Een generatiedingetje
[Recensie] Het is natuurlijk een beetje een generatiedingetje, het belang van het rijbewijs. Voor babyboomers was het een noodzakelijk brevet om te kunnen profiteren van de toegenomen welvaart. Veelal tezamen met de gedachte aanschaf van het eerste autootje. En wat voor latere generaties een simpel onderdeel van de opvoeding was, was voor deze generatie nog een soort noodzakelijk diploma om mee te doen.
Hulp inroepen
Wie dat niet had, wekte verbaasde blikken. Behalve dan bij iemand als schrijver Oek de Jong, want ja, een schrijver is anders. En toch, als zijn vriendin in Frankrijk een ongeluk krijgt en hij de hulp van anderen moet inroepen om de auto op te halen, komt het besef dat een rijbewijs toch wel erg welkom is.
Bezienswaardigheid
En dan sta je dan bij de rijschool als ruim zestigjarige, toch een beetje een bezienswaardigheid tussen al die jongvolwassenen. Het hele proces roept bij De Jong herinneringen op. Aan zijn vroege jeugd, zijn ouders, de auto´s, eigenlijk aan zijn hele leven. Een leven waarin auto´s een grotere rol hebben gespeeld, dan gedacht.
De gelauwerde schrijver weet weg met dit verrassende thema. Een thema dat we bijna allemaal kennen. Het behalen van het kaartje dat toegang verschaft tot het volwassen leven. Waarvan het behalen bijna belangrijker wordt geacht, dan dat van schooldiploma´s.
Geheugenreis
In de handen van De Jong wordt het hele proces een geheugenreis. Een verrassend diverse reis. Een reis langs Friesland, Zeeland en vooral de verschillende wijken van Amsterdam. De stad waar hij zijn volwassen leven doorbracht, waar hij studeerde en vooral ook, die hij kent vanaf de fiets.
Volwaardig tussendoortje
En nu leert hij die stad kennen vanuit het perspectief van achter het stuur. Dat levert mooie, herkenbare en vaak ook grappige momenten op. Ergens is deze roman een tussendoortje voor De Jong. Maar een tussendoortje, dat een volwaardig plaats binnen zijn oeuvre verdient. Dat dan wel weer.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
