Wraak op de Falklandeilanden
[Recensie] Catrin Quinn is mariene bioloog die op de Falkland eilanden onderzoek doet naar walvissen. Zij was sinds haar vroegste jeugd bevriend met Rachel Grimwood. Aan deze vriendschap kwam drie jaar geleden een abrupt einde toen door een onoplettendheid van Rachel de twee zoontjes van Catrin bij een ongeluk om het leven kwamen. Catrins leven werd erdoor verwoest en in dit leven zonder toekomst zint zij op wraak. Hoe kan zij Rachel het hardst treffen? Ze vraagt zich af of zij in staat is iemand te doden….. “Of ik een levend wezen in de ogen kan kijken en die ene, onomkeerbare daad kan verrichten waardoor een leven eindigt. De vraag is nu beantwoord, neem ik aan. Ik heb er geen moeite mee om te doden, ik ben er zelfs tamelijk goed in”.
Na haar studie begon Sharon Bolton (1960, Lancashire) een succesvolle carrière in PR en marketing. Haar fascinatie voor de Britse folklore resulteerde in haar eerste thriller Offerande. Daarna volgde Bezwering, dat de Mary Higgins Clark 2010 Award won. Na haar derde boek Bloedschande begon zij aan een serie thrillers met Lacey Flint en Mark Joesbury in de hoofdrol.
Kleine zwarte leugens is een prachtige thriller die gesitueerd is op de Falkland eilanden. Het is een aangename kennismaking met deze eilandengroep die ik eigenlijk alleen maar kende door die vreemde oorlog die er in 1982 woedde en die diepe sporen heeft nagelaten. Maar er is ook een ander beeld van de eilandengroep dat Kleine zwarte leugens een extra dimensie geeft. Het beeld van schoonheid en de betoverende leegte van het landschap en de geheimzinnige sfeer waarin de dood en vermissing van kinderen na een aantal jaren de voedingsbodem worden voor verhalen die voor altijd met de folklore van de eilanden verbonden zullen blijven.
De structuur van het verhaal verschilt van de structuur die je tegenwoordig veel ziet in vergelijkbare verhalen. In plaats van het snel schakelen tussen drie perspectieven heeft Sharon Bolton ervoor gekozen het verhaal op te splitsen in drie afzonderlijk delen waarin de hoofdpersonen Catrin Quinn, Callum Murray en Rachel Grimwood aan het woord komen. Er is op deze manier meer ruimte om gevoelens, gedachten en emoties te verwoorden en het verhaal meer diepte te geven. Ik heb weinig thrillers gelezen waarin de karakterontwikkeling een dergelijke hoog niveau heeft. Het is de grote kracht van Kleine zwarte leugens. Catrin is de rouwende, op wraak beluste moeder die leeft met de geesten van haar twee dode kinderen en die drie jaar na hun dood een gruwelijke afrekening in gedachte heeft, Callum Murray, de Schot die na de Falklandoorlog naar de eilanden terugkeerde om in het reine te komen met de gruwelijke beelden die hem nog steeds achtervolgen en Rachel die verteerd door schuldgevoelens vergeving zoekt voor wat onvergeeflijk is. Alle drie hebben zij zo hun eigen kleine zwarte leugens.
Het verhaal zit ingenieus in elkaar. Het is mysterieus en dreigend, vol aanhoudende onderhuidse spanning en verrassende plotwendingen waarmee Sharon Bolton een sfeer creëert die je niet onberoerd laat. Je komt terecht in een bijna tastbare wereld die je maar moeilijk kunt loslaten. Sharon Bolton verliest nergens de regie en ontrafelt uiterst kundig alle geheimen en kleine leugens en houdt de spanning erin tot letterlijk de laatste regel van het boek.
Kleine zwarte leugens is een voortreffelijke en intense psychologische thriller over dood, schuld, wraak, verdriet en liefde. Het is bijzonder goed en beeldend geschreven; een topboek waarmee Sharon Bolton laat zien waarom zij tot de beste misdaadauteurs van deze tijd gerekend moet worden.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
