De last van een geheim
[Recensie] Julia Kerninon is een Franse schrijfster die in 1987 in Nantes is geboren en daar geldt als veelbelovend. Met Buvard, haar eerste roman uit 2014, kreeg ze de Prix Françoise-Sagan. In haar boeken gaat het vaak over de complexiteit van de liefde. Nu Liv Maria naar het Nederlands is vertaald kunnen wij ook hier met haar kennismaken.
Die ene zomer
Kerninon liep al langer rond met het idee om een boek te schrijven over een vrouw met een geheim dat ze voor zich wil houden. De hoofdpersoon zou iemand moeten zijn die leeft als een vrije, oncontroleerbare en trotse vrouw. Dat heeft geresulteerd in Liv Maria, tevens de naam van de hoofdpersoon.
Ze woont tot haar zeventiende met haar ouders op een Bretons eiland. Als zij veertien is kan zij al een auto besturen. Zo’n drie jaar later neemt zij een lifter mee. Het kan geen kwaad, ons kent ons, maar het pakt verkeerd uit. De volgende dag stuurt haar moeder haar naar haar schoonzus in Berlijn. Een beetje kort door de bocht, maar goed. Daar ontmoet zij op school een oudere docent, die gedurende een zomer lesgeeft aldaar, die haar verleidt. Wat zij dan nog niet weet is dat hij dat al vaker heeft gedaan. Na die zomer vertrekt hij met allemaal mooie beloftes waar natuurlijk niets van terechtkomt.
Na een hoop omzwervingen, hard werken, veel uitgaan en veel mannen ontmoet zij de ware. Als zij zwanger blijkt trouwen zij en vertrekken naar Ierland waar hij vandaan komt. Op bezoek bij haar schoonmoeder, Nora, ziet zij foto’s van een man die zij maar al te goed kent. Haar schoonmoeder geeft als reden voor al die zichtbaar aanwezige foto’s:
“De foto’s die overal in huis stonden dienden alleen daarvoor: ervoor te zorgen dat ze hem niet meer zag, doordat ze hem continu zag. Hem vergeten.”
Langzaam maar zeker wordt haar meer duidelijk, maar één ding weet zij heel zeker: zij moet haar mond houden over die ene zomer die zij met terugwerkende kracht nog steeds beschouwt als de mooiste uit haar leven. Dat daar problemen van komen laat zich raden.
Geforceerd
Liv Maria is fascinerend, als boek en als persoon. Zij is ondernemend, impulsief, vrij in haar doen en laten en gemakkelijk te verleiden. Hoe dat zo komt is niet gemakkelijk te verklaren; van haar ouders heeft zij het niet. Misschien komt dat wel door hetgeen opvallend afwezig is: in het hele boek is er nergens sprake van vriendschappen. Is zij daarmee ook een persoon met wie je meeleeft? Niet echt, het is eerder zo dat je af en toe verbaasd bent door haar gedrag en merkwaardige beslissingen, met als uitschieter hetgeen zij op het einde van het verhaal doet.
De opbouw is min of meer chronologisch, met enkele onderbrekingen in de vorm van intermezzo’s. In het eerste is de bedrogen echtgenote aan het woord, in het tweede is dat Flynn. In beide gevallen is dat van groot nut, als lezer krijg je, voor zover mogelijk, een compleet plaatje.
Toch wringt het af en toe. Die docent heeft in Berlijn een andere naam gebruikt en je zou denken dat Liv Maria alleen al daarom een keer haar mond voorbij praat. Best vreemd, want ondanks alles is haar hart nog steeds vol van die man. Ook andere zaken maken het soms niet gemakkelijk om helemaal mee te gaan in het verhaal. Het voelt af en toe net wat te geforceerd, te bedacht. De grote verdienste van Julia Kerninon is dat je desondanks tot het einde geboeid blijft lezen. Dat maakt van Liv Maria een kennismaking die naar meer doet smaken.
—
Eerder verschenen op JKleest
