Van oerknal tot de moderne mens
[Signalering] Het mooie aan fundamentele wetenschap is dat ze ondanks haar verklarende kracht het wonder van de werkelijkheid niet wegneemt. Integendeel. Hoe meer kosmologen, astro- en geofysici, paleontologen en evolutiebiologen doordringen in de causale samenhang van al wat is, hoe groter de verbazing dát alles er is: het heelal, de zon en de aarde, het leven en last but not least de mens…die in staat is om in dit alles door te dringen en zich erover te verbazen.
Harald Lesch en Harald Zaun weten deze ervaring op elegante wijze op te roepen in een klein maar fijn boek. Beginnend met de oerknal beschrijven ze de weg die ‘het zijn’ heeft afgelegd sinds het 13,7 miljard geleden uit het niets is ontstaan. Uit het niets? Ja, daar begint ‘het al’ mee. Probeer je het maar eens voor te stellen. Alles is ooit begonnen, ook dat wat gemeten wordt in onvoorstelbare tijdspannes. De tijd zelf bijvoorbeeld…En de ruimte.
Reuzenstap voor reuzenstap bespreken de auteurs de gevolgen van die eerste ‘zijnsexplosie’: het ontstaan van materie en straling, van zwaartekracht en sterrenstelsels, en van die ene ster die precies de juiste parameters heeft om leven mogelijk te maken op die ene planeet die wij de aarde noemen. Ronduit opwindend is het om dan te lezen hoe in de diepten van de zee het ontstaan van dat leven zijn beslag krijgt om ongeveer 542 miljoen jaar geleden uit te monden in een biologische oerknal. Na miljarden jaren stagnatie bevrijdde het leven zich op uitbundige wijze uit zijn eencellige staat én werd in principe de weg naar het ontstaan van de mens opengelegd.
En zijn vergaan… Sterrenstof zijn we en tot sterrenstof zullen we wederkeren.
—
Eerder verschenen in Intermediair
