De partner van een van borstkankerpatiënt aan het woord
[Recensie] Man op de mammapoli is het verhaal van een partner van een kankerpatiënt en dat is dan ook direct dat wat dit boek zo bijzonder maakt. Er zijn tal van rakende, mooie en boeiende boeken van mensen met kanker die hun verhaal met de buitenwereld delen en dat is goed; heel goed. Het is een vorm van lotgenotencontact op afstand. Veel mensen met kanker herkennen zich in die ervaringsverhalen en putten er troost of juist moed uit.
Het komt echter weinig voor dat de partner van iemand met kanker een boek schrijft en ook in onze gedachten en daden, wordt die partner nog al eens ‘vergeten’. Luikenaar schoof dat alles aan de kant en schreef een boek over zijn vrouw die borstkanker kreeg. Want ja, borstkanker krijg je alleen, maar heb je sámen. Samen stap je in een onbekende wereld van tumoren, chemo en bijwerkingen. Een periode van ‘witte en zwarte’ weken breekt aan met momenten van onzekerheid, somberheid, pijn en verdriet. Ook voor de partner is dat een ongekende en intensieve tijd. Luikenaar schetst een indringend en openhartig beeld van zijn ervaringen als partner van een borstkankerpatiënt.
“Nog wat verdoofd en zonder veel woorden lopen we door de draaideur het ziekenhuis uit. Buiten hebben we elkaar stevig vast, kijken elkaar in de ogen en spreken af: hier gaan we samen doorheen, dit doen we helemaal samen.”
Veel partners van mensen met kanker zullen zich ongetwijfeld in het boek van Luikenaar herkennen. Partners van kankerpatiënten houden in de praktijk vaak automatisch de aandacht, voor wat het ziek zijn van hun geliefde met hen doet, af omdat ze vinden dat de aandacht naar de patiënt moet gaan. Toch hebben die partners wel degelijk behoefte aan ondersteuning. Dat is echter slechts één van de onderwerpen die Luikenaar behandelt. Hij heeft het echter ook over hoe je als partner omgaat met de ziekte van jouw geliefde en hoe je haar (in dit geval) het beste kunt steunen. Hoe je er toch een liefdevolle periode van maakt. Tenslotte is het voor iemand met kanker het allerbelangrijkste om liefde en steun te ontvangen. Te wéten dat die partner er is.
“De maandenlange periode van de borstkankerbehandeling en ook de eerste tijd daarna kun je een beetje vergelijken met de coronatijd. Dat geldt voor jou als verzorger, maar meer nog voor de patiënt. Je actieradius is kleiner dan voorheen; alle activiteiten staan op een laag pitje en je bent veel samen of met je gezin. Thuis. Binnen. Groot voordeel: de anderhalvemetermaatregel geldt niet bij kanker. Want in tegenstelling tot corona is kanker niet besmettelijk. Klinkt best positief toch?”
Man op de mammapoli wordt ondersteund door de blogs die Luikenaar op zijn website schrijft en die te vinden zijn via: https://www.manopdemammapoli.nl/
Terug naar het boek. Luikenaar is er in geslaagd van Man op de mammapoli een rakend, liefdevol en inspirerend geheel te maken. Deze man (en zijn boek) zullen veel lezers direct in hun hart sluiten. Hij schrijft zowel over de treurige momenten als de mooie en heeft voor zijn boek bovendien andere partners van borstkankerpatiënten geïnterviewd. Dat alles is gepresenteerd in een prettig leesbare schrijfstijl.
Kortom, Man op de mammapoli is weliswaar in eerste instantie geschreven voor partners van borstkankerpatiënten, maar die doelgroep is veel breder. Feitelijk is dit boek voor iedereen die te maken heeft met kanker (zelf of in zijn/haar naaste omgeving).
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
