Diepe gevoelens over kinderloosheid komen maar niet
[Recensie] In Meisje van me maken we kennis met Tom en Amber. Zij hebben een coachingbedrijf en zijn bekend in heel Nederland. Het stel wil graag kinderen, maar Amber is geboren zonder baarmoeder en kan geen kinderen krijgen. Hun oplossing: een draagmoeder. Dat is Kirsten, een van de studenten aan de Mindset Academy. Zij verdwijnt echter met het kind een dag na de geboorte. Vanaf dan zoeken Tom en Amber naar moeder en kind. Wat is er gebeurd? En is dit de keuze van Kirsten zelf of zit het verleden hun toch op de hielen?
Korte zinnen en veel dialogen
Al meteen vanaf de eerste bladzijden is Meisje van me spannend. De schrijfstijl is prettig doordat de schijfster niet al te lange zinnen gebruikt en veel dialogen. Over de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt wordt weinig bekend. Het kan overal zijn, maar wel is het in Nederland.
Ronduit onsympathiek
Gaandeweg komen er meer personages bij en lees je Meisje van me vanuit meerdere perspectieven. Door de hoeveelheid aan informatie lijk je als lezer daarin te verdwijnen. Sommige personages zijn ronduit onsympathiek en zij beleven het verhaal mee vanuit de zijlijn. Als ook nog blijkt dat de personages het niet zo nauw nemen met de seks, is dat toch wel jammer.
Identificatie met de hoofdpersonen
Het gedrag van sommige mannen is erg vrouwonvriendelijk. Het haalt de spanning uit het boek. Ook verdwijnt het gevoel van identificatie met de hoofdpersonen. Daarvan moet er toch wel eentje zijn met wie je als lezer feeling krijgt. De schrijfster behandelt wel diverse onderwerpen, maar die komen net niet uit de verf omdat het verhaal diepgang verliest. Vooral door de sterke wisseling van personages en gebeurtenissen die elkaar in een overigens goed tempo opvolgen.
Diepst wanhopige gevoelens
Meisje van me is wel spannend en het einde was onverwachts goed. Wel had er meer met de gevoelens van de hoofdpersonen gedaan mogen worden. Het gemis dat een vrouw voelt die maar geen kinderen kan krijgen, komt er bijvoorbeeld niet uit. In de eerste hoofdstukken is weliswaar meteen duidelijk wat er aan de hand is, maar blijven ook de diepst wanhopige gevoelens van verdriet achterwege. Mede door de gebeurtenissen rondom andere personages, die op hun beurt hun eigen plan trekken. Wel heeft alles met elkaar te maken en dat maakt veel goed.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
