Feelgood met een beetje thriller
[Recensie] Leugens in de lente gaat over een aantal bewoners van de wijk Driestenen: Manja, Ilya en Ineke. Manja is na de dood van haar man terugverhuisd naar de buurt van haar jeugd voor een nieuwe start, samen met haar zoontje van tien. Ilya woont haar hele leven al in Driestenen en is nu ongelukkig getrouwd met Danny, de vader van haar twee dochters. Ineke zou graag haar kleindochters meer zien, die buiten Driestenen wonen, en heeft een lastige verhouding met haar schoondochter.
Alle drie de vrouwen hebben hun eigen problemen. Ze kennen elkaar niet, maar gedurende het boek worden hun levens steeds meer met elkaar verweven. Je vraagt je als lezer constant af wanneer ze elkaar nou echt gaan leren kennen en hoopt hier ook op. Je ziet steeds meer lijntjes tussen de personages, waardoor het steeds onvermijdelijker wordt dat er iets gaat gebeuren. Tegelijkertijd weet je dat er drama gaat komen. Helemaal aan het begin van het boek wordt er al geschreven over een ongeluk. Dat heeft nog niet plaatsgevonden, maar je weet dat het gaat komen. Wie het is? Waarom? Wanneer? Dat weet je niet! Door het boek heen zit er af en toe weer een stukje tekst over het ongeluk in, zodat de spanning hierover scherp blijft. Onwillekeurig vraag je je bij elk nieuw personage af of dit degene gaat zijn die verongelukt……
Toch gaat het niet alleen over het ongeluk. Er gebeuren heel veel andere dingen. De drie vrouwen hebben zoals gezegd allemaal problemen, die bovendien steeds erger worden. Het zijn begrijpelijke, voor sommige lezers waarschijnlijk herkenbare problemen. Problemen met kinderen, met relaties, verwachtingen van anderen, familie, gezondheid. Voor iedere lezer is er dus wel iets herkenbaars bij.
Dat gold ook voor de personages. De verschillende leeftijden en karaktereigenschappen van de drie dames zorgen ervoor dat er voor diverse lezers iemand bij zit om je in te leven.
Ze werden daarnaast erg leuk neergezet. Niet alleen de hoofdpersonen, maar alle personages duidelijk en herkenbaar. Ze hebben goede eigenschappen, maar doen ook wel eens iets volledig verkeerd. Dat maakt menselijk. Het zorgt er ook voor dat je soms van schaamte haast niet verder kunt lezen, of dat je juist denkt ‘Ja meid, ga ervoor!’
Een heel sterk thema in het boek is leugens – niet zo gek, als je naar de titel kijkt. Waarom liegen mensen? Vaak denkt men dat het beter is om te liegen, maar is dat wel zo? Zeker in een hechte gemeenschap, zoals de buurt Driestenen, weten mensen al snel alles van elkaar. Dus om een geheim te bewaren, moet er soms gelogen worden. Maar dat heeft ook gevolgen…
Door de spanning in het verhaal is dit boek niet alleen maar feelgood – het is ook een beetje een thriller. Wat gaat er nou gebeuren met dat ongeluk? Maar er zitten ook veel grappige, gênante, zielige, heftige en mooie momenten, waardoor de spanning totaal niet overheerst. Het is heerlijk om mee te leven met Manja, Ilya, Ineke en de rest. Door de makkelijke schrijfstijl van Nanda Roep leest dit boek vlot weg. Ik denk ook dat Leugens in de lente een leuke film zou zijn, maar voor nu moeten we het doen met een gemakkelijk feelgood boek, waarin spanning en gênante situaties ervoor zorgen dat je het in één keer uit wil lezen.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
