Beide auteurs hebben met Kastanjehove een topprestatie geleverd
[Recensie] De zorg is het afgelopen jaar veelvuldig in het nieuws geweest. Het coronavirus legt een enorme druk op de zorgsector. Het verplegend personeel in ziekenhuizen en verzorgingscentra heeft onder enorme druk een megaprestatie neergezet. De zorgsector heeft hiermee veel goodwill gekweekt, dat hopelijk zal leiden tot een toename van het aantal mensen dat een toekomst ziet in het werken in deze sector.
Na een tweetal eerdere boeken Tommie in de zorg en Tommie in gesprek heeft zelfstandig verpleegkundige, auteur en spreker Tommie Niessen ervoor gekozen om Kastanjehove samen met auteur, actrice en coach Loes Wouterson te schrijven.
De omslag van het boek toont een illustratie met ouderen in allerlei bewegende poses. Eén van de ouderen zit in een rolstoel en wordt door een verpleegkundige voortgeduwd. Dit duo is in tegenstelling tot alle andere bejaarden, glanzend afgedrukt. De verpleegkundige heeft grote gelijkenis met Tommie, die op de achteromslag gefotografeerd te zien is. Een sterk detail van Riesenkind, de omslagontwerper.
Het boek gaat over de negentienjarige Thomas (autobiografisch?) die na drie afgebroken studies, op advies van zijn moeder aan een opleiding in de zorg is begonnen. Omdat hij niet goed weet wat hij met zijn leven aan moet, is hij ook bij deze studie onzeker. Deed hij het om zijn moeder te plezieren? Is dit wel iets voor hem?
Het verhaal is realistisch en geloofwaardig door de vertwijfeling die zo typerend is voor veel jongeren in deze leeftijdscategorie. De dialogen zijn authentiek, karakteristiek en bovenal van deze tijd. Thomas zijn vrienden vinden de zorgopleiding een keuze voor homo’s. Thomas haat het om oude mensen letterlijk uit de stront te halen. Thomas zou best een vriendin willen hebben. Thomas vecht met allerhande windmolens, vooroordelen en vertwijfelingen.
Zonder spoilers te noteren, kan ik aangeven dat de ontwikkeling van Thomas in Kastanjehove, de naam van het verpleeghuis waar hij stage gaat lopen, tot volle wasdom zal komen. Van ‘die nieuwe’ ontwikkelt hij zich werkmatig tot een serieus te nemen zorgmedewerker. Alle personages, en dat zijn er nogal wat, zijn driedimensionaal uitgewerkt. Ik geloof dat ze bestaan omdat ze zich als zodanig manifesteren en gedragen. Alle stereotypen zijn ten tonele gevoerd. En dat zorgt voor een lach en een traan. Ouderdomskwalen en dementie zijn afschuwelijk. De kwetsbare en de tragikomische kanten passeren hierbij met respect de revue. De dialogen die vlot lopen, bevatten zo nu en dan hilarische spraakverwarringen.
Het moeten werken evolueert tot een willen werken. Met liefde voor alle bewoners en collega’s. Beide auteurs hebben met Kastanjehove een topprestatie geleverd. Wat mij betreft een boek dat naast de vele worstelingen van Thomas, vooral naastenliefde als thema kent. Een thema dat welkom is in een almaar harder wordende wereld.
Het toont vele kanten van het leven, waar ook de dood deel van uitmaakt. Dit boek hoort thuis in de mediatheek/bibliotheek van iedere middelbare school. Opdat het wordt gelezen en een aantal jongeren in volstrekte onzekerheid zal uitnodigen om een baan in de zorg te overwegen.
We hebben massaal geapplaudisseerd voor de zorg. Dat doe ik nu voor Kastanjehove. Ik geef het naast een luid applaus, vier sterren.
Persoonlijke songtekst:
‘As far as my eyes can see
There are shadows approaching me
And to those I left behind
I wanted you to know
You’ve always shared my deepest thoughts
You follow where I go
And oh, when I’m old and wise
Bitter words mean little to me
Autumn winds will blow right through me
And someday in the midst of time
When they asked me if I knew you
I’d smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes
Oh, when I’m old and wise
As far as my eyes can see
There are shadows surrounding me
And to those I leave behind
I want you all to know
You’ve always shared my darkest hours
I’ll miss you when I go
And oh, when I’m old and wise
Heavy words that tossed and blew me
Like autumn winds will blow right through me
And someday in the midst of time
When they ask you if you knew me
Remember that you were a friend of mine
As the final curtain falls before my eyes
Oh when I’m old and wise
As far as my eyes can see…’
(Alan Parsons Project – ‘Old and Wise’)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
