk is en zeker bijdraagt aan de naamsbekendheid. Je moet wel, wil je opvallen tussen die grote hoeveelheid boeken die jaarlijks verschijnt. Waarom zouden mensen jouw boek uitkiezen? Het helpt als ze al van je hebben gehoord, via andere lezers, of via de media. Na het verschijnen van een nieuw boek besteed ik dan ook veel tijd en energie aan signeersessies en interviews. Maar er is een grens; ik heb ook een gezin en een sociaal leven !


Als je maar aan één project zou mogen werken voor het komende jaar, wat voor project zou dat zijn?
Schrijven aan mijn vierde boek, het tweede deel in de serie over journalisten Tara en Diego. Mijn andere werk (op het gemeentehuis, zoals ik zei) is prima, en ik heb er leuke collega’s, maar het haalt het toch niet bij het schrijven. Daar beleef ik het meeste plezier aan. Boek vier wil ik nog spannender en verrassender maken.


Heb je ooit iets meegemaakt waarvan je eerst dacht dat het slecht zou zijn, maar waarvan het achteraf toch goed afliep?
Een tijd geleden, nog voor mijn huwelijk, leed ik een wat wilder leven dan nu. Bungyjumpen, parachutespringen en motorrijden zijn dingen die ik nu niet meer doe, maar die me toen veel plezier bezorgden. Het plezier zat ‘m toen juist in het onzekere; het zou verkeerd kunnen gaan… Als je na een sprong weer met beide benen op de grond staat, is de lol des te groter. Nu ik kinderen heb, durf ik deze risico’s niet meer te nemen.



Wat was de laatste film, tv-programma of boek waarbij je moest huilen?
Ik zag laatst op Netflix de filmhuisfilm Incendies. Die kwam keihard binnen, wat een verhaal pffff! Daar moest ik echt van bijkomen, en nog zingt het na in mijn hoofd. De film gaat over een broer en zus, die na de dood van hun moeder, op zoek gaan naar hun vader, die ze nooit hebben gekend. Aangrijpender krijg je ze niet, echt een aanrader voor wie zin heeft in een film die je raakt. Tissues binnen handbereik!


De Boekenbeurs in Antwerpen zit er weerop. Ook jij was daar voor te signeren en voor het auteurspodium. Zie jij een verschil tussen Nederlandse en Belgische auteurs qua taal en manier van schrijven?
Uiteraard is er een verschil in taal, ik denk dat iedere lezer dat opmerkt. In
Paradijsvogels komt een aantal Vlaamse personages voor en ik heb geprobeerd hen authentiek over te laten komen door met Vlaamse termen te werken. Ik hoor graag van de Vlaamse lezers of dat goed is gelukt!
Verder is schrijven schrijven, in welke taal je dat ook doet. Een passie voor schrijven, fantasie, creativiteit en discipline vormen de basis voor elk boek. Ik vind het prachtig dat je met deze ingrediënten een lezerspubliek kunt bereiken en kunt raken.


Wat staat erin jouw boekenkast en wat lees je zelf? Ben je trouwens in een boek bezig nu en zo ja, welk dan?
Ik kom niet veel aan lezen toe, maar doe het wel heel graag. Enkele van mijn favorieten zijn Bonita Avenue van Buwalda, De Verborgen Geschiedenis van Donna Tartt, de hele Harry Potter-reeks (in het Engels graag) en The Shining van Stephen King. Maar ook de Scandi’s lees ik graag: Lars Kepler, Stieg Larson, Nesbo. Momenteel ben ik bezig in Iene, Miene, Mutte van A.J.Arlidge, doodeng!


Wanneer was je voor het laatst nerveus?
Op de dag voor de boekpresentatie van Paradijsvogels. Ik had een boel mensen uitgenodigd en was bang dat er niemand zou komen en ik er in mijn eentje zou staan. Dat de hapjes en cocktails niet in de smaak zouden vallen en dat de muzikanten niet goed zouden spelen. Gelukkig bleek alle vrees zeer onterecht, maar dat weet je vooraf niet natuurlijk. Ik voelde echt de zenuwen in mijn buik en kon niet stil blijven staan.


Heb je een stopwoord(je) of zijn er woorden/zinnen die je veel gebruikt?
Nee, ik ben allergisch voor overbodige woorden (wel, om, immers) en voor woordherhaling en probeer beide zo veel mogelijk te voorkomen. Mijn teksten zijn sowieso zeer to-the-point, ik houd niet van te veel tierelantijnen.


Welke prijs of award zou je graag willen en waarom?
Alle prijzen zijn leuk om te winnen, toch? Altijd een eer. Een publieksprijs lijkt mij het meest geweldig, omdat dat de erkenning en waardering toont van lezers. Toch houdt dit me niet zo bezig. Een aardig bericht of een leuke reactie van een lezer op Facebook, of in een boekhandel die ik bezoek, is minstens zo aangenaam.




Vind je Sociale Media belangrijk en hoe zie jij het contact met je lezers?
Heel belangrijk. Social media zijn een perfecte manier om van jezelf te laten horen en contact te maken met lezers. Ik ga ook signeren in boekhandels, maar tref daar een beperkt aantal mensen. Op social media heb ik een groter bereik. De combinatie van beide werkt voor mij, zowel virtueel contact als ‘echte’ ontmoetingen dus.


<Nathalie met DPB Bianca






Stel, ik ken jou niet! Waarom moet ik jouw boeken lezen? Overtuig me.
Mijn boeken zijn toegankelijk en lezen als een trein! De personages zijn herkenbaar en interessant, voor even worden ze deel van je vriendenkring en maak jij ook deel uit van hun leven. Daarbij wordt de spanning in het verhaal steeds flink opgevoerd en moet je weten hoe het afloopt. (Dit verzin ik niet zelf: het wordt in recensies benoemd ! Paradijsvogels kreeg van twee vooraanstaande blogs al vier sterren!)


Kies ‘1 van de 2’ (uitleg mag)
* Spreken of zwijgen
* Krant of weekblad
* Knuffel of kus
Zwijgen (en luisteren!) ligt mij meer dan spreken. Al kan ik – tijdens signeersessies bijvoorbeeld – de knop ook omzetten en vrolijk babbelen, maar dat kost me soms meer moeite.
Krant. Vooral op zaterdag, een heerlijk begin van de dag.
Knuffel. Van mijn kinderen !


Als je wist dat de Aarde zou vergaan volgend jaar, wat zou je dan nu anders gaan doen?
Een actuele vraag, niet lang na de afschuwelijke aanslagen in Parijs. Ik denk dat ik wat minder van mezelf zou ‘moeten’. Ik heb een druk leven en leg mezelf veel op. Dat brengt plezier, maar geeft ook stress. Wat vaker naar een (spreekwoordelijk) hutje op de hei, en wat meer rust en stilte zou fijn zijn.


‘Last but not Least’, hoe zou je de autobiografie van jouw leven noemen?
Poeh, dat is een lastige! Als ik er over nadenk word ik heel verdrietig, alsof ik aan het einde van mijn leven ben gekomen. Dat wil ik niet! Daarom geen antwoord op deze vraag, sorry. Stel ‘m over veertig jaar nog eens!


Vragen van onze leden
Isabel Vissers:
Waar haal je je inspiratie vandaan bij het schrijven?
Die vraag wordt me heel vaak gesteld. Eigenlijk ga ik niet bewust op zoek naar inspiratie en ben ik er dus ook niet mee bezig. Verhaallijnen ontstaan als vanzelf in mijn hoofd. Wel zoek ik bewust naar locaties die een goed décor vormen voor een spannend verhaal. Ik vind het prettig als ik de locatie ken, zodat ik de sfeer ervan kan overbrengen. De Toneelclub speelt in Breda (mijn woonplaats), De Campus in Canada (daar heb ik een tijdje gestudeerd) en Paradijsvogels op Aruba (waar ik twee keer ben geweest).


Laure Van Hulle:
Welke plek beschouw jij als het ultieme paradijs?
Het eerste wat in me opkomt: mijn tuinhuis! Een heerlijke vredige stille plek, waar het naar hout ruikt en waar ik alleen ben met de verzinsels in mijn hoofd. Klinkt dat heel gek?


Mirella Christiaens:
Jouw droom ooit was natuurlijk om een bekende auteur te worden. Dat heb je nu inmiddels ruimschoots bereikt. Maar indien dit nu niet het geval zou zijn geweest: Wat was dan jouw droom-beroep?
Dank je Mirella. Ik wilde vroeger altijd journalist worden, dat ben ik een tijdje geweest. En stiekem ben ik het nog steeds een beetje door hoofdpersoon Tara journalist te laten zijn. Nu is schrijver mijn droomberoep, ik ben dan ook heel gelukkig dat ik dat beroep kan en mag uitoefenen.





Mieke Wijnants:
Een paradijsvogel is een zangvogel kun jij even mooie zingen als deze vogel…heb je hem al eens gezien of gehoord?
Ik weet niet zeker of ik ooit een paradijsvogel heb gezien of gehoord, daarvoor heb ik te weinig kennis van vogels, ben ik bang. Maar wat graag zou ik heel mooi kunnen zingen! Helaas, ieder zijn talenten, en zingen is zeker niet het mijne 😉


Rachel van der Lee:
Als ik een boek van je zou moeten lezen, haha, welke zou jij dan aanbevelen?
Paradijsvogels. Ik vind ‘m mijn beste tot nu toe en ik weet dat jij ‘m in huis hebt, Rachel. Ben benieuwd naar je mening!


Greet Braem:
Ik weet hoe je familienaam uitgesproken wordt, maar als Vlaming zou ik het spontaan helemaal anders doen. Vind je dat erg en ga je mensen corrigeren?
Dat is geen probleem. Ik ben eraan gewend dat mensen vragen hoe je mijn naam uitspreekt of spelt. De uitspraak van mijn achternaam maakt me eigenlijk niet eens zo veel uit, de klemtoon op de eerste of de tweede lettergreep, allebei prima. Wat ik wel vervelend vind is het als mensen mijn voornaam uitspreken met een lange a (Naaathalie), dat gebeurt soms boven de rivieren, dus in het Noordelijk deel van Nederland, dat vind ik minder fraai. Maar ach, what’s in a name?


Ans Stier:
Het boek heeft een prachtige cover, bent u zelf ook op de plek / het land geweest waar de foto is gemaakt?
Bedankt. Ik vind de cover ook mooi; het is altijd weer fijn als de ontwerper er in slaagt iets te maken wat lezers aanspreekt en tegelijkertijd past bij het verhaal. Het strand moet Aruba voorstellen, het eiland waarop Paradijsvogels zich afspeelt. Ik ben er twee keer geweest en had het erg naar mijn zin. Ik zou best eens terug willen om het ook mijn kinderen te laten zien.


Pieketoe Marie:
Is het een opluchting als het boek in de winkel ligt?
Ja! Een heerlijk moment als er weer een heel traject van verzinnen, schrijven, schrappen, corrigeren, ontwerpen en nadenken achter de rug is. Je eigen boek zien liggen in de winkel voelt dan echt als een cadeautje. En al snel daarna begint het weer te kriebelen om aan het volgende boek te beginnen.


Kim Fleerackers 
In Vlaanderen is nu de Boekenbeurs bezig, waar je volgende week
ook naartoe mag gaan. (begin november j.l.) Maar wat vind jij nu, als auteur, van dit fenomeen? Zou je het bijvoorbeeld zien zitten om als bv. Pieter Aspe, Toni Coppers of Sterre Carron er meerdere dagen (>7 dagen) achter de signeertafel te vertoeven en lezers te ontmoeten?
De Boekenbeurs is een goed georganiseerd evenement dat duizenden bezoekers trekt en waar je als auteur niet mag ontbreken. Ik was er vorig jaar voor het eerst en was onder de indruk van de grootte ervan en van de kwaliteit die het uitstraalt. Inmiddels ben ik er voor de tweede keer geweest en opnieuw was het een feestje. Ik ontmoette er o.a. collega’s Anja Feliers en Basje Bender, maar ook Karin van De Perfecte Buren en boekenbeursfan Kevin ! En ik kocht er een fantastisch kookboek van Pascale Naessens. Volgend jaar weer dus, wat mij betreft! Ik zou graag twee of drie keer gaan, meer is niet te combineren met mijn andere baan en gezinsleven.


Lyda van den Bos:
Hoe kom je aan inspiratie voor je boeken?
Dat is een combinatie van fantasie, herinneringen en het dagelijks leven: mensen die ik ontmoet, landen/plaatsen die ik bezoek, situaties waarin ik verzeild raak. Zo is bijvoorbeeld de ontmoeting op het toilet in Paradijsvogels, grotendeels waar gebeurd.


En de winnaar van ‘Paradijsvogels’ is;
De vraag van Mieke Wijnants vind ik het leukst, omdat die me echt nog nooit gesteld is en omdat Mieke een wens van me aansnijdt. Heel graag zou ik mooi kunnen zingen (als Pink bijvoorbeeld) en een spontaan optreden geven op een podium, maar helaas, ik zing zo vals als een kraai. Mieke wint het boek! Gefeliciteerd en veel leesplezier.
Alle anderen: dank voor de mooie vragen. Ik heb ze met plezier beantwoord.


Lieve groeten,
Nathalie Pa

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Vuurduivel

Paradijsvogels

De trip

Casa Familia

Rio Grande

Paradijsvogels