Omdat mama toch mama is
[Recensie] Bij het lezen van dit boek kun je als lezer niet anders dan met Naomi meeleven. Naomi, een jong meisje dat nog op de basisschool zit, heeft een moeder met een licht verstandelijke beperking. In Kijk mij eens krijgen we een kijkje in het leven van het meisje.
In zeven korte hoofdstukken lezen we over Naomi. Niet alleen is het een verhaal over haar dagelijkse leven, ook worden in het verhaal de gevoelens van het meisje meegenomen. We maken kennis met het meisje als ze vrolijk wakker wordt omdat ze haar rode bloes met witte bloemen aan wil. Ze moet verdrietig accepteren dat ze de bloes niet aankan, de bloes is nergens te vinden. Het lijkt een klein voorval maar als lezer voel je het verdriet van Naomi.
Het boek laat je ook meeleven omdat Naomi eigenlijk nergens klaagt over haar moeder. Ze is verdrietig, opstandig en soms denkt ze wel eens: “Ik wil graag een gewone mama. En dan schrikt ze, want dat mag ze van zichzelf niet denken.” Die gedachte ontroert.
Met een lege maag naar school. Voor haar broertje van vier zorgen. De spanning die het bij haar oproept als ze te laat is op school. En dan lees je: “Altijd komt het door mama dat Naomi zich verdrietig voelt. En altijd vindt ze ook dat ze dat niet mag denken. Omdat mama toch mama is.” Wat een aandoenlijke gedachte. Je kunt niet anders dan een warm gevoel krijgen van dit boek, van Naomi.
We lezen ook over de blijde dingen die het meisje meemaakt, een lieve begrijpende juf. Een leuk vriendinnetje met een moeder die een verlangen in haar oproept dat ze later net zo’n moeder wil worden als deze moeder. De gezinscoach die haar steunt. Je gunt haar die blijde dingen van harte.
Het begin van elk hoofdstuk wordt gevormd door een paginagrote illustratie als een soort inleiding op de te lezen situatie. Vervolgens eindigt het hoofdstuk met een kader met een weetje met de kop “Wist je dat?” En daarna worden punten genoemd “om samen verder over te praten.”
Het laatste hoofdstuk is een verwerkingshoofdstuk met een mooie opdracht.
Dit boek wil kinderen met een ouder met een licht verstandelijke beperking steunen door hen een gevoel van herkenning, erkenning te geven. Het is ook vooral een boek om samen te lezen met de juf, de meester, de gezinscoach, mensen om het kind die hem of haar vertrouwen en steun kunnen geven èn om samen door te praten over dingen die de kinderen ervaren.
Achter in het boek staan de namen van betrokkenen die van betekenis zijn geweest bij het maken van dit boek. Natuurlijk schrijfster Hanneke de Jonge die zo knap dit verhaal over Naomi vertelt. En uiteraard ook Iris de Groot die staat voor de mooi verzorgde illustraties en die de gevoelens van Naomi zo treffend heeft weergegeven.
Kijk mij eens, een bijzonder boek. En eigenlijk een boek dat iedereen kan lezen zodat meer mensen weten over de situatie van kinderen zoals Naomi. Het is een onbekende wereld die breed gedragen moet worden, is het niet?
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
