Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig
[Recensie] Ergens in de overdosis aan sociale mediaberichten die mij dagelijks weet te bereiken, zag ik een stukje promotie voor dit boek. Bas Steman. Hij heeft ontdekt hoe we middelbare scholieren aan het lezen kunnen krijgen en heeft daar een boek over geschreven. De verlosser.
Met drie puberende middelbare scholieren die ik nog nooit een boek zag lezen in huis, was ik enerzijds sceptisch en anderzijds enorm nieuwsgierig naar de magische toverspreuk die het tij zou doen keren. Een in mijn ogen wereldwijd groot probleem zou eindelijk opgelost gaan worden. Enige tijd later ontving ik met een zachte ‘plof’ op de deurmat mijn eigen recensie-exemplaar.
‘Wat een klein boekje’, was mijn eerste reactie. ‘Zou zo’n gigantisch probleem opgelost worden met zo’n klein boekje?’. De vertwijfeling sloeg toe.
Het ‘lekkere boekie’ verdween onder op mijn recensie-stapel en ik ging aan tafel met twee van mijn nimmer lezende gezinsleden die inmiddels het examenjaar hadden bereikt. Dochter was naar de mediatheek geweest en had drie boeken geleend die tezamen met de drie boeken die ze in de voorgaande vier jaar klassikaal hadden gelezen (lees: behandeld), haar volledige Nederlandse leeslijst zouden vormen.
Ik kreeg geen hap meer door mijn keel.
‘Ik heb boeken gekozen waar ook een film van is’, maakte het alleen maar erger. Zoonlief wist te melden dat hij samen met een paar maten iets had gekozen. Maar hij wist een paar uur later al niet meer wat. Hij wist wel dat een van die maten wel alle uittreksels had van die boeken.
Wanhopig hief ik mijn handen richting hemel, riep dat woord als ware het mijn bezit en ben na het opruimen tegen alle afspraken in, direct begonnen in Lekker boekie. En heb het vervolgens in één adem uitgelezen. Mijn kinderen hebben dat goede voorbeeld overigens volledig gemist. De een ‘zat op Netflix’ en de ander ‘op zijn Playstation’.
Ik ga in deze recensie de oplossing niet aan je geven. Dan koop en lees je het boekie maar mooi zelf. Dit zal geen uittreksel worden. Qua dikte is het voor middelbare scholieren zeker om te doen. Voor ouders die net als ik enorm balen van de ongeletterdheid van de Lost Generation is het enerzijds een feest der herkenning en anderzijds een openbaring. Omdat de gekozen methodiek echt werkt. In ieder geval bij een zevental VWO leerlingen.
Ik weet nu ook dat het ‘Ga toch eens lezen’ niet helpt. De generatie van nu is snel verveeld, doet liefst vele dingen (half) tegelijk en vindt lezen iets voor Boomers. Zelfs het lezen van de vragen bij een theorie-examen voor bromfiets en auto is teveel gevraagd. ‘Zoveel tekst, ik keek naar de plaatjes’. En, geslaagd? Nee, dat niet.
Zoals Bas Steman in zijn eigen boekie aangeeft:
’Ondanks de materiële rijkdom die we als land vergaarden, zijn we als mens armoediger geworden’.
Je kunt pas werken aan een oplossing door het probleem te erkennen. Lekker boekie ging er bij mij in als zoete koek. Bas Steman pakt vast wat ik als verloren beschouwde. Hij blaast het niet alleen nieuw leven in, hij geeft het bovenal kleur. En hij biedt troost, hoop en een manier om het tij te keren. Ongelofelijk!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
