"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Lege steden

Zaterdag, 15 juli, 2017

Geschreven door: Jasper Polane
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Inquisitie in parallelle werkelijkheid

[Recensie] Dit boek bewijst dat in elk geval een deel van de boeken die via ‘self-publishing’ op de markt komen, in niks onderdoet voor de via gevestigde uitgevers gepubliceerde titels. De schrijver/uitgever gaf in een interview aan dat hij de breedte van het genre wilde laten zien – in zijn Splinter-serie, maar ook in zijn boeken. En dat is geslaagd, want bij dit boek is het genre moeilijk precies aan te duiden. Is het fantasy? Nee, niet op de geijkte manier, maar er bestaat in deze wereld wel buitenzintuiglijke waarneming en een vorm van magie met kristallen. Is het historisch? Ook niet, want hoewel een deel van het verhaal zich afspeelt in een Victoriaans aandoende setting, is het geen deel van onze geschiedenis. Is het SF? Er zijn alternatieve werkelijkheden, wetenschappers en elektronpistolen, maar de verklaring voor de parallelle universa is niet direct wetenschappelijk. Is het horror? Niet op de eerste plaats, maar er komen gruwelijke wezens in voor, die me aan kosmische horror als die van Lovecraft deden denken. Ook de manier waarop de natuur van de werkelijkheid in twijfel werd getrokken, kwam daarmee overeen.

Lege Steden begint met wetenschapper Werner Boren, die na de dood van zijn vrouw aan de drank is geraakt. Hij komt in aanraking met de Inquisitie – een groep agenten die gedachten kunnen lezen en zeggen het volk te willen beschermen tegen demonen. Hij is zacht gezegd niet blij met hun aandacht. Maar de Inquisitie is niet de enige partij die hem in de gaten houdt. Er blijken spionnen rond te lopen afkomstig uit een andere werkelijkheid, waar de technologie verder is gevorderd. In die werkelijkheid leefde een dubbelganger van Werner die overleed toen hij op het punt stond een grote doorbraak te bereiken. Ondertussen wordt de jonge vrouw Heike, een van de sterkste telepaten die er is, gepromoveerd tot agent van de Inquisitie. Ze ontdekt dat haar wereld bedreigd wordt en niet door de zogenaamde demonen waar haar baas het elke keer over heeft. Door iets nog veel grimmiger …

Voor het grootste deel vond ik dit boek prima geschreven, hoewel licht afstandelijk. Jasper Polane begon als scenario-schrijver en hij laat de lezer hier meestal naar het binnenleven van de karakters raden. De stijl is niet bijzonder bloemrijk, maar het gaat in dit boek in de eerste plek om het verhaal. En dat zit sterk in elkaar. Ja, alternatieve realiteiten zijn vaker onderwerp van romans, films en TV-series. Maar ik vond dit boek toch nieuwe dingen toevoegen. Zoals een helemaal lege wereld, waar zelfs het ijs in de ijscokar nog niet gesmolten is… Dat hoofdpersoon Werner wat passief is en zich laat meetrekken is volgens sommige recensies een minputje. Maar als dat is hoe deze man in elkaar zit, is dat gewoon zo. Hij is ook depressief en dan is je eigen initiatief nu eenmaal een heel stuk minder. De bijfiguren in zijn verhaallijn wegen er flink tegenop, zoals de ondernemende Edison en de androïde Ada. De andere hoofdpersoon is een stuk actiever en moet als vrouw in een mannenwereld niet alleen worstelen met haar chauvinistische leidinggevende maar ook met een cultuur die haar het liefst thuis achter het aanrecht zou zien. Dat Werner uiteindelijk een magiër lijkt te zijn is voor mij geen probleem – hij komt uit een wereld waar ESP en andere paranormale gaven voorkomen. Ik geloofde zijn beheersing over de toch al magische techniek zeker wel, alleen vond ik het niet heel geloofwaardig dat hij een andere (zij het gelijkende) wetenschap dan de zijne na een paar dagen al beheerste. Het verhaal kwam voor mijn gevoel wat langzaam op gang, waarbij ik me afvroeg wat het echte plot zou gaan worden. Er leek veel te draaien om het ontdekken van nieuwe technologie alhoewel er al wat hints waren naar duisterdere aspecten.

Maar na ongeveer twee derde komt het boek in een stroomversnelling. De verbeelding van de auteur gaat vanaf dat punt helemaal los. Zo is er sprake van een tijgergranaat – je moet het lezen om het te kunnen geloven! De avonturen overspannen hier meerdere dimensies, maar bleven helder en ik leefde met alle karakters mee. Het verhaal had een afgerond einde, maar laat zeker ruimte voor meer – en gelukkig is dat er al! Ik ga de andere boeken in deze serie dus binnenkort ook lezen!

Geschiedenis Magazine

Eerder verschenen op Fantastische Vertellingen 

Boeken van deze Auteur: