Meer vragen dan antwoorden
[Recensie] Er zijn heel wat auteurs van wie je de naam kent, die zelfs behoorlijk bekend en beroemd zijn maar van wie je toch nog nooit een boek hebt gelezen. Zo iemand is (inmiddels dus was) Patrick Modiano, van wie ik vooral heb onthouden dat hij telkens min of meer dezelfde soort boeken zou schrijven. Of dat klopt en of dat storend is moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken. Mijn kennismaking met hem is Kleedkamer in kindertijd. Het werd een aangename.
Het meest opvallende is dat Modiano vooral veel meer vragen oproept dan dat hij antwoorden geeft. Kleedkamer in kindertijd is een boek dat vooral indruk maakt door de melancholieke sfeer.
Hoofdpersoon is Jimmy Sarano. Hij is voor iets (of iemand?) op de vlucht. Parijs heeft hij achter zich gelaten en hij woont nu in het diepe zuiden van Spanje. Hij houdt zich bezig met het schrijven van afleveringen van een feuilleton voor het lokale radiostation. In een vorig leven heette hij Jean Moreno en was hij een bekend schrijver. Waarom hij is gevlucht en wat er is gebeurd maakt Modiano niet duidelijk, af en toe is er een vage verwijzing naar een auto-ongeluk.
Het lijkt wel of hij de herinneringen heeft gewist. Dan ziet hij opeens een jonge vrouw, Marie en hij meent zeker te weten dat hij haar eerder heeft gezien. Waar? Wanneer? Een groot deel van Kleedkamer in kindertijd gaat op aan de zoektocht naar mogelijke antwoorden op die vragen. En je raadt het al: die komen er niet. Ook nu zijn er af en toe wat mogelijkheden, vervaagde herinneringen, maar dat is het dan ook wel.
Een vreemde factor is dat hij in de gaten wordt gehouden door een chauffeur die wekelijks verslag moet uitbrengen van wat deze Jimmy uitspookt. Waarom? Voor wie? Antwoorden blijven uit. Het is nu eenmaal een verplichting die een overleden rijke dame in haar testament heeft laten opnemen en dus doet hij dat. In datzelfde testament is Jimmy begunstigd, maar daar staat wel een verlies aan vrijheid, speelruimte tegenover. En wie is toch dat insect in rode zwembroek dat aan de overkant zijn oefeningen doet? Nog zo’n raadsel.
Nee, je kunt van alles beweren over deze Modiano, maar niet dat hij het verhaal kapot schrijft. Het is juist andersom. Hij geeft elementen, bouwstenen en daar mag de lezer zelf wat van brouwen. Om kort te gaan: dat bevalt mij wel.
Net als de stijl van Modiano. Zuinig met woorden en toch krachtig in het oproepen van sfeer en beelden. Het zal niet bij Kleedkamer in kindertijd blijven.
—
Eerder verschenen op JKleest
