Een luchtige roman in kerstsfeer
[Recensie] Kerst. You love it or you hate it. Deze stelling gaat zeker op voor de zusjes Laura en Becca Fletcher. Want waar Laura al van kleins af helemaal gek was van deze periode, was Becca dat zéker niet. Nu ze volwassen zijn en best het een en ander hebben meegemaakt, zie het voorgaande deel Zomer in het Duincafé, is kerst nog steeds een dingetje. Wanneer Laura haar zus uitnodigt om een paar weken te relaxen en kerst te vieren in haar nieuwe huis, gaat Becca overstag. Ze mist Laura, die tegenwoordig aan de kust van Dorset woont. Ze mist haar neefje en nichtje waarmee ze een hechte band heeft. En omdat ze nu eenmaal geen nee tegen haar zus kan zeggen, neemt Becca de uitnodiging aan. Ze neemt kerst op de koop toe.
Kerst in het Duincafé is één ding en dat is dat het een heerlijke, luchtige roman in kerstsfeer is. Het deed me qua humor meteen denken aan de boeken van Bridget Jones. De gesprekken zijn afwisselend serieus en hilarisch, Becca is een vrouw naar mijn hart. Niet eerder kwam ik een personage tegen in een boek waarmee ik zoveel overeenkomsten heb. Kerst is ook niet mijn ding zeg maar. Haar tegenpruttelen werkte echt op de lachspieren. De zelfspot geeft het geheel een vette knipoog, geweldig leuk, maar het is het complete plaatje dat klopt. Het was niet moeilijk om de taferelen, die beeldend zijn beschreven, zo voor je te zien. Vooral de bruiloft, die was zó leuk!
De cynische kijk op kerst van Becca spreekt meteen tot de verbeelding. Iemand die niet van kerst houdt, daar móet iets aan de hand zijn. Wanneer Becca in het warme nest van het Duincafé terechtkomt, en ziet hoe het ook kan, doet dat wel iets met haar. Zus Laura heeft een zware tijd achter de rug en heeft een herstart gemaakt met haar gezin. Becca ziet hoe het nu met haar zus gaat en dat zet haar aan het denken. Flashbacks vertellen wat hen tot aan dit moment heeft gebracht zonder dat je het gevoel krijgt in herhaling te vallen. Het boek leent zich dan ook meer dan prima als standalone. De vrienden rondom het Duincafé zijn zeer uitgesproken personages die een glimlach bij je tevoorschijn toveren. Maar ook bij Becca! Deze feelgood-formule werkt echt, je vliegt door het boek heen alsof je zelf ter plaatse bent. Iedereen is zo loveable ook, heerlijk!
Deze roman kent heel veel interessante personages maar het boek kent slechts 222 pagina’s. Omdat de auteur heel veel vertelt, is er geen ruimte voor veel verdieping in de verhaallijnen. Maar het mooie is, dat dat ook niet hoeft in dit soort verhalen. Het is genieten, zonder heel veel nadenken (en dat is best wel eens fijn als je heel veel leest), lachen om de herkenning maar ook een brok in de keel om de verhalen die wél worden verteld. Zo sluit je meteen een aantal personages in je hart, en dat gaat vanzelf want de gunfactor is enorm wanneer er dermate sympathieke mensen voorbijkomen.
Krasse bejaarden, knappe mannen, kranige tantes, nieuwe liefdes, oud verdriet en nog veel meer vullen deze fijne kerstroman die, eenmaal aan het lezen, zich niet weg laat leggen. En bereid je voor op heel veel kerstliedjes, echt heel veel.
Het was een paar uur heerlijk wegdromen in het wel en wee van de zussen en hun vrienden. Debbie Johnson heeft een toegankelijke schrijfwijze en zal veel lezers aanspreken vanwege haar prettige manier van vertellen.
De combinatie van liefde, in welke vorm dan ook, met humor is voor mij dé ideale mix in een feelgood. Johnson heeft me meer dan aangenaam verrast met deze kennismaking en ik ben benieuwd naar de voorgeschiedenis uit Zomer in het Duincafé. Het boek krijgt de onderstaande score omdat het vooral een verhaal is dat je even doet ontsnappen aan de werkelijkheid, je waant je ter plekke en voelt de vibes uit het verhaal. En voor iemand die (ook) niets met kerst heeft is dat heel bijzonder. Ik geef graag vier fonkelende kerststerren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
