Eenvoud en elegantie
[Recensie] Ir. Hein Otto was een landschapsarchitect uit de 20e eeuw en was in 1941 de eerste academicus in Nederland op dit gebied. Hij werkte voor diverse bureaus op het gebied van stedenbouw en landschapsarchitectuur. Ook was hij docent landschapsbouw aan de Hogeschool van Hall Larenstein te Velp, in Wageningen en in Delft. In dit boek wordt eerst zijn levensloop geschetst en vervolgens wordt zijn werk belicht.
“Otto’s werk kan beschouwd worden als een expressie van een leven gewijd aan de kunsten. Zijn gevoel voor vormgeving was sterk architectonisch, zijn kennis van het materiaal volkomen. Hij maakte ruimtekunst, maar hechtte daar geen verheven betekenis aan. De ambachtelijkheid van het vak was voor hem van groot belang. Daarvoor omringde hij zich met architectuur, literatuur, muziek en beeldende kunst” (p. 11).
Landbouwherstel
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog moest het geschonden landschap op vele plaatsen worden hersteld. Daarvoor werd bij het ministerie van landbouw en visserij de afdeling landbouwherstel opgericht dat als doel had om het landelijk gebied en het niet-agrarische landschap opnieuw in te richten. Hein Otto zocht naar een balans tussen restauratie en vernieuwing.
Ook waren er nieuwbouwwijken nodig om in de enorme behoefte aan woningen te voorzien. Hein Otto ontwierp tal van recreatie- en sportparken en werkte voor diverse gemeenten door heel het land gedurende de periode van 1950 tot 1990. Hij heeft een belangrijk stempel op de inrichting van het Nederlandse landschap gedrukt.
Voor de NS richtte hij bij tal van stations de omgeving in en gebruikte groen, trappen of pergola’s als afscheiding en koos niet voor het plaatsen van muurtjes. Zijn goede plantenkennis kwam hem daarbij goed van pas. Hij schreef daarover: “Een landschapsarchitect ziet zijn geboomte nooit in volle wasdom. Het is geen vak voor ongeduldige mensen, want de eerste tien jaar is toch elke boombeplanting maar een mager stelletje sprieten zonder schoonheid. Wij doen ons best, de tijd de rest” (p. 53).
Huis ten Bosch
Tal van projecten worden nauwkeurig beschreven met steeds een citaat van Hein Otto, vergezeld van mooie tekeningen van zijn hand zoals die van het sportpark in Zeist en het vijverpark in Papendrecht. De schijnbare eenvoud overtuigt, wat gewoon lijkt, heeft wel een bepaalde visie en stijl. Bijzondere projecten zijn de tuin van Huis ten Bosch in de jaren 1951 – 1953, ter gelegenheid van het 12,5 jarig huwelijk van koningin Juliana en prins Bernhard. Opvallend is ook de kloosterhof van de Dom in Utrecht uit 1962.
Dit rijk geïllustreerde boek verschijnt in de BONAS reeks: Biografieën en oeuvrelijsten van Nederlandse architecten en stedenbouwkundigen. Inmiddels zijn enkele tientallen delen verschenen, gewijd aan mensen die in de 19e en vooral 20e eeuw werkzaam waren.\
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
