Een heel emotioneel verhaal
[Recensie] Lexi is acht (bijna negen) jaar oud als ze tijdens de zomervakantie beseft dat het steeds slechter gaat met mama. Haar beste vriendinnetje Floortje is op vakantie voor drie weken en haar papa is overdag op zijn werk. De enige tegen wie ze kan praten is haar kat Aap en oma. Met opa gaat dat niet want hij heeft een slecht hart en moet veel rusten. Mama ligt de hele dag boven op bed met de gordijnen dicht. Ze eet bijna niets en Lexi maakt zich druk om haar, want hoe lang kan iemand zonder eten? Ze besluit daarom om wat eten te maken voor mama. Dat zal haar vast goed doen. Maar mama heeft nog steeds geen honger. Ze vertelt aan papa dat mama bijna niets eet.
Lexi is het enige kind van papa en mama, maar dat is niet altijd zo geweest. Lexi heeft namelijk een tweelingbroertje, Amos, maar die is gestorven toen hij elf maanden oud was en sindsdien is mama depressief. Haar ogen staan dof en haar mond is bijna altijd vertrokken tot een dunne streep.
Op een dag komt papa alleen naar beneden. Mama is nog in de badkamer en Lexi vindt het allemaal maar erg lang duren. Papa wil Lexi even spreken. Hij vertelt dat mama naar een soort ziekenhuis gaat waar ze haar kunnen helpen. Meteen voelt Lexi zich schuldig. Moet mama naar dat ziekenhuis omdat zij aan papa heeft verteld dat mama niet eet? Papa vertelt ook dat Lexi tijdelijk naar zijn halfzus, tante Arizona, zal gaan. Naar oma kan niet, vanwege de gezondheidsklachten van opa.
Maar dan blijkt dat tante Arizona zelf ook heel veel verdriet heeft. Lexi wil haar weer gelukkig maken, want zij voelt zich daar verantwoordelijk voor. Net zoals voor het verdriet van mama. Ondertussen leert Lexi ook de buurvrouw van tante Arizona kennen. Erika en haar peuter Beer. Erika vertelt haar dat ze zelf heeft geleerd om ‘je eigen mens te zijn’. Lexi weet niet of ze helemaal begrijpt wat Erika daar mee bedoelt.
‘Het is mijn leven en alleen ik kan ervoor zorgen dat dat het leven is dat ik graag wil. Je hoeft niet te zijn wie anderen willen dat je bent.’
Dit verhaal gaat over liefde, verdriet, verantwoordelijkheidsgevoel en hoop. Griet op de Beeck weet dit allemaal zo goed te beschrijven dat je het letterlijk via de ogen van een negenjarig kind ziet en voelt. Het is een heel emotioneel verhaal wat voor de nodige tranen in je ogen kan zorgen. Ook ikzelf zat regelmatig met een brok in mijn keel. Het verhaal is gericht op een jonger publiek, maar ook volwassenen kunnen dit boek prima lezen en ervaren hoe een negenjarige de situaties beleeft.
Kortom: Jij mag alles zijn is een prachtig boek. Niet alleen het verhaal, maar ook de illustraties van Linde Faas, die je regelmatig tegenkomt tijdens dit verhaal.
En de boodschap is duidelijk: Jij mag alles zijn! Ook verdrietig, boos of eventjes niet zo sterk. Dit boek krijgt van mij 4,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
