Roman over hulpverlening in de jaren negentig
[Recensie] Myranda is negentien jaar oud en gaat zwijgend door het leven, althans tot het moment dat blijkt dat ze wel degelijk kán praten. Myranda koestert de veiligheid die ze ervaart door de beschermende liefde van haar moeder en haar oma. Wanneer ze gaat studeren aan de sociale academie, verandert haar leven. De veilige muur rond haar bestaan brokkelt langzaam af en ze ontmoet Raël.
“De kilte van de buitenlucht deed haar huiveren. Zwijgend liepen ze over het pad langs de paviljoens, langs de parkachtig aandoende borders en de rijen rhododendrons. Ze nam een takje met een dieproze bloem en stak deze achter haar oor.”
Mat is een bijzonder boek met dito thema. Van der Linde weet op rakende wijze de verwarring van haar hoofdpersonage in woorden te vatten en daarnaast een beeld te schetsen van de hulpverlening in de jaren negentig, een tijd waarin –op dat gebied- nogal wat veranderde. Haar schrijfstijl is beeldend en verzorgd en de constructie van het verhaal zich goed in elkaar.
De combinatie van het rakende verhaal van Myranda, de mysterieuze belofte van weleer en het beeld van de beweging in de hulpverlening in die periode, is goed uitgewerkt. Het feit dat ‘Mat’ is gebaseerd op gebeurtenissen uit het eigen leven van de auteur is voelbaar.
Fraai is overigens ook dat Van der Linde zelfs de kleren die haar personages dragen, gedetailleerd heeft aangepast aan het modebeeld dat destijds gold. Het is weliswaar slechts een detail, maar wel een detail dat een goed tijdsbeeld oproept.
“Toen ze beneden kwam, zag ze haar moeder aan de keukentafel zitten. Ze droeg een wijd beige colbert met enorme schoudervullingen en een linnen broekrok. De combinatie was haar onbekend, ze vermoedde dat het uit de nieuwe zomercollectie afkomstig was.”
De cover en de titel van deze roman worden duidelijk tijdens het lezen van Mat en slaan op de matstelling die op enig moment ontstaat en die verband houdt met een ontmoeting in 1985 en een destijds gedane belofte. De belofte bleef echter niet geheim als de bedoeling was.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
