"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Ooggetuigen van de Rock ‘n’ Roll

Donderdag, 14 november, 2019

Geschreven door: René van Stipriaan
Artikel door: Quis leget haec?

Lezenswaardig overzicht van de Rock ’n Roll

[Recensie] Ooggetuigen van de Rock ‘n’ Roll van René van Stipriaan is een boek met meer dan 100 reportages over muziek, gevat in 415 pagina’s. Je voelt dan al op je klompen aan dat dit geen diepgravend geheel gaat worden en ik wist niet goed wat ik er van moest denken. Aan de andere kant, ik nam het mee op vakantie en daar zou het zo maar eens prima geschikt voor kunnen zijn.

Allereerst laten we de samensteller zelf maar eens aan het woord over wat hij beoogt met de artikelen in dit boek:

“Ik heb me bij de selectie gericht op beschrijvingen van gebeurtenissen en niet op analyses van ontwikkelingen, stromingen dan wel randverschijnselen. Daar zijn andere boeken voor… Ook heb ik geen representatief overzicht van muziekstijlen willen geven, al heb ik me niet willen beperken tot alleen datgene wat direct met rock en blues te maken heeft. Het zal de lezer opvallen dat ik het begrip ‘rock ‘n’ roll’ ruim opvat, ook folk, country, soul en hiphop laat ik eronder vallen…”

Vooral gebeurtenissen dus en dan vaak geput uit de memoires van directbetrokkenen. Met zulke korte artikelen komt er inderdaad een ware stortvloed over je heen. Een kleine greep; waarom blueszanger BB King zijn gitaren ‘Lucille’ noemt, de rel van folkzanger Bob Dylan die ineens elektrische gitaar speelt, de doden tijdens het Rolling Stones-concert in Altamont, de zelfmoordpoging van Tina Turner, de bizarre verbranding in de woestijn van countryzanger Gram Parsons, de duistere wereld waarin punkzanger Sid Vicious leeft en sterft en ga zo maar door.

Heaven

Veel wist ik al maar er stond toch ook een hoop (voor mij) nieuwe informatie in. De royalties die zangeres Ruth Brown alsnog van de platenmaatschappij loskreeg na 25 jaar, de zangwedstrijd tussen Marvin Gaye en een twaalfjarige Stevie Wonder en het verblijf van folkzangeres Joan Baez in Noord-Vietnam. Ook is er soms zowaar wat achtergrondinformatie over hoe de beroemde (inmiddels voor doodslag veroordeelde) producer Phil Spector te werk ging maar die momenten zijn schaars. U kunt hier beter terecht als u wilt lezen over de dood van Buddy Holly, Brian Jones, Jim Morrison, Chet Baker, Kurt Cobain en Tupac Shakur.

Toch staan er ook mooie stukken in, zoals wanneer Carl Perkins merkt wat voor invloed hij op The Beatles heeft gehad. Perkins vertelt;

“Ik had I wanna hold your hand een keer gehoord. Mijn kinderen kwamen uit school, [begint met een spottende stem te zingen] ‘I wanna hold your hand’. En toen zei ik: ‘Die mafketels lijken net meisjes. Dat is toch niks.’ Maar Stan, mijn oudste zoon, zei: ‘George Harrison noemt jou zijn favoriete gitarist.’ ‘Dat kan me niet schelen,’ zei ik. ‘Het zijn mietjes.’ Ik maakte weliswaar een grapje, maar eigenlijk meende ik wat ik zei…Die avond zaten ze op de bank en ik zat op de grond, en John Lennon vroeg: ‘Hoe ben je in godsnaam begonnen met Right String Baby
‘Waar heb je dat domme nummer dan gehoord?’ vroeg ik.
‘Wij hebben al je platen! En we speelden ze soms vertraagd af.’
George vertelde me dat hij zo gitaar had leren spelen.
‘Het zal wel geen opzet zijn geweest,’ zei ik, ‘maar jullie klinken net als die oude Sun Records.’
Op dat moment sprong John Lennon op van de bank. Ik dacht even dat hij me misschien een trap in mijn buik wou geven; wist ik veel wat hij van plan was. Hij zei: ‘Jongens, jullie hebben het gehoord.’ Hij boog zich naar me toe…sloeg zijn armen om me heen en kuste me op de wang.”

Zo staan er nog wel wat leuke fragmenten in. Lezenswaardig zijn ook de artikelen over grote evenementen als Woodstock, het Altamont festival en de achtergronden van Band Aid en Live Aid.

Geen uitgebreide essays, maar voor wat diverterend leeswerk tussendoor voldoet het prima.

Eerder verschenen op Quis leget haec?