‘De kunst van broosheid’
[Recensie] “Alles van waarde is weerloos”: met deze woorden van Lucebert opent dit boek en ze zetten tegelijk ook de toon. Met een grote variatie van uiteenlopende mensen schrijft Manu Adriaens zijn verhaal aan elkaar en hij citeert daarbij de meest uiteenlopende mensen. Van varieert van zen en boeddhisme tot politici, van psychiaters tot cabaretiers, van presidenten tot zangers. Het boek is als het ware een verzameling van gedachten over het leven en de wijze waarop mensen daar vandaag de dag mee omgaan. Manu pleit voor een bewuste manier van leven die de ziel van de mens ten goede komt en onderstreept zijn verhaal met de visie van anderen die daar iets zinnigs over zeggen. Zo is het boek een appèl voor tijd, aandacht, stilte, rust, bezinning, openheid naar de ander en naar jezelf. Een levenshouding waarin mensen kunnen opbloeien en het mooiste in anderen en in zichzelf ontdekken. Dat ziet ‘m niet in grootse vergezichten, in hooggespannen verwachtingen of in idealen die een mens zichzelf ten doel stelt. Het leven dat Manu ons voorhoudt is meer in de sfeer van wat een benedictijner monnik noemt “het sacrament van het ogenblik”.
Een treffende typering van de coronatijd is zijn opmerking: “Het mondmasker is de genadeloze saboteur van de glimlach” (p. 108). Mooi is wat Manu vertelt over de geboortedatum van een kind bij een stam in Oost-Afrika. Die datum is niet de dag waarop het kind ter wereld komt maar de dag waarop de moeder voor het eerst aan het kind heeft gedacht en dat gaat terug naar het moment van de conceptie.
Leven is kleine dingen met grote liefde doen, zegt moeder Teresa en dat geldt voor onze ontmoetingen en de wijze waarop we zorgvuldig en toegewijd met elkaar samenleven. Wie zich daarvoor openstelt, zal mooie momenten kunnen ervaren want “het huis waarin je leeft… ben je zelf” aldus Toon Hermans.
Het grote aantal citaten verrijkt dit boek maar het kan op den duur ook wat vermoeiend zijn wanneer er wéér een cursief gedrukt gedeelte in de tekst komt. Als lezer ontkom je niet helemaal aan de indruk dat Manu – weliswaar op een uiterst sympathieke manier – de citaten die hij in de loop der jaren heeft verzameld, min of meer aan elkaar heeft geschreven in dit boek. Dat gaat ten koste van de diepgang en het eigen verhaal al weet Manu al schrijvend heus wel zinvolle waarden door te geven.
Manu Adriaens is journalist voor diverse bladen en voor radio en tv in België. Ook geeft hij lezingen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
