"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In het kille ochtendlicht

Woensdag, 5 april, 2017

Geschreven door: Anthonie Holslag
Artikel door: Jeanine Feunekes-Both

Indrukwekkende verhalen

“Je hebt pas door dat alles gekanteld is, als jij je aan de keerzijde begeeft.”
(uit het verhaal De man met de zwarte ogen).

[Recensie] De verhalenbundel In het kille ochtendlicht hoort bij de bundels Zwarte Muren en Een bloedovergoten dageraad. Zoals Anthonie Holslag het zelf ook aangeeft in het voorwoord: de verhalenbundels vormen een drie-eenheid. Ze zijn los van elkaar te lezen, maar ik zou aanraden om ze op volgorde te lezen, zodat je de groei en de samenhang van de verhalen beter kunt zien.

Het boek In het kille ochtendlicht bevat 17 verhalen. Deze verhalen maken stuk voor stuk indruk. En niet alleen vanwege de horrorelementen waar ik persoonlijk zo van hou. De verhalen zijn zoveel meer. Het is een boek vol verhalen over menselijke emoties. Emoties die je raken, die je niet meer loslaten en die je laten stilstaan bij je eigen leven. Vooral het verhaal “Alleseter” maakte indruk op mij. In dit verhaal maak je kennis met Steve, een alcoholist, die in een huis vol schimmels woont. Een deskundige komt het huis inspecteren en herkent een van de schimmels niet. Het is een groene schimmel die steeds meer van het huis bedekt. Na het lezen van dit verhaal had ik een brok in mijn keel, vanwege het enorme verdriet dat het verhaal uitstraalt. Het verlies en verdriet vormen met de geheimzinnige en onverklaarbare gebeurtenissen een prachtige combinatie.

Het verhaal Verboden te betreden pakte mij vanaf het eerste moment vanwege een ijzersterke openingszin: “Zodra ze over de ketting waren gestapt, wisten ze dat ze een fout hadden gemaakt.”

Hereditas Nexus

Het verhaal stelde mij, zoals ik al verwachtte, absoluut niet teleur. Het had wederom de juiste combinatie van spanning, onverklaarbare gebeurtenissen en menselijke emoties. Een laatste verhaal die ik in deze recensie wil benoemen is het verhaal met dezelfde titel als het boek. In het verhaal In het kille ochtendlicht wordt duidelijk dat de schrijver beroepsmatig een expert is op het gebied van oorlogen, de Holocaust en genocide. Het is een verhaal over tot welke vreselijke horror de mens zelf in staat is. Het verhaal is ijzingwekkend vanwege de realiteit.

In vergelijking met de twee andere bundels gaat het in deze bundel meer om de psyche van de mens. De ruwheid en soms wreedheid van het bestaan, van het leven en het omgaan hiermee. Maar ook over het omgaan met de consequenties van je handelen. Het gaat om gedane zaken (al dan niet bewust) die niet meer teruggedraaid kunnen worden en waarvan de consequenties helder zichtbaar worden voor de personages uit de verhalen. De titel maar ook de cover past uitstekend bij het boek. Beide intrigeerden mij al voor het lezen van het boek en na het lezen vind ik dat het boek geen betere cover en titel had kunnen hebben. Ze geven beide uitstekend de inhoud en de sfeer van het boek weer.

De verhalen bevatten thema’s als eenzaamheid, verlies, ouderdom, angst voor aftakeling, de dood, gevoelens van spijt. Deze worden zeer kundig gecombineerd met bovennatuurlijke elementen en soms pure horror. Net als in de twee andere bundels van Anthonie Holslag komen in verhalen overeenkomsten voor, zoals bijvoorbeeld de naam Susie, de woorden “vergulde dagen”, de zwarte muren, de man in het zwart, beschadigde plafonds en natuurlijk de meisjes in de rode jassen. De meisjes die ook op de cover staan.

Dit boek is zonder meer horror van een hoog niveau. Niet alleen de (subtiele) horrorverhalen zijn stuk voor stuk erg goed, ook de schrijfstijl is van een hoog niveau. Ik ga deze drie bundels zeer zeker nog een keer lezen. Ze bevatten vele lagen en staan alle drie met elkaar in verbinding. Ik ben ervan overtuigd dat ik nog meer verbanden zal ontdekken als ik de boeken nog een keer ga lezen en dat ik dan gebeurtenissen en verwijzingen in de verhalen op een nieuwe manier ga ervaren. Ik verheug me er al op dat ik, nu ik alle drie de boeken heb gelezen, (nieuwe) verbanden zal gaan zien waarvan ik het bestaan niet wist toen ik begon met het lezen van de eerste boek De zwarte muren

Eerder verschenen op Perfecte Buren