Drie generaties op Curaçao
[Recensie] Tussen de macho mannen op het prachtige, broeierige Curaçao probeert broeder Daniël zijn leerlingen een betere toekomst te bieden. Zijn klassen zitten bomvol en hij kan niet iedereen op het goede pad houden. Hij zet zich in voor alle leerlingen, maar de familie Tromp is hem het meest bijgebleven. Broeder Daniël vertelt.
Het is 1961 wanneer broeder Daniël voor het eerst kennis maakt met de familie Tromp. In een spiksplinternieuwe auto (een Dodge Matador voor de liefhebbers) brengt Roy met veel bombarie zijn zoon Max voor het eerst naar school. Roy is het type ‘grote praat, maar weinig actie’. Grootspraak dus (van zijn, naar eigen zeggen, elf kinderen bij verschillende vrouwen, heeft hij er daadwerkelijk maar één). Hij is geen vaderfiguur voor Max en is alleen op een afstandje aanwezig. Zijn grote praat verbergt een onzekere man met een enorme trots.die overtuigd is van zijn eigen gelijk. Hij heeft geen opleiding genoten en weet rond te komen door als taxichauffeur met zijn in het oog springende auto toeristen en andere mensen zijn eiland rond te brengen. Roy ziet dit als de meest veelbelovende toekomst voor zijn zoon Max. De auto is dan ook zijn meest kostbaarste bezit.
Max daarentegen is een heel ander figuur dan zijn vader: leergierig, intelligent en zit boordevol ambitie. Door een niet te voorkomen gebeurtenis verandert zijn toekomst en lijkt hij gedoemd te zijn hetzelfde leven als zijn vader te leiden. Koste wat kost wil hij voor zijn zoon Sonny een andere toekomst, maar naarmate de jaren zijn verstreken is het leven op Curaçao erg veranderd. Sonny ziet andere mogelijkheden en is nog niet zo ontwikkeld en volwassen dat hij ook de risico’s ziet. Net als zijn leeftijdgenoten ziet hij welke beperkingen het eiland heeft en hoe het snelle geld verdiend kan worden zonder rekening te houden met de gevolgen.
Generatieroman
Drie generaties Tromp, alle drie met een ander karakter en andere denkwijze. Maar wat een kleurrijke personages heeft Stefan Brijs neergezet. Ik heb enorm genoten van Roy met zijn ‘bling bling’, grote ego, patserige gedrag en een heleboel nietszeggende praatjes. Hoe meer kinderen hij verwekt zou hebben bij verschillende vrouwen, hoe meer aanzien hij vindt dat hij heeft. Iedereen kent iedereen namelijk, het is maar een klein eiland. Roy wil zijn toekomst ook voor zijn zoon Max, maar die ziet het ritselen, handelen en het rijden op de taxi niet echt als goede toekomst. Hij is een stabiel persoon; intelligent, rustig en standvastig. Hij ziet wél hoe een goede toekomst eruit zou moeten zien en wil dan ook alles in het werk stellen om dit te bereiken voor zijn eigen zoon Sonny. Maar Sonny is van een hele andere generatie; materialistisch en van het snelle geld. Op een ontroerende en meeslepende wijze weet Brijs de vicieuze cirkel van de familie Tromp te beschrijven. Hoe lastig het is om de keten te doorbreken wanneer er verleidingen op de loer liggen.
Onvoorwaardelijke liefde
Brijs heeft een prachtige schrijfstijl zonder al te veel poespas. Het is als het is en het verhaal vertelt zichzelf. Hiervoor is geen uitbundige schrijfstijl nodig, de ingetogen schrijfstijl van Brijs versterkt het verhaal alleen maar.
Broeder Daniël vertelt in Maan en zon een schrijnend verhaal over een eiland vol potentie en ontwikkelingsmogelijkheden maar dat uiteindelijk leidt naar niets. Het is een verhaal over volwassen worden en de juiste keuzes maken die binnen je bereik liggen. Niet kiezen voor het snelle geld en de nieuwste telefoons, maar kiezen voor een stabiel thuis en een stabiele toekomst. Een verhaal over liefde, onvoorwaardelijke liefde. Een verhaal dat mij diep heeft geraakt. Maan en zon is het beste boeken dat ik in de afgelopen tijd heb gelezen. Misschien wel het beste boek ooit.
—
Eerder verschenen op Boekenz
