Geslaagd voor de boerderijtest
[Recensie] Kees kennen wel al uit twee eerdere boeken van Anke Kranendonk: Liever een hond! en Kapitein Kees. De jongen ontmoette in het vorige boek een meisje dat zijn hart sneller liet slaan en besluit haar een brief te schrijven en die ook maar zelf af te leveren. Spannend hoor. Samen met cavia Hector gaat hij op een prachtige zomerse dag op stap en zowaar: daar komt Sep(timia) op haar crossmotor aangescheurd.
Sep is een boerendochter en laat Kees kennis maken met pasgeboren kalfjes, melkmachines en de gele plastic flappen in de oren van de koeien. Kees is er nogal door overrompeld, dit leven kent hij helemaal niet. Hij woont met zijn ouders en cavia in een gewone woonwijk en heeft nog nooit een koe aangeraakt. Sep is een stoere maar ook wat onzekere meid die niet beter weet dan dat de boerderij andere kinderen afschrikt. Klasgenoten die op bezoek waren, zeggen dat het leuk was, maar komen niet weer. Daarom heeft ze de boerderijtest ingesteld. Durft Kees uiers schoon te maken en een pasgeboren kalfje de fles te geven?
Het wordt een enerverende dag. Cavia Hector loopt weg en Kees’ eerste meters op de crossmotor verlopen niet al te succesvol. Hij eet mee met het gezin van Sep en mag uiteindelijk zelfs blijven slapen. Zijn vader komt nog wel even slaapspullen brengen. De twee kinderen dartelen om elkaar heen en dat levert een verhaal vol heerlijke dialogen en gedachten op. Kees is tot over zijn oren en dat beschrijft Kranendonk zo: “Hij kijkt naar haar ogen. Zo bruin als die lekkere chocoladepasta bij oma. Door haar krullen schijnt de zon. Ze is, ze is….zo leuk.” Er gebeurt van alles in het lijf van Kees. Zijn maag vult zich met ‘zalige lucht’ en later lijkt zijn buik ‘dunne vla’ geworden. Mooie woorden voor die prille kinderverliefdheid die nog nauwelijks zo mag heten.
Kranendonk weet hoe dat moet: boeken voor kinderen die net zelf kunnen lezen, schrijven. Het houdt niet over aan kwalitatief goed aanbod voor deze leeftijdscategorie. Blijkbaar is het een lastige leeftijd om voor te schrijven en wagen schrijvers zich er niet aan of ze gaan te veel door de knieën. Kees naar de koeien staat vol met vlotte, eenvoudige zinnen zonder dat iemand ‘denk om het AVI-niveau’ roept. Het gaat ook nog over taal omdat Kees nogal eens iets erg letterlijk neemt. Als er wordt gezegd dat ‘alles in kannen en kruiken is’, ziet hij ze nergens staan.
Kees slaagt gelukkig voor de boerderijtest. Hij wist niet dat het kon, zoveel van een kalf houden. Voordat Sep er weer met de crossmotor vandoor gaat (“geen kus, gewoon gas geven”) bekrachtigt ze winst van dit logeerpartijtje. “‘ ls jij het wil, wil ik het ook. Dat we vrienden zijn.’ Ja, denkt Kees. Daar kwam ik voor.” En dan moet hij snel naar huis. Hij wilde nog wel even blijven maar moet toch echt aan zijn moeder vertellen wat er allemaal is gebeurd. Zoals een jongetje van zes betaamt.
Een oer-Hollands leesboek voor kleuters die Boer Boris aan het ontgroeien zijn.
—
Voor het eerst verschenen op Jaapleest
