"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Mandus in’s helsnaam

Vrijdag, 23 oktober, 2020

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Saskia Imbert

Hilarisch, chatotisch, grof en soms filosofisch

Ik heb gewoontetjes. Dan bedoel ik op vlak van routine. Gebruiken. Zonder spatie. Toegegeven, ik heb sinds kort ook wat borstontwikkeling, maar dat is hopelijk maar een tijdelijk fenomeen.

Ik moest even wennen aan de schrijfstijl van Danny Vandenberk. Zijn taalgebruik is soms grof, vaak grappig, meestal dubbelzinnig. Op de achterflap van een van zijn vorige boeken, Ik ben, mijn pen is, las ik dat de auteur ASS/Asperger heeft en zijn hoofd vaak vol dubbelzinnige en schunnige gedachten zit. In deze context vind ik het knap hoe de auteur zijn eigenheid en unieke persoonlijkheid weet te verwerken in zijn verhaal. Gewoon genieten van de absurde en humoristische schrijfstijl, die af en toe aan Brusselmans doet denken. En dat is toch een mooi compliment hoor!

Mandus vormt al acht jaar een koppel met Sasha die twintig jaar jonger is. We leren hem kennen terwijl hij zijn memoires aan het schrijven is, depressief en ongelukkig. Hij werd geboren als Wendy, geen Mandus (toch een fijn woordgrapje hé). Tijdens zijn jeugd wordt hij gepest op school. Maar voldoende fitness en een naamsverandering zorgen voor een grote ommezwaai! Als gigolo komt hij aan zijn trekken en een van zijn klanten beloont hem met een gigantische erfenis. Geld genoeg om Bert in dienst te nemen, zijn manusje-van-alles, met een contract waarin verbaal beledigen en vernederen door Mandus zijn toegelaten. Nu hij stinkrijk is en niet meer hoeft te werken, passeert Mandus wel eens in de bibliotheek. En daar leert hij Emmelien kennen, de vrouw van zijn leven! Met de komst van zoontje Hannibal lijkt alles bijna perfect te zijn.

“Die man plukte nu de dag. Dat was wat Emmelien en Hannibal met mij deden. Kom bij mij dus niet meer afgezeikt met persoonlijkheidsstoornis, angsten, beperkingen in sociaal-emotionele wederkerigheid, paranoia, schizofrenie en dat soort shit, want ik ben normaler dan je zou denken. In de juiste omstandigheden. In de armen van mijn geliefde. In de nabijheid van mijn zoon.”

Boekenkrant

Maar een catastrofe brengt een einde aan hun geluk en aan de memoires. Die gaat Mandus later verder schrijven, als hij oud is.

Eventjes terug naar het heden met Mandus en Sascha, Rebecca (zijn psychiater) en Bert. Mandus neemt een paar belangrijke beslissingen om komaf te maken met zijn verleden. Een gigantisch fitnesscentrum en villa vormen het nieuwe decor voor het verdere verhaal. Een rollercoaster van gebeurtenissen en gevoelens! Iets met een poetsvrouw, wraakneming, chique wagens en vodka. Nu wordt echt duidelijk waar de in ’s helsnaam voor staat!

“Ik ratel maar door. Mijn hoofd dendert maar door. Dreunend. Daverend. Op weg naar nergens. Tot plots… Schokkend.”

Mandus in ’s helsnaam is opgedeeld in 83 korte hoofdstukken. De cover is gemaakt door Jan Sleurs, de oud-turnleraar van de auteur. Het chique fitnesscentrum, de donkere dreiging en de intimiderende Mandus passen perfect bij het boek. Beetje eigenzinnig en uniek ook!

Het verhaal is soms chaotisch met de sprongen tussen heden en verleden. Sommige passages vond ik grof, andere dan weer mooi en filosofisch. Maar het enthousiasme van Danny Vandenberk is altijd voelbaar aanwezig! Tijdens het lezen kreeg ik steeds meer waardering voor zijn directe schrijfstijl. Mandus in ’s helsnaam, een leeservaring die een beetje buiten mijn comfortzone lag, maar in één woord zou kunnen samenvatten als ‘hilarisch’.

“Ik ben een duivel met een klein hartje. Soms.”

 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.