Origineel en kunstzinnig, maar een scheut spanning ontbreekt
[Recensie] Je liet mij leven. De twaalfjarige Eve Black overleeft een overval thuis door de seriemoordenaar die de bijnaam De Spoorloze Man kreeg. Haar zusje en ouders kwamen hierbij om. Het verwoestte haar leven en ze is nog steeds op zoek naar de dader, want de politie is er niet in geslaagd hem te ontmaskeren.
Twintig jaar later schrijft Eve een true crime boek over haar ervaringen en de zoektocht naar de dader. De Spoorloze Man leest ook het boek en is verrast hoe dicht Eve bij de waarheid komt. Ze staat op het punt hem te ontmaskeren.
Bewaker in een supermarkt
Wat een originele thriller. Op een knappe manier heeft de auteur een boek in een boek geschreven. Het doet denken aan Michaël Ende’s Neverending Story waarbij de kleine Bastian op de hoofdrol speelt in het boek dat hij aan het lezen was. In Je liet mij leven gebeurt hetzelfde met Jim Doyle. Tijdens zijn werkuren als bewaker in een supermarkt ziet hij het boek van Eve liggen en begint erin te lezen. Al snel blijkt dat Eve over hem schrijft.
Jammer dat er op de achterflap al veel verklapt wordt, we weten onmiddellijk wie de seriemoordenaar is. Maar ook in het boek zelf wordt snel duidelijk wie hij is, waardoor er toch wat spanning mist. Jim Doyle is niet geheimzinnig genoeg, hij wekt niet de nieuwsgierigheid om de lezer tet laten zoeken naar hints om tot de ontrafeling te komen. Geen gevoel van opwinding zoals bij andere thrillers als je denkt te weten hoe de plot ineensteekt.
Het boek vertelt hoe Eve De Spoorloze Man opspoort. Stap voor stap bouwt Howard het verhaal op. Het leuke is dat in Je liet me leven een volwaardig tweede boek zit, je hebt als het ware twee boeken voor de prijs van één. Er is veel aandacht voor de personages. De Spoorloze Man heeft een gewoon leventje met af en toe zijn woede-uitbarstingen. Doch had ik ook meer uitklaring verwacht over zijn motief en achtergrond.
Een eigen true crime
Eve is een krachtige vrouw en het is interessant om te volgen hoe zij alles beleeft. Die heeft geluk gehad dat ze de overval heeft het overleefd, denk je. Catherine Ryan Howard brengt op een mooie manier in beeld hoe Eve alles verwerkt heeft. Ze heeft een vlotte pen en het boek leest als een trein, zoals je van een thriller verwacht.
In het dankwoord legt de auteur uit waar ze het idee kreeg voor Je liet me leven, namelijk bij I’ll be gone in the dark van Michelle McNamara en de arrestatie van seriemoordenaar Joseph James DeAngelo. Wanneer je beide personen even opzoekt en het waargebeurde verhaal leest, merk je inderdaad heel wat gelijkenissen. Het lijkt er wel op alsof Catherine Ryan Howard haar eigen true crime schreef, maar aangedikt met haar eigen fantasie. Je liet mij leven is een origineel misdaadverhaal, maar er had wel iets meer raadselachtig mysterie en spanning in gemogen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
