"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Kelly Barnhill – Het meisje dat naar de sterren luisterde

Zaterdag, 10 december, 2022

Geschreven door: Kelly Barnhill
Artikel door: Nico Voskamp

Een dorp zonder liefde

[Recensie] Steenvallei was ooit een fijn dorp, beroemd om zijn bomen. In alle straten bogen de takken van de fruitbomen door onder het gewicht van de vruchten. Mensen konden eenvoudig iets plukken en ervan genieten – of gebak en taartjes en jam ervan maken.

Elke avond schrobden de straatvegers de keien schoon. De bewoners spraken met elkaar op de wandelpaden of het plein over literatuur of politiek of filosofie of kunst. Alle wegen in het dorp leidden naar de bibliotheek die tot aan de nok volstond met boeken.

Brandbare boeken. Dat bleek toen op een vreselijke avond de bibliotheek in vlammen opging. Sommigen zeiden dat ze het geluid van klapwiekende drakenvleugels hadden gehoord, anderen zeiden dat het vuur onvermijdelijk was geweest omdat de constructie van de bibliotheek net een tondeldoos was.

Weeshuis
De vijftien brave kinderen die in het weeshuis verbleven, groeiden op naast de verkoolde resten van de bibliotheek. Ook de halfreus, die aan de rand van het dorp woonde, werd niet vrolijk van het verlies. Zij hield, net als de weeskinderen, meer van anderen dan van zichzelf.

Boekenkrant

Dan de burgemeester – iedereen in Steenvallei hield van hem. Hoe konden ze ook anders? Hij zag er voortreffelijk uit, met een verblindende, goudblonde haardos en een glimlach die zo schitterde dat mensen hun ogen ervoor moesten afschermen. Als mensen hem opzochten met hun problemen, voelden ze zich daarna weer zo goed dat ze totaal waren vergeten wat hen eigenlijk had dwarsgezeten. En dat is toch precies waar een burgermeester voor is?

Tot zover, lieve lezertjes, de vibraties van dit vuistdikke boek met het sterretjesomslag. Want na al die goede trillingen verandert de sfeer in het dorp. De mensen worden ontevreden omdat er steeds minder eten, drinken, comfort is. Er zou geld moeten komen om dingen op te knappen. Of om een nieuwe bibliotheek te bouwen.

Volzinnen
Maar alles wat de burgemeester doet is toespraken houden. Prachtige toespraken vol fraaie woorden, mooie volzinnen. Hij is er zelf heel content mee. Waarom zijn ze ontevreden? De burgemeester snapt er niets van. Hij had bij de grote branden toch ook tegen hen gesproken?

“Ze waren helemaal van hem afhankelijk geweest. Hij had hun gezegd dat hij dit probleem kon oplossen… Wat een overweldigend gevoel was het om die glans op hun gezichten en die glinstering in hun ogen te zien. Ze geloofden elk woord! Wat had hij het geweldig gevonden in die tij om van de ene tuin naar de andere te wandelen, van de ene steeg naar de volgende te lopen en te kletsen, mee te leven, te overtuigen en af te leiden. Ze waren ook allemaal zo makkelijk over te halen..

En als een toespraak deze keer niet werkte, dan… kon er altijd weer een gebouw in vlammen opgaan. Of een hele straat. Of het hele dorp, als dat nodig was. Dat was eerder tenslotte ook succesvol geweest.”

Het is kristalhelder: het rommelt in dit ooit vredige dorpje. In Steenvallei heerst armoede en onverdraagzaamheid, er zijn brandhaarden en er is een liegende burgemeester. Dat komt akelig bekend voor allemaal.

Kelly Barnhill laat het soepel voorbijkomen in kinderlijk eenvoudige hard binnenkomende taal. De eenvoudige maar in de praktijk razend moeilijk toe te passen boodschap van liefde doortrekt de bladzijden en nodigt de lezer uit tot reflectie. Mooie personages, heerlijke taal, doortimmerd verhaal met een boodschap. Prachtboek.

Ook verschenen op Nico’s recensies

Boeken van deze Auteur:

Het meisje dat naar de sterren luisterde