"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met Susan Moonen

Maandag, 1 februari, 2016

Geschreven door: Susan Moonen
Artikel door: Roelant de By



Wie is Susan……?
Op zakelijk vlak ben ik gedreven, ambitieus en een doorbijter. Als ik een doel voor ogen heb, dan ga ik daar volledig voor. Ik werk als zelfstandig tekstschrijver en journalist, vanuit Moonen Media, mijn bedrijf. Geen dag is hetzelfde, ik deel mijn eigen tijd in en wissel schrijfdagen af met afspraken in veelal Utrecht en Amsterdam. Genieten met een hoofdletter G. Privé ben ik een echte teut: heerlijk met ons gezin leuke dingen doen. Chipsavond met de kids op zaterdag, naar museums, wandelen door de bossen etc. Daarnaast eet ik graag in restaurants en sport ik om lekker fit te blijven.


Heb je altijd al willen schrijven/geschreven? Weet je nog wat je eerste verhaal was, waar ging het over?
Als kind wilde ik maar één ding. Schrijven. Het is een soort drive die, ook nu nog, intrinsiek in me zit. Al jong, ik zal zo’n jaar of 10 zijn geweest, schreef ik verhalen voor De Lemniscaatkrant, van de gelijknamige uitgeverij. Ik was altijd bezig met teksten. Stapels boeken, met de hand in een schrift geschreven, zijn het resultaat. Als ik te lang niet schrijf word ik onrustig. Natuurlijk schrijf ik dagelijks voor Moonen Media, maar dat is anders. Commerciëler. Een boek geeft je de volledige vrijheid om je eigen pad te volgen en dat vind ik een enorme luxe. Als de drive ooit wegvalt dan stop ik er ook mee. Een boek schrijven is heel hard en vooral veel werken. Zonder die échte wil om het tot een succes te maken, lukt dat wat mij betreft niet.

Op een dag bedenk je dé verhaallijn, en dan? Hoe heb je dit aangepakt, bv qua uitgever etc.
Het verhaal ontstaat beetje bij beetje. Dat geldt ook voor het onderwerp. Zo was het ook met pesten. Of ik nu de krant opensloeg of de televisie aanzette, er was altijd wel een item over dit belangrijke thema. Er zijn zoveel ontwikkelingen in de samenleving: gebrek aan onderwerpen is er nooit.

Je vorige boek ‘Conflict’ was je thrillerdebuut. Hoe kijk je daarop terug, is dat gegaan zoals je graag had gewild?
Ik heb ontzettend veel geleerd en kijk met een goed gevoel terug op het verschijnen van mijn debuut. De eerste keer dat ik mijn boek zomaar tegenkwam in de winkel vergeet ik nooit meer. Dat was wel even een momentje. Nu ben ik veel nuchterder. Een boek schrijven (en promoten) is keihard werken. Het is een onzeker bestaan. Voor Moonen Media werk ik bijvoorbeeld 32 uur, om vervolgens voor datzelfde aantal uren facturen de deur uit te sturen naar mijn opdrachtgevers. Bij een boek is dat allemaal veel grijzer. Je moet eindeloos geduld hebben. Daarom geloof ik ook dat je vanuit
jezelf een bepaalde noodzaak moet voelen om te willen schrijven. Anders houd je het hobbelige van vallen en opstaan uiteindelijk niet vol.




Voor degenen die dat boek niet kennen, zou je in het kort iets willen vertellen en over hoe het tot stand is gekomen?
De media berichten bijna dagelijks over pesten. Het onderwerp kwam daarom als vanzelf naar me toe. Dat was bij Conflict ook zo, dat ging over loyaliteit tussen mensen. Hoe ver ga je als het er écht toe doet? Ik wil graag boeken schrijven over thema’s die spelen in de maatschappij. Die extra laag in mijn boeken vind ik belangrijk. Daar zit een wens tot maatschappelijke betrokkenheid onder. Dat vind ik vele malen belangrijker dan ‘Susan de thrillerschrijfster’ zijn.


Zwarte Aarde. Waarom heb je precies dit verhaal geschreven en hoe lang heb je erover gedaan, van start to finish?
Dat is een proces van een jaar geweest, waarin de nadruk het eerste half jaar vooral ligt op reizen, research, lezen en schrijven. In het tweede half jaar zijn er de contacten met de uitgever, de campagneplannen, de boekpresentatie en de signeersessies. En natuurlijk de media-aandacht. Bij Zwarte Aarde was er nog meer aandacht dan bij Conflict en ik was ook beter voorbereid op wat er op me afkwam.


Heb je op momenten gedacht ‘ik stop ermee’? Hoe pak je jezelf dan weer bijeen?
Die momenten zijn er altijd. En toch heb ik tot nu toe steeds opnieuw weer de drive gekregen om door te gaan. Als dat gevoel op een dag niet meer komt, dan is het tijd om te stoppen vind ik.


Je hebt een drukke baan, een gezin, hoe combineer je dat allemaal? Heb je een vast schrijfmoment/ritueel?
Goed plannen. Dat is het toverwoord. En heel hard werken. Ik heb de luxe van een eigen bedrijfsruimte aan huis, in mijn kantoor kan ik me volledig afsluiten en dat is fantastisch. Donderdag is mijn schrijfdag. Daar komt niets of niemand tussen. Mijn zakelijke afspraken plan ik op de andere dagen. In praktijk ben ik elke dag met boeken bezig, al is het maar via de sociale media. Vergis je niet in de effecten die dit heeft.


Je boeken spelen zich af in Noord Brabant, is dat een bewuste keuze?
Het hoeft niet per se die provincie te zijn, al is dat zo wel ontstaan, omdat ik er zelf woon. Van origine kom ik uit Ravenstein, een prachtige pittoreske plek voor het verhaal van Conflict. Ik kom ook graag in Domburg, ken het daar goed. Ook dat was een perfect decor voor de gebeurtenissen in Conflict. Bij Zwarte Aarde viel de keuze al snel op Den Bosch. Ik studeerde daar en heb zodoende veel tijd in de straten daar doorgebracht. Wat mij betreft een prachtig decor met de bekende Sint-Janskathedraal, de parade en het station met de gouden draak.


<St.Jan Kathedraal



Bevat je boek autobiografische elementen? Zo ja, vertel eens!
Nee, niet echt. Zo ben ik zelf nooit gepest bijvoorbeeld. Wel neem ik in elk boek bepaalde levenservaringen mee. Dat is ook het mooie van ouder worden: je kunt putten uit veel verschillende inzichten. Ik geloof dat dit een boek mooier maakt. Zwarte Aarde had ik niet kunnen schrijven toen ik twintig was.


Wat is er zo fascinerend aan het schrijven van een spannend boek voor jou?
Ik vind het prachtig, bijna wiskundig zelfs, als alle verhaallijnen op de goede manier samen komen. Als ik zelf tijdens het schrijven volledig in de belevenissen van de hoofdpersonen getrokken word, dan weet ik dat ik op de goede weg zit. Schrijven is voor mij echt een ontdekkingsreis. Elk boek opnieuw.


Hoe kijk je aan tegen het fenomeen ‘social media’? Heeft het meerwaarde voor jou als auteur?
Dat is een waardevol fenomeen. Het brengt je direct in contact met je lezers. Al geloof ik ook wel dat het belangrijk is om je niet te verliezen in het grote aanbod wat er is. Uiteindelijk gaat het erom dat je een goed boek schrijft en dagelijks uren rondzwerven op Facebook gaat je daar niet bij helpen.




Hecht jij waarde aan recensies op blogs en leesgroepen? Hoe ga je om met kritiek?
Ja, daar hecht ik waarde aan. Zwarte Aarde wordt erg goed ontvangen. Mensen vinden me gegroeid als schrijver en dat is een mooi compliment. Als een boek daarentegen niet goed ontvangen wordt door meerdere recensenten, dan zou ik daar als auteur voor open willen staan. Al geloof ik dat de proeflezers (bij Zwarte Aarde 7 in totaal) die nog voor het drukken van het boek nauw betrokken zijn, vroeg in het proces al een waardevolle bijdrage leveren. Als het gros van de proeflezers de plot al invult zo halverwege het boek, dan is dat voor jou als auteur toch het signaal dat je terug naar de tekentafel moet.

Wat word je volgende project? Een boek of iets anders? Kun je daar al iets over vertellen?
Waarschijnlijk een boek, maar daar ben ik eerlijk gezegd nog niet al te veel mee bezig. Nu concentreer ik me vooral op alle ontwikkelingen rondom Zwarte Aarde. Er is volop aandacht voor in de media. Het is mooi om te merken dat de interesse nu ook van buiten Brabant komt. Omroep Flevoland benaderde me enkele dagen geleden bijvoorbeeld voor een interview. Het olievlekje wordt steeds groter en dat is mooi.


Als je zelf leest, lees je dan graag een los boek of lees je ook wel series? Zou jezelf ook een serie willen schrijven?
Ik lees niet snel series en zal er daarom ook niet snel één schrijven. Een boek zie ik als een soort van monsterproject qua omvang. En als het bewuste boek dan eenmaal af is dan wil ik verder met het volgende. Nieuwe personages, nieuwe locaties en andere verhaallijnen. Een cadeautje vind ik dat, om alles weer helemaal opnieuw te mogen vormgeven. Ik houd er nu eenmaal van als een project op gegeven moment is afgerond.



Heb je een favoriete auteur? Zou je ooit samen met iemand een boek willen/kunnen schrijven?
Ik sta altijd erg open voor samenwerking, ook binnen Moonen Media. De synergie die ontstaat als mensen samen aan hetzelfde doel werken vind ik fantastisch. En een favoriete auteur? Ik heb er zoveel. De stijl van Dan Brown en Stieg Larsson spreekt me bijvoorbeeld aan. Op het moment lees ik veel managementboeken. Heerlijk vind ik dat!


Wat doe je als je niet aan het werk bent/schrijft? Heb je tijd voor hobby’s?
Sporten, met vrienden afspreken, met mijn gezin op pad en bezig zijn met eten. Ik kook graag en houd ook van restaurants. Altijd leuk om nieuwe personages te ontdekken aan het tafeltje naast je.


Hoe hoop je dat mensen over je denken? Vind je dat belangrijk?
Ik hoop dat mensen me open minded en enthousiast vinden. Dat is ook wat ik vaak terug hoor. Of ik het belangrijk vind wat anderen van me denken? Een beetje misschien, maar niet al te veel. Ik vind het zelf vooral belangrijk om heel bewust in het leven te staan. Zo ben ik volop bezig met sporten, goede voeding en gezondheid: ik geloof dat het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen. Als je goed in je vel zit dan heb je ook veel ruimte om te geven aan de mensen om je heen. En dan komt de rest vanzelf.


Wie lezen je boeken het meest? Mannen of vrouwen? En bestaat er volgens jou een ‘mannenboek’ of ‘vrouwenboek’?
Ik hoor regelmatig dat mannen mijn boeken lezen, al bestaat het gros toch uit vrouwen. Of er echte mannen- of vrouwenboeken bestaan weet ik niet. Wel weet ik dat zelf niet snel een boek zou schrijven met de man als hoofdpersoon. Ik ben nu eenmaal vrouw en daardoor beter in staat om vanuit die psyche te schrijven dan vanuit een man.


Voor welke eigenschappen van anderen (of jezelf) heb jij een allergie?
Oordelen over anderen. Het is zo jammer om een etiket op iemand te plakken. Ik vind het altijd boeiend om te onderzoeken waarom iemand is zoals hij is. Dat is overigens ook handig voor mijn rol als journalist. En negativiteit, daar kan ik ook heel weinig mee. Zelf ben ik positief ingesteld. Als iets anders loopt dan ik hoopte dan vind ik altijd wel weer een lichtpuntje. Ik denk dat het de wereld mooier en gezelliger maakt als we dat allemaal wat meer zouden doen.


Tot slot, wat is voor jou het summum van schrijven? Zou je iets anders met net zoveel passie en toewijding kunnen doen?
Nee, dat denk ik niet. Behalve het zorgen voor mijn gezin en andere naasten. Schrijven zit zo in me. Ik geloof dat iedereen van binnen zo’n vlammetje heeft. Al zit het soms diep verstopt. Het is de kunst om dat het aan te wakkeren en een helder plan te bedenken. Wat is mijn doel? Welke stappen moet ik concreet zetten om dat doel te bereiken? En wanneer ga ik dat dan doen? Allemaal vragen die ik beantwoordde toen ik na bijna 18 jaar mijn baan in het financieel advies bij de Rabobank opzegde. Ik wilde schrijven. En ondernemen. Ik durf nu, twee jaar na dato, te stellen dat het één van de beste keuzes uit mijn leven is geweest.


Susan, dank je wel voor je openhartige antwoorden t.b.v. dit interview. Heel veel succes gewenst met alles wat je onderneemt en uiteraard met je boeken!




Omdat ‘Zwarte aarde’ Boek van de maand januari was zat er ook een winactie aan gekoppeld. De vraag was: Wat is de huidige baan van Rosalie?
Het juiste antwoord moest zijn:  personal assistant bij Packaging & Co
Susan stelde maar liefst twee exemplaren van Zwarte aarde beschikbaar en de winnaars zijn Maddy Verburg en Petra Renaud. Van harte, jullie exemplaar komt er zsm aan! Graag jullie adres zsm naar lettervreters@gmail.com.


Patrice – Team De Perfecte Buren


Booktrailer Zwarte aarde

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.