Heerlijk verslavend leesvoer
“Ik zweer dat die kat alles begrijpt wat we zeggen,’ zei Claire terwijl ze me oppakte zodat we samen Polly naar de voordeur konden brengen. Mijn hemel, ik hou van mijn mensen, maar soms zijn ze echt een beetje dom. Natuurlijk begrijp ik alles. Ik begrijp sowieso alles.”
[Recensie] Kat over de vloer is het tweede deel uit de Alfie-serie van Rachel Wells. Het eerste boek vond ik echt geweldig en ik was dan ook reuze benieuwd of dat ook voor dit deel zou gelden. Hierbij dan ook mijn recensie en mening over het
tweede deel in de ‘Alfie’ serie.
Alfie woont alweer een tijdje in Edgar Road en is erg gelukkig. Buiten zijn mensen en verschillende huizen heeft hij ook aardig wat kattenvrienden in de straat gemaakt. Zijn beste kattenvriendinnetje is Tijger, ze woont iets verderop in de straat en samen trekken ze veel met elkaar op. Als ze dan ook een late nachtwandeling maken zien ze dat er op nummer 48, het huis naast dat waar Alfie woont, wat aan de hand is, ze kijken wat beter en wat blijkt… het lijkt erop dat er nieuwe bewoners komen te wonen. Dit vinden ze wel heel erg vreemd, want op deze tijd, zo diep in de nacht, slapen mensen toch normaal gesproken? Dus wat is dit voor iets raars om midden in de nacht te gaan verhuizen? De dagen erna houden Alfie en zijn kattenvrienden het huis goed in de gaten, er zijn inderdaad nieuwe bewoners, maar wie ze zijn dat weet niemand. De nieuwe mensen zijn heel erg op zichzelf en laten zich amper tot niet zien. De bewoners van Edgar Road vinden het maar vreemd, zou er iets illegaals aan de hand zijn? Want, zo denken de buurtroddelaars, er moet wel iets niet kloppen aan het gezin want waarom zou alles zo geheimzinnig moeten gaan en houden ze zich naar het lijkt bijna verborgen voor de andere buren? En waarom komt er af en toe politie aan de deur? Dit kan niet pluis zijn, zo wordt er gedacht. Alfie en Tijger besluiten eens een kijkje te nemen via de tuin, misschien komen ze zo meer te weten over hoe, wat en wie.
“Wie zijn jullie en wat doen jullie in mijn tuin?’ siste een onvriendelijke stem. Ik
durfde mezelf niet meer te verroeren en staarde naar de allermooiste kat die ik
ooit in mijn leven had gezien.”
Daar ontmoeten ze de poes Sneeuwbal, de kat van de nieuwe bewoners. Alfie is op slag verliefd en wil maar wat graag vrienden met haar worden, hoe vaak Sneeuwbal hem ook laat weten dat niet te willen. Alfie zou dan ook Alfie niet zijn als hij niet van opgeven zou weten en alles op alles zou zetten om erachter te komen wat er aan de hand is met de nieuwe bewoners. Wat kan hij doen om Sneeuwbal tot een vriendin, of misschien wel meer dan alleen een vriendin, te mogen beschouwen? Nog een gezin dat Alfies hulp maar wat goed kan gebruiken, als ze het nou maar eens in zouden zien dat hij ze wil en kan helpen. De katten zetten een plan in werking. Gaat het Alfie ook dit keer lukken een gezin uit de problemen te helpen en gaat zijn liefde voor Sneeuwbal ook beantwoord worden? Ondertussen moet Alfie natuurlijk ook niet zijn aandacht voor zijn eigen gezinnen laten verslappen, hij is er maar druk mee allemaal.
“Ik heb gehoord dat katten meteen vanaf de geboorte kunnen lopen, terwijl dat
bij mensen veel langer duurt en daarom vraag ik me elke keer af waarom ze toch
zeggen dat mensen slimmer zijn dan katten. Ik kan een heleboel argumenten
geven waarom dat eigenlijk andersom is en dan heb ik het niet alleen maar over
lopen.”
Rachel Wells heeft me ook met dit tweede deel weer weten mee te trekken in de wereld van Alfie. In dit deel beleeft hij weer allerlei avonturen, maar ook dingen die onze eigen katten thuis ook kunnen meemaken. Het is werkelijk zo leuk om dat dan op deze manier te lezen, vanuit de ogen van Alfie zelf. Ik zei het al over het eerste deel dat ik het geweldig vind hoe Rachel dit heeft gedaan en daar ben ik het nog steeds mee eens. Haar schrijfstijl is heerlijk vloeiend en beeldend waardoor je je al snel in Alfie’s wereld waant en met iedereen meevoelt en leeft. Ik las ook dit boek in een vrij rap tempo uit omdat het gewoon heerlijk verslavend leesvoer is. Ik betrapte me er ook steeds vaker op om eens naar mijn eigen katten te kijken om te zien of ze toevallig ook alles begrepen zoals de katten in deze reeks. Begin er toch steeds meer en meer van overtuigd te raken dat dat best wel eens zo zou kunnen zijn, hahaha. Zoals ook in het eerste deel van deze serie kon ik alles even loslaten zodra ik begon met lezen in dit boek, je vergeet even alles om je heen en laat je meevoeren in het verhaal. Ik vind het geweldig, hou hier echt van zo af en toe. Ik lachte en huilde mee met Alfie en zijn mensen, ik kan deze boeken echt iedereen aanraden. Het leest zo fijn weg, geeft je een fijn gevoel van binnen en geeft je er een kat om van te houden bij. Wat wil een dierenliefhebber nog meer toch? Ook voor dit boek 5 sterren, want soms heeft iedereen gewoon even een Alfie nodig.
“Er is geen kat ter wereld waar ik zo dol van word als van jou. Je bent nog erger dan Tijger. Maar je bent ook de mooiste kat die ik ken en als ik bij je ben, voel ik dat ik leef. Dan word ik een betere kat. Ik wil heel graag weten of jij hetzelfde voelt.”
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
