Meditatieve fragmenten
[Signalering] Kan een geleerd mens nog geloven? Theoloog Marcel Barnard zoekt een antwoord op deze vraag. Hij gelooft in God. “Waarom zou een weldenkend mens – ik ben een academicus, misschien zelfs een intellectueel – die grote woorden nog uitspreken? Hoe zou je in deze tijd en wereld nog kunnen geloven?”
In zijn boek Meditaties van de ziel stelt Barnard deze vraag aan zichzelf. Hij laat al zijn gevoelens toe om een betekenis te geven aan datgene wat vaak een persoonlijke overtuiging is. Zo ontstaan overpeinzingen over het zelf, God en de wereld. In zijn zoektocht bespreekt Barnard herinneringen aan religieuze plaatsen. Hij beschrijft plekken waar hij het gevoel heeft het geloof te hebben ervaren. Dat gebeurde in de Heilige Grafkerk in Jeruzalem, maar ook de Oude Kerk in Amsterdam. Op sommige religieuze plekken, zoals in een moskee in Iran waar hij een gelovige met een wapen aantreft, voelt Barnard zich ver verwijderd van het geloof.
Taal schiet vaak tekort wanneer het om God gaat, maar het mysterieuze gevoel wat bepaalde woorden los kunnen maken, is wel degelijk aanwezig. Het is voor Barnard lastig aan te wijzen wanneer deze indrukken zich voordoen. Zo spreekt hij over het gevoel dat hij ervaart wanneer twee grote honden op hem en zijn vrouw komen afrennen en op het laatste moment slechts nieuwsgierig blijken te zijn. Of de onontkoombare boodschap dat hij ooit zal sterven. In deze gevoelens ervaart Barnard een waarheid over het zelf, God en de wereld. In deze vergankelijke momenten bevindt zich volgens hem het geloof. Barnard geeft met zijn meditatieve fragmenten blijk van een eigenzinnige kijk op de ervaring van het geloof.
—
Eerder verschenen in Volzin
