Verrassende ontwikkelingen en onverwachte bondgenootschappen…
[Recensie] Iedere keer wanneer er een boek verschijnt van deze Britse bestsellerauteur verheug ik me erop om het te lezen. Nog geen enkele keer was er sprake van een teleurstelling. De romans van Fallon zijn modern en voelen waarheidsgetrouw aan. Het mooie is dat hele gewone mensen betreft die in situaties verzeild raken die iedereen zouden kunnen overkomen. Een breed spectrum van thema’s komen voorbij. In Leuke nieuwe buren gaat het verhaal over een net gescheiden moeder die helemaal opnieuw moet beginnen en haar weg moet zien te vinden tussen werk en co-ouderschap, maar die ook te maken krijgt met problemen rondom woonhuisvesting en nieuwe vriendschappen.
Nadat haar ex David heeft aangegeven ‘alleen te willen zijn’ staat Laura woont voor een voldongen feit. Ze moet uit hun woning vertrekken. Maar zo snel een ander huis vinden is nog niet zo gemakkelijk. Wanneer ze de mogelijkheid krijgt om in het bijgebouw van Ben en Gail te trekken, totdat ze een permanente woning heeft gevonden, neemt ze die kans met beide handen aan. Het is niet ideaal maar het moet maar. Ze heeft nu een plek waar ze haar 7-jarige dochter Betsy kan ontvangen en de rust om een huis te gaan zoeken.
Ben en Gail wonen in een rijke straat, The Close. Allemaal grote huizen, waar duidelijk alleen maar hele welgestelde mensen wonen. Laura is een gewone vrouw, heeft een klein schoonmaakbedrijf en moet hard werken voor haar geld. Behalve het verdriet dat ze na elf jaar aan de kant is gezet moet Laura wennen aan het feit dat ze veel alleen is. Gail stelt voor dat ze Laura introduceert bij de andere straatbewoners. En dat loopt niet zoals gedacht.
Niet alleen Laura krijgt een overdaad aan snobs voorgeschoteld, jij krijgt dat als lezer dus ook. Het geld straalt ervan af en dat zorgt ook voor een bepaalde sfeer. De decadente levensstijl is niet alleen een teken van sociale armoede maar ook van zelfoverschatting. De nuchtere Laura hoort daar niet thuis. Toch raakt ze onverhoopt betrokken in de privézaken van Stella en Al, de bewoners aan de overkant. Stella is een typische ‘trophy wife’ en bezig een epische (lees exorbitant dure) bruiloft voor te bereiden. Omdat Laura de enige alleenstaande vrouw is in de straat, bekijken de buren, vooral de dames, haar met argusogen. Jaloezie viert hoogtij, maar waarom? Laura snapt er niks van.
Meteen is daar die fijne, herkenbare schrijfstijl van Jane Fallon. Zoals altijd voelt het een beetje als thuiskomen. Dat heeft absoluut te maken met het feit dat deze auteur keer op keer in staat blijkt voor de hand liggende thema’s in haar verhalen te verwerken. Daarbij zijn haar personages vaak gewone mensen. Ook nu. Laura is een nuchtere jonge moeder die hard werkt en in een situatie komt waar ze niet om heeft gevraagd. Iets dat iedereen kan gebeuren. Zelfs de bewoners aan The Close, al zijn ze dan steenrijk, blijken maar gewone mensen met al hun onzekerheden en rare trekjes. Ze hebben met z’n allen dus meer gemeen dan je in eerste instantie zou denken.
Het valt niet mee om als buitenstaander in een hechte groep terecht te komen. De eenzaamheid is voelbaar. De situatie waarin Laura terechtkomt is zowel grappig als naïef en soms ergerde ik me aan Laura’s houding. Ik begreep werkelijk niet waarom zo’n slimme meid zich laat meevoeren in dat verhaal. Dat was niet echt aannemelijk want het staat haaks op wie ze lijkt te zijn. Maar de auteur weet het zoals altijd weer zeer vermakelijk in te pakken en haar vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat je geboeid blijft lezen.
De roddels, de jaloezie, het gekonkel, grensoverschrijdend gedrag, bemoeizucht en zelfs pesten vallen op Laura’s bordje. En tóch besluit ze haar energie te steken in de mensen om zich heen. Wanneer blijkt dat Stella te maken krijgt met een enorme tegenslag helpt Laura haar. Ik vond dat niet echt geloofwaardig, vooral niet na alles wat er is voorgevallen, maar het geeft het verhaal wel een leuke girlpower wending. Een soort van women unite. De plotwending heeft uiteindelijk niet het grappige effect wat ik had verwacht van Fallon. Het was zelfs behoorlijk voorspelbaar. De manier waarop Fallon het brengt, maakt het enigszins wat goed.
Leuke nieuwe buren is een reguliere roman geworden waarin ik soms haar scherpe pen signaleer maar niet zoals eerder. Ondanks dat zijn de personages goed neergezet, en word je heerlijk verwend met de meest uiteenlopende stereotypes. Geld, succes en aanzien. Alles is relatief. Ook vriendschappen. Alles lijkt te koop. Maar geldt dat ook voor persoonlijk geluk?
Leuke nieuwe buren is een fijn verhaal. Daarom drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
