Gewoon een goede thriller
[Duorecensie] Anne; De cover van “Maurice” sprak me meteen aan ….. dit door de onbekende man in zwart maatpak, wijnrode das, prikkeldraad boven het hoofd, wat ook wat luguber is, alsook een bloedvlek boven op de “i” van ” Maurice”. Daarom krijgt deze een 8/10
Tamara; De cover van het boek is het tegenovergestelde van Justine, alles dat daar wit was is nu zwart en andersom, alleen de druppel bloed op de naam is hetzelfde waardoor de boeken ook leuk bij elkaar passen.
Nancy; Deze cover triggert je meteen als je het ziet. Ik vind deze heel goed gevonden en past dan ook bij het verhaal. Het maakt je nieuwsgierig en Anne-Laure heeft wederom een naam met een ‘i’ waarboven de druppel bloed is. Ook de doornenkroon is heel goed gevonden. Ik geef deze cover een 9.
Anne; Het boek draait voornamelijk rond Maurice, deze is geen gewone seriemoordenaar maar iemand die de mensheid vooral wil redden van slechte mensen die hij dan ook “grappig” omschrijft. Het speelt zich af in de tegenwoordige tijd, al gaat de schrijfster soms terug in de verleden tijd maar ook naar de toekomst.
Tamara; Ik zal maar met de deur in huis vallen: Maurice is een raar mannetje. Hij denkt dat hij de nieuwe ‘verlosser’ is, de nieuwe Jezus Christus. Zoals op de achterflap te lezen is, beloofde hij zijn moeder op haar sterfbed dat hij op zou houden met moorden en krijgt zijn dochter een nieuwe vriend. Precies het type man waar Maurice een hekel aan heeft en die hij graag van kant zou willen maken.
Nancy; Maurice is een seriemoordenaar. Hij is recent gepensioneerd als zijn moeder komt te overlijden. Hij heeft haar beloofd dat hij nog één moord zal plegen en dat hij daarna ophoudt met moorden. Zijn moeder heeft hem ook een belofte gedaan waarvan hij hoopt dat die er snel gaat komen.
Anne; Voor zijn moeder sterft maakt hij de belofte dat hij nog maar eenmaal wil moorden. Door allerlei situaties kan men zich de vraag stellen of dat hem wel gaat lukken? Kan hij zichzelf in bedwang houden, ja of nee? De spanning stijgt naarmate je het boek leest.
Tamara; Maurice, die dus moet stoppen met moorden, maar nog één laatste moord mag plegen omdat hij die al maanden aan het plannen is, besluit de hulp van een psychiater te vragen, omdat dat toevallig zo uitkomt en stuit daar op de vreemdste dokter die je ooit zult tegenkomen. Hij wringt zich in allerlei bochten om voor zichzelf goed te praten dat één extra moord niet uitmaakt. maar wil zijn belofte aan zijn moeder toch houden. Dat los je het makkelijkst op door? Juist. Het door andere mensen op te laten lossen. Dat had best kunnen werken, ware het niet dat er een confrontatie komt die zelfs Maurice niet had kunnen voorzien.
Nancy; Als op de begrafenis van zijn geliefde mama zijn dochter Alexandra met haar nieuw vriendje komt opzetten, is hij daar allesbehalve gelukkig mee. Lorenzo is nu juist zo’n Alfamannetje waar Maurice zich enorm aan stoort. Maurice moet zich in bedwang houden want een belofte is een belofte! En bovenal is zijn dochter al wat hij lief heeft.
Maar stoppen met moorden is niet zo gemakkelijk als het blijkt. Immers is zijn werk noodzakelijk voor het welzijn van de mens. Hij moet met iemand gaan praten hoe hij kan stoppen met moorden want zo lukt het niet.
Maurice is heel gestructureerd en hij moet zich aan zijn plannen houden om zijn laatste moord te kunnen plegen. Maar buiten zijn wil om raakt hij verwikkeld in allerlei situaties waar hij de touwtjes niet meer in handen heeft. Lukt het alsnog om zijn allerlaatst moord te plegen? De tijd dringt voor Maurice!
Anne; Er komen verschillende personages in aanraking met Maurice, waardoor het boek steeds spannender wordt, alsook grappig. Wie zijn deze? Wel natuurlijk hebben we Maurice, als hoofdpersoon. Maurice heeft een dochter Alexandra, zij heeft een vriend Laurenzo. Maurice’ vrouw heet Simone, zijn eerste vrouw is gestorven…..Zij was de moeder van Alexandra. Tom, die als kleine buurjongen verliefd was op Alexandra en plots weer in het leven van Maurice opduikt. Thomas De Praeter en Henri komen ook aan bod.
Tamara; Vanaf het eerste moment zuigt het boek je in een draaimolen van absurde situaties. Soms op het randje, soms eroverheen, met een climax die ik in de verste verte niet had zien aankomen. Het is een boek vol humor, waarin de personages van het eerdere boek ‘Justine’ ook nog even langs waaien.
Nancy; We maken kennis met Maurice die strikt volgens de regels leeft. Nu moet hij het ‘verlossen’ laten zoals hij in zijn eigen termen gebruikt voor de moorden die hij pleegt. Hij ziet zichzelf als de opvolger van Jezus, maar een betere versie, en hij heeft al die jaren de wereld behoed van Alfamannetjes.
Zijn theorie is simpel en het is uiterst noodzakelijk voor het welzijn van de mensheid. Hij aanschouwt zijn moorden niet als gruwelijk maar vanuit een ethisch standpunt, het is een soort van menslievendheid. Zijn lotsbestemming was voor hem meer dan evident omdat het met de beste intenties werd gedaan, maar dat moet dus nu stoppen en daar heeft Maurice het zeer moeilijk mee. Dat schept natuurlijk de nodige verwarring en hilariteit alom want zijn laatste moord is dus al gepland en hij wil niet van het plan afwijken.
Anne; Er zijn verschillende dingen die me geraakt hebben, zowel zijn liefde voor zijn dochter alsook zijn denkwijze over het moorden of het “niet” moorden. Er zijn wel passages die wat langdradig waren, maar door de zinspelingen, die toch grappig uit de hoek kwamen wilde ik verder lezen. Zij hebben me niet doen twijfelen! Door de cover wilde ik weten: wie is Maurice, wat drijft hem tot moorden en waarom??
Tamara; Het is een verhaal over een geschifte man die op zijn manier het beste met zijn dochter voorheeft en ondanks dat zijn bloed kookt bij elke stap van Lorenzo (de vriend van de dochter) toch zijn best doet om de belofte aan zijn moeder te houden.
Nancy; Je weet heel goed dat Maurice een seriemoordenaar is, maar het grappige eraan is dat het zo niet bij mij overkwam. Hij is een man van de wereld, die ondanks het moorden een heel goede opvoeding heeft gehad. Hij weet ook wat waarden en normen zijn en beleefdheid. Nette manieren zijn een must bij hem en dat telt dus ook tijdens het moorden. Hij is een echte gentleman en heeft een uitermate leuke manier van denken en nogal goed dat de andere personages dan ook zijn gedachten niet kunnen lezen.
Anne-Laure heeft een verhaal gepend waarin Maurice in absurde situaties verzeild geraakt en waar hij zich moet uitpraten en nog veel meer. Het bonte gezelschap van personages, de belevenissen, hoe excentriek ook, je kan niet anders dan ermee lachen. En dat gaat zo het hele boek door. Het is zo beeldend geschreven dat je het gewoon voor je ziet.
Anne; Eens begonnen, is het boek moeilijk opzij te leggen, als lezer wil je steeds meer te weten komen over het verhaal, hoe het zich evolueert. Zelf vond ik het spannend, intrigerend….Het is een fictief verhaal met ook een vleugje humor erin. Zou het anderen ten volle aanraden zeker degenen die voor spanning, misdaad en humor ook te vinden zijn.
Tamara; Het boek valt bij Bol.com onder psychologische thriller, maar dat is m.i. niet terecht, dit boek moet een eigen genre krijgen want zowel comedy als thriller doet Maurice geen recht. Het verhaal is makkelijk te begrijpen, ondanks dat de verhaallijnen op een ingewikkelde manier met elkaar verweven zijn en de personages elkaar onderling ook blijken te kennen.
Nancy; Als je Justine hebt gelezen dan weet je al wat je kan verwachten. Anne-Laure heeft een zwartgallige humor en dat is in dit boek ook weer sterk aanwezig. De geestigheid en suspense zijn hier weer met elkaar verweven en dat maakt het verhaal zo interessant. Zij is bij mijn weten zowat de enige die zo schrijft. Humor kent een uitgebreid scala en is ook heel subjectief. In dit geval wordt het geloof gebruikt omdat het aanleunt bij het verhaal. Is het controversieel of van de pot gerukt? Ik vond in ieder geval van niet, het is ook immers fictie en ik weet zeker dat het niet de bedoeling van de auteur is om te kwetsen. Mensen die een rotsvaste geloofsovertuiging hebben zouden dit misschien niet kunnen appreciëren maar zoals gezegd, met humor kun je veel kanten op! Het is gewaagd en Anne-Laure heeft lef om dit te pennen en voor mij is het haar meer dan gelukt.
Anne; Met Maurice te lezen wil ik nu natuurlijk ook haar andere boek Justine, haar debuut graag door mijn handen laten glijden en genieten van haar spontane schrijfstijl!
Tamara; Ik bleef met open mond achter. Anne-Laure schrijft humoristisch met een donker randje, en dit boek is echt een ‘Love it or hate it.’ Er is geen middenweg.
Nancy; Maurice was voor mij een sympathieke kerel die me aangename leesuurtjes heeft gegeven en het boek was dan ook te snel uit. De auteur heeft de lat hoger moeten leggen na Justine en is er dan ook in geslaagd. En Anne-Laure heeft toch iets met koeien, hier kun je er ook weer niet van onderuit.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
