"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Koud genoeg voor sneeuw

Vrijdag, 23 september, 2022

Geschreven door: Jessica Au
Artikel door: Jan Stevens

Prachtig en melancholisch verhaal

[Recensie] Het lijkt een kleinood, mooi uitgegeven, prachtig gebonden met een mooie stofomslag en een cover die eventjes laat wegmijmeren. Een boekje dat je graag schenkt aan iemand die houdt van boeken. Zomaar. Maar eens je start met lezen verdwijnt het ‘zomaar’. In een soort van onschuldige en bedrieglijke eenvoud krijg je het relaas van een dochter en moeder die samen tijdens de herfst een reis maken in Japan.

Show don’t tell
Er gebeurt weinig, het regent en beide praten over banale en gewone dingen. Meer dan dat is het niet. Maar Jessica Au verstaat de kunst om tussen de regels in en zonder woorden net datgene niet te schrijven dat ze wil schrijven. Je merkt tijdens het lezen dat de twee, die overigens geen naam toebedeeld krijgen elkaar peilen.

De dochter die de reis nokvol steekt met trips, bezienswaardigheden en bezoekjes waarvan zei denkt dat haar moeder daar interesse voor heeft praat en ratelt maar door over gewone zaken, maar onder dat luchtige gebabbel blijven onderhuids veel zaken onbesproken. Tijdens die reis komen bij de dochter herinneringen over vroeger en over de relatie met haar moeder hier en daar opgeborreld. Het zijn flarden want de dochter is ervan overtuigd dat elk moment samen moet benut worden. En moeder? Die volgt maar. Ze vraagt zich een paar keer af of het al koud genoeg is voor sneeuw, want dat heeft zij nog nooit gezien. Zij blijft eerder afwachtend en volgzaam in dit alles tot ergernis van de dochter die zo graag haar gevoelens zou willen delen met haar moeder. Het is tijdens die kleine gesprekjes dat je de familie leert kennen.

Uiteindelijk begint de dochter wat meer begrip te hebben voor die eerder eenvoudige levenswijze van haar moeder en snapt ze dat de essentie van leven niet ligt in zoveel mogelijk willen zien en beleven. Zij begrijpt stilaan dat de herinneringen van haar moeder ook die van haar zijn en dat zij onmogelijk het hele leven van haar moeder kan en moet weten. Ook het hare zal grotendeels onbekend terrein blijven voor haar dochter. Ik betrapte mij er meermaals op dat ik regelmatig de link legde met mijn eigen kinderen en kleinkinderen en nog meer dan ooit overtuigd ben dat ik in het nu moet leven.

Hereditas Nexus

Koud genoeg voor sneeuw is een prachtig, melancholisch verhaal geschreven vanuit het zichtveld van een dochter die haar moeder wil begrijpen. Een verhaal dat wat losmaakt bij jou zonder dat het met veel woorden wordt beschreven. Wat een kunst.

Eerder verschenen op Boekensite Gent