De auteur weet dus hoe ze meteen de aandacht van de lezer moet trekken
“Ze schreeuwde wanhopig en klampte zich aan haar vader vast terwijl ze gedwongen was toe te kijken hoe het leven uit haar zus werd geslagen. Door een wraakzuchtig monster vermomd als een knappe, charmante man.”
[Recensie] Meteen een heftig begin. De proloog situeert zich in 1988. Een zus wordt doodgeslagen en 1000 kilometer verderop wordt er een tweeling geboren in een liefdevol gezin.
Marieke Douwes-Fransz weet dus hoe ze meteen de aandacht van de lezer moet trekken in Klavers, Edelweiss & Sachertorte. Dat doet ze ook met de bijzondere titel en de kaft van haar debuut. Klinkt de titel niet beetje ouderwets, is mijn eerste indruk? En toch trekt die mijn aandacht, maakt het mij nieuwsgierig. De foto is een Iers landschap, dus geen Alpen zoals ik eerst vermoedde. En ja, alles past uiteindelijk perfect bij dit boek, toch wel goed bedacht dus. Ook de guirlandes bij het begin van de hoofdstukken zorgen voor een stijlvolle en verzorgde indruk.
Het verhaal begint in september 2017. De romance van Viola en Jochem is nog pril en er staat hen al meteen een grote uitdaging te wachten. Een notaris staat bij Jochem voor de deur met een tweeling van 6 jaar oud, zijn zoontjes waar hij het bestaan niet van afwist. De moeder is overleden en heeft geen familie die voor de tweeling kan zorgen. Dus Ryan en Oliver komen bij Jochem wonen. Viola heeft het hier moeilijk mee, kan zij ooit een echte moeder voor de jongens zijn? Ze stort haar hart uit bij haar ouders, Helen en Bram. En die komen met een grote onthulling. Zij zijn ook niet de natuurlijke ouders van Viola.
“Je hoeft een kind niet in je buik te hebben gehad om het in je hart te dragen.”
Er volgt een zoektocht naar afkomst en identiteit in Oostenrijk. Een huis in de Bergstrasse in Salzburg blijkt nog geheimen te bezitten, een vriendelijke fotograaf aan de overkant doet ook onthullingen en uiteindelijk gaat de reis zelfs naar Ierland. Worden alle vragen over de afkomst van Viola beantwoord?
Naast dit intense verhaal lopen er ook vele zijlijntjes door het boek. Zus Madelief, die een leuk koffiehuis uitbaat, het verleden van Helen en Bram en de keuzes die ze gemaakt hebben. Maar ook de familie van Jochem heeft een belangrijk aandeel in dit verhaal. De oma is een bindende factor, want ook binnen deze familie is er in het verleden heel wat gebeurd. En dan is er nog het vriendengroepje, ook met de nodige perikels.
Wat een rollercoaster. Persoonlijk vond ik dat er té veel gebeurde. En dat allemaal met té veel toevalligheden en daardoor werd het voor mij wat ongeloofwaardig. Wat kan een familie allemaal overkomen? Blijkbaar was Marieke Douwes-Fransz zich daar toch ook wel een beetje van bewust.
“Als het niet zo diep triest en tragisch was zou het gewoon een klucht kunnen zijn. Gewoon omdat het te dwaas voor woorden is. Dit verzin je niet.”
Ook zijn de beschrijvingen, van bijvoorbeeld een interieur, nogal uitgebreid. Al die kleine details vind ik niet nodig voor een goede sfeerschepping. Voor mij mocht het dus allemaal wat minder zijn, ook minder personages. ‘Less is more’ is hier voor mij zeker van toepassing.
Er kan dus nog wat geschaafd worden, zodat er een nog mooier en sterker verhaal tot stand komt. Maar toch is dit een zeer verdienstelijk debuut hoor! Het enthousiasme van de auteur is echt voelbaar in dit boek. Ik besef zeker wel dat Klavers, Edelweiss & Sachertorte bij vele lezers in de smaak zal vallen én dat we nog meer van Marieke Douwes-Fransz mogen verwachten. Dit bijzondere debuut over familie, vriendschap en vertrouwen geef ik dan ook graag drie welverdiende sterren.
“Eindelijk wist ze het! Ze wist wie haar vader was. Al die tijd dacht ze dat het er niet toe deed maar het deed er wel degelijk toe. Nu wist ze waar ze vandaan kwam, waar haar rode krullen vandaan kwamen.”
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
