Eten en lezen over eten. En oh ja, no-waste op zijn best
[Recensie] Een nieuw boek van Nigella Lawson is voor haar fans een reden tot grote vreugde. Het is voor velen een zegen dat Nigella na haar studie aan de Universiteit van Oxford en haar jaren als journaliste ontdekte dat de culinaire wereld haar grote liefde is. Toen de lockdown begin dit jaar van start ging besloot ze het boek Koken, eten, leven. Bij het vluchtig doorbladeren zie je direct dat er deze keer heel veel tekst is en wat minder recepten. Of is dat schijn? De lijst in de index is best indrukwekkend maar omdat die op ingrediënt is komen recepten er meerdere keren in voor. Dus weinig recepten?
Uh nee. Er staan veel (heel veel) kleine recepten in de teksten. Je zou het in de meeste gevallen eetideeën kunnen noemen. Geen keurige ingrediëntenlijst met uitgewerkt recept maar meer een praatje over een lekkere hap die je vaak direct na wilt maken. De hele tekst is daarmee doorspekt. Deze kleine gerechtjes en hapjes staan niet in de index. Nou ja, sommige wel maar de meeste niet. Terugvinden is derhalve niet zo simpel. Het beste is om er een notitieboekje bij te nemen en daar aantekeningen in te maken. Het zou fijn geweest zijn als achterin het boek een paar lege pagina’s waren toegevoegd om die aantekeningen te maken.
De ‘Koningin van de thuiskeuken’ zoals ze ook wel wordt genoemd kan zeer gepassioneerd vertellen over eten en koken en alles wat daarmee te maken heeft. Ze maakt korte metten met culinaire puristen en vertelt zonder schroom dat ze vissticks eet (ja, die voor-geprepareerde) en ijsbergsla. Twee bijna doodzondes in het culinaire land. Ze heeft er maling aan. Net zoals ze korte metten maakt met het begrip ‘guilty pleasures’. Je hoort haar boos worden als ze erover schrijft.
De recepten die uitgebreid uitgewerkt in het boek staan zijn, zoals altijd, stuk voor stuk erg fijn. Ook die kleine tips, hapjes, sauzen en nog veel meer zijn de moeite meer dan waard.
Het is heerlijk leesvoer allemaal. Nergens een puntje van kritiek? Nou vooruit. Twee dan. Om te beginnen het hoofdstuk over ansjovis. Wie er dol op is zal genieten. Maar let op! Nigella gebruikt in zout ingelegde ansjovis en niet de ons bekende in olijfolie. Weleens geprobeerd om gepekelde ansjovis te kopen? Dat is zoeken naar een speld in een hooiberg. Gelukkig kun je vrij makkelijk zelf ansjovis pekelen. Hetzelfde geldt voor het hoofdstuk rabarber. Nigella maakt heerlijke dingen met geforceerde Yorkshire-rabarber die in Engeland al in december in de winkels ligt. Deze hardroze en zachte rabarber is anders dan, zoals zij zelf zegt, de vezelige kakikleurige brij waar onze rabarber in verandert bij het koken. Dus tenzij je een moestuin hebt en weet hoe je zelf roze rabarber kunt kweken (het is geen ras maar een manier van kweken) ziet het eindresultaat van de rabarberrecepten er thuis wel anders uit.
Nigella is een fanatieke no-waste chef. Ze eet echt alles op. Mij gaat dat soms een beetje te ver want bananenschillen in een curry verwerken omdat je ze niet weg wilt gooien is toch best een beetje apart. Misschien zijn er meer mensen die dat doen maar Nigella tilt dat hele no-waste naar een hoger niveau. Koken, eten, leven is geen boek dat je even doorbladert en snel uitleest. Je bent er een hele tijd zoet mee en kunt het daarna nog een keer lezen met pen en papier erbij. Voor iedereen die dol is op eten en op lezen over eten een absolute must-have.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws.nl
