Chaos in de Snoepjesstraat
[Recensie] Dat de Britse Pippa Curnick een rijke fantasie én tekentalent heeft, merk je meteen als je Indigo de Wilde en de monsterpost in handen hebt. Dit grappige, spannende en kleurrijke verhaal is ideaal voor lezertjes vanaf ongeveer 8 jaar, maar zeker ook een aanrader om voor te lezen.
“Indigo had in de kelder vers hooi voor de eenhoornlama neergelegd (die op een dieet stond nadat hij de halve inhoud van haar moeders kleerkast had opgegeten) en was net bezig om een babytrol snotflakes te voeren toen er werd aangebeld…”
Indigo de Wilde, 11 jaar, woont met haar broertje Quigley in de Snoepjesstraat. Het huis is een toevluchtsoord voor vreemde, magische en misschien wel gevaarlijke wezens. De ouders van Indigo en Quigley zijn namelijk ontdekkingsreizigers en redden bijzondere wezens tijdens hun exotische expedities. Snorkelfanten, een eenhoornlama, glamingo’s, een kobold,…het is daar alleszins een bont allegaartje in huis. Op een dag, als de ouders weer eens op reis zijn, wordt er een postpakketje geleverd. Monsterpost! Maar het nieuwe monstertje is blijkbaar in een flits ontsnapt. Dit is nog maar het begin van de chaos. Alles wordt nog erger als de angstaanjagende buurvrouw, mevrouw Grauw, op het lawaai afkomt. En de politie.
Als lezer word je al meteen vrolijk van de kleurrijke kaft en ben je toch wel benieuwd naar het verhaal. Het boek is opgedeeld in 12 hoofdstukken met een duidelijk lettertype. Sommige woorden zijn vetgedrukt en groter, dit geeft een speels effect. Pippa Curnick introduceert haar personages aan de hand van enkele krantenknipsels. Daarin staat te lezen dat Filomena en Bertrand de Wilde tijdens een expeditie een baby, Indigo, hebben gered van een hongerige tijger. En later hebben ze ook een jongetje gered uit een drakennest, Quigley dus. Dat Quigley doof is geworden door het gebrul van de draak, wordt mooi en subtiel in het verhaal verwerkt.
Ook krijgt de lezer een kijkje in het Abracadarium, een logboek waarin meer informatie staat over al die bijzondere wezens. Ze zijn allemaal een beetje anders. De ene heeft geen ouders meer, de andere werd verstoten om een verkeerde kleur,… allemaal wijken ze dus een beetje af van de norm. Maar in de Snoepjesstraat worden ze gewoon aanvaard!
De zoektocht naar het verloren wezen verloopt heerlijk chaotisch. Alles wat er mis kan gaan… gaat inderdaad mis. Hoewel Indigo alles in goede banen probeert te leiden, duurt het door al die onvoorziene omstandigheden best lang alvorens de lezer dat nieuwe wezen leert kennen. De kracht van dit boek schuilt echt wel in de prachtige illustraties en de vormgeving. De felle kleuren en toffe kleine details zijn absoluut een feest voor het oog. Zo is er bijvoorbeeld een dubbele pagina die de doorsnede van het huis toont. Hier kan je naar blijven kijken, steeds nieuwe dingen ontdekken. Achteraan in het boek staat er nog een leuke opdracht. In elke illustratie zit er namelijk een kevertje verstopt. Met plezier begin je dus weer van voren af aan te lezen en te kijken.
Kortom, Indigo de Wilde en de monsterpost is gewoon een heerlijk kleurrijk, vrolijk en beetje spannend verhaal. Lezen saai? Niet met Indigo de Wilde! En er komt gelukkig nog een vervolg.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
