Een klopjacht op gevaarlijk terrein
[Recensie] In Afghanistan, in de provincie Helmand, zijn de Taliban in opmars. Een strikt geheim SAS-moordteam krijgt de opdracht om belangrijke doelwitten te elimineren. Een meedogenloos werk dat alleen de allerbeste en meest gevoelloze commando’s kunnen uitvoeren. Zoals bijvoorbeeld Danny Black. Hij merkt echter al snel dat de Taliban niet zijn enige probleem zijn. Er is corruptie, zowel bij de Britse soldaten als zijn eigen SAS-team. Wanneer Black beschuldigd wordt van een vreselijke oorlogsmisdaad die hij niet heeft gepleegd, moet hij vluchten. Een klopjacht volgt, en hij zal al zijn skills moeten gebruiken om te overleven en de waarheid te onthullen.
Met Klopjacht heeft Chris Ryan een zenuwslopende actiethriller neergezet, waarbij spanning meer dan verzekerd is. Het is daarmee het zesde boek met Danny Black in de hoofdrol. Al heeft Chris Ryan nog heel wat meer boeken op zijn palmares staan.
Het verhaal begint in Groot-Brittannië waar Danny Black de opdracht krijgt om naar Afghanistan te gaan en zich daar aan te sluiten bij het zogenaamde kill team. Officieel hebben de Westerse troepen zich teruggetrokken, maar officieus zijn er nog twee SAS-teams actief: het verkenningsteam en het kill team. Black staat niet te springen om te gaan, vooral wanneer hij hoort wie er de leider is van het kill team, maar kan niet anders dan vertrekken. Daar aangekomen is al snel een nieuwe opdracht, maar deze verloopt niet zoals verwacht. Hij krijgt de schuld van iets gruwelijks in zijn schoenen geschoven, terwijl hij onschuldig is. Al vluchtend moet hij proberen zijn onschuld te bewijzen.
De spanning zit er vanaf het begin al goed in. Je merkt vanaf het eerste hoofdstuk al een soort van onderhuidse spanning wanneer Danny Black te horen krijgt dat hij zal moeten samenwerken met Tony Wiseman. Je voelt als lezer al dat dit op de een of andere manier zal fout lopen, zeker na de eerste confrontatie tussen beide. Het is dus afwachten tot het moment daar is, want vanaf dan stijgt de spanning voor het eerst naar een hoogtepunt en begint het verhaal echt goed te lopen. Zeker wanneer de verhaallijn rond Black wordt vermengd met de strijd tegen enkele kopstukken van de Taliban.
De plot zit uitmuntend in elkaar en komt zeer realistisch over. Je krijg als lezer het gevoel dat je zelf in Afghanistan aanwezig bent, en alle gruwelijkheden die er gebeuren als het ware zelf meemaakt. Maar ook de manier waarop de omgeving wordt omschreven, en hoe de bevolking er leeft komt geloofwaardig over. Vooral hoe vrouwen en jonge meisjes er leven viel mij erg op. Helemaal anders dan wij in onze Westerse wereld. Goed dat dit tussen de verhaallijnen door ook eens naar voor komt. Een ander thema is corruptie, waarbij het opvalt dat dit overal voorkomt, zowel bij de SAS-eenheid als bij het Britse leger en andere divisies. Bij vriend en vijand.
Tijdens het lezen zijn er veel onverwachte wendingen en plottwisten die het verhaal interessanter en spannender maken. Zeker het einde is spectaculair. Op verschillende vlakken gebeurt er van alles, waardoor het lijkt alsof er vele verhaallijnen door elkaar loopt. Maar uiteindelijk is alles met elkaar verbonden en komt het geheel samen op het einde. Het boek wordt daarna afgesloten met een woordje van de auteur. Opmerkelijk hierbij is dat Chris Ryan wijst op enkele feiten die echt zijn gebeurd. Het verhaal zelf is uiteraard fictie, maar bepaalde aspecten kloppen wel met de realiteit. En vooral wat de Taliban betreft is het akelig actueel, gezien de huidige toestand in Afghanistan. Puur toeval, want het boek werd oorspronkelijk in 2018 geschreven, maar is nu pas vertaald.
Chris Ryan heeft een directe en beeldende schrijfstijl, waarbij hij niets verbloemt, zeker niet wat het geweld betreft. Je moet als lezer wel tegen wat gruwelijke en bloederige omschrijvingen kunnen. Maar dat hoort nu eenmaal bij een harde actiethriller. Het feit dat Chris Ryan zelf nog militair is geweest zal hier zeker wel aan bijdragen, hij kan in elk geval zijn kennis kwijt in de verhaallijn, en dat merk je ook. Klopjacht leest verder erg vlot, het leestempo ligt dan ook erg hoog. Zeker eenmaal de achtervolging op Black is begonnen. Je merkt hierbij dat actie en snelheid primeert boven dieper uitgewerkte personages. Je weet het belangrijkste, zelfs als dit je eerste kennismaking is met de auteur en/of het hoofdpersonage. Je kunt gemakkelijk volgen.
Als liefhebber van actiethrillers heb ik zeker kunnen genieten van Klopjacht. Ik vond vooral de beeldende en realistische schrijfstijl zeer goed, waardoor het bijna leek alsof ik daar ter plaatse aanwezig was. Ook de plot was zeer goed uitgewerkt, ik vond vooral de combinatie tussen de strijd tegen de Taliban en de problematische situatie van Black heel interessant. Een prima balans in mijn ogen. Hoewel ik normaal graag wat diepgang in een verhaal heb, ook in het actiethriller genre, kon ik dit rechttoe-rechtaan verhaal wel appreciëren. Vooral het personage Caitlin vond ik een meerwaarde in de verhaallijn. Dit uiterst actuele boek geef ik dan ook een welverdiende 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
