Man in a suitcase
[Recensie] Auteur Michael Reefs behoeft eigenlijk geen enkele introductie. Hij is razend populair onder de jeugd, mede door het succes van zijn reeks De Bieb-bende en De Tempeljagers. De in 1986 in Heerlen geboren auteur begon al op zijn twaalfde met schrijven.
Omwille van drie belangrijke redenen behoort hij tot een van de meest gelezen kinderboekenauteurs van de Lage Landen:
Hij staat heel dicht bij zijn doelgroep doordat hij jarenlang tussen de kinderen in een speelgoedwinkel heeft gewerkt, hij staat bovendien nog dichter bij zijn lezers omdat hij de Pabo heeft gedaan, ten derde staat hij het dichtst bij de kinderen doordat hij ze betrekt in de totstandkoming van zijn boeken; hij vraagt ze al tijdens het schrijfproces om commentaar.
Het boek is het eerste deel in een nieuwe serie rondom het meisje Marie Boe (niet te verwarren met de Afrikaanse steltloper van ongeveer dezelfde naam uit de ooievaarsfamilie). Het verhaal is als een koffer gevuld met magische, fantasierijke, nagelbijtend spannende en mysterieuze stukken. Een kleurrijk verhaal dat naast het tot de verbeelding sprekende avontuur een aantal dieperliggende lagen bevat.
Momenteel loopt er een overheidscampagne om de dood van een dierbare bovenal bespreekbaar te houden en de dood een deel van het leven te laten zijn. Bij de start van het verhaal wordt hier aandacht voor gevraagd bij de jonge lezer. De oma van Marie Boe is overleden en het verdriet en gemis is voelbaar. Marie Boe vindt op het strand de koffer van haar oma. De koffer die oma altijd bij zich droeg en waarmee ze nauw verbonden was. Oma draagt de zorg voor deze koffer en zijn inhoud over aan haar kleindochter.
Samen met haar vriendje Jasper is zij nieuwsgierig naar de inhoud van deze koffer. Het openen van de koffer blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. En er zijn kapers op de kust. De koffer is al snel de buit waarom gestreden moet worden.
De schrijfstijl is eenvoudig en veelal verhalend. Dit boek leent zich om alleen te lezen en om iedere avond een hoofdstuk voorgelezen te krijgen. Letterlijk weergegeven dialogen zijn er wel precies voldoende om de voorlezer van voldoende grappige stemmetjes te kunnen voorzien. De illustraties in het boek versterken de sfeer enorm. Wat een prachtige en unieke manier van ondersteuning van de magie in het verhaal. Een korte introductie van de Servische illustrator is derhalve niet meer dan terecht.
Van jongs af aan gebruikte Aleksandar Zolotic zijn levendige fantasie om geweldige tekeningen te maken, waardoor alledaagse momenten in zijn leven er speciaal uitzagen. Jaren later studeerde hij aan de Faculteit Toegepaste Kunsten in Belgrado en won hij vervolgens talloze prijzen voor zijn werk. Tegenwoordig illustreert hij kinderboeken en maakt hij artwork voor animatiefilms.
Een prachtig vormgegeven en aantrekkelijk ogend boek dat menig jonge en volwassen lezer uitnodigend zal beloeren in de boekhandel en bibliotheek en genoeg bagage bevat voor menig griezelmomentje.
In mijn recensie van het tweede deel uit de Marie Boe serie aandacht voor de bonuskwaliteiten van deze auteur. Een cadeautje om te geven, te krijgen en te belezen. Vier sterren voor deze kwaliteitsuitgave.
Persoonlijke songtekst:
‘I’d invite you back to my place
It’s only mine because it holds my suitcase
It looks home to me alright
But it’s a hundred miles from yesterday night
Must I be the man in a suitcase
Is it me, the man with the stranger’s face
Must I be the man in a suitcase
Is it me, the man with the stranger’s face’
(The Police – ‘Man in a suitcase’)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
