"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Melktanden

Dinsdag, 8 juni, 2021

Geschreven door: Emma Curvers
Artikel door: Alek Dabrowski

Een bucket list vol wilde plannen

[Recensie] In 2014 verscheen Iedereen kan schilderen, het debuut van Emma Curvers. Ik heb het boek toen gemist. Melktanden is haar tweede roman. Door een enthousiaste recensie werd ik verleid het boek te kopen. Het verhaal lijkt eenvoudig. Lon is een vrouw van achtentwintig en gaat voor het eerst van haar leven samenwonen. Haar vriend heet Philip en hun relatie leidde als vanzelf naar het moment waarop zij besloten tot deze stap. Lons moeder ziet niets bijzonders in hem en heeft ook een mening over mannen in het algemeen. “Mannen kon je maar het best altijd op zicht houden: iedereen mag solliciteren, maar je moet nooit iemand een vaste aanstelling geven.” Lon moet na enige tijd haar moeder gelijk geven.

Curvers schrijft het verhaal consequent vanuit Lon. Haar vriend blijkt iemand te zijn die zich altijd zeer enthousiast ergens in stort. Lon bewondert dit aan hem, maar twijfelt ook over haar rol. “Zo leefden we samen, ik achter hem aan, altijd op pad naar iets onbekends.” Voor haar hoeft bijvoorbeeld een feestje niet bezocht te worden. Zij vraagt zich af wat ze er precies gaan doen en hoe lang het gaat duren. Volgens Philip mist zij de essentie “Op een feest doe je niets, en daardoor is er ruimte voor alles.” Philips gedrag wordt extremer wanneer hij een bucket list ophangt en deze dagelijks aanvult met nieuwe wilde plannen. “Philip kon alles wensen wat er in hem opkwam, alles kon ineens deel worden van de lijst.” 

Het verhaal deed mij hier denken aan het laatste boek van Lize Spit, Ik ben er niet. Gelukkig kiest Curvers voor een andere weg. De focus verschuift van haar vriend naar haar nieuwe baan en de puppy die zij heeft genomen en die zich niet laat opvoeden. De stijl van Curvers is sowieso heel anders dan die van Spit. Zij schrijft puntiger en laat haar hoofdpersoon meer onverwachte dingen doen. Bovendien heeft haar boek veel humor. Het gedol met de hond die zij Frans Hals heeft genoemd is erg grappig, net als de scène waarin zij even meegaat in de nieuwe manie van haar vriend, Spirit dancing. Vaak geeft zij in korte schetsen pijnlijk raak hun huiselijk situatie weer, die steeds minder prettig wordt.

Op een van de punten op zijn bucketlist slaat zij direct aan: een trio. Later beweert haar vriend dat zij toch een open relatie hebben. Zij vindt aanwijzingen dat hij een vriendin heeft, Xenia. Lon raakt geobsedeerd door haar. Haar relatie met Philip lijdt er zeer onder. Het is de vraag of hun vakantie naar Amerika nog doorgaat. Zij hadden bedacht om in vier weken tijd zoveel mogelijk achtbanen en all-you-can-eat restaurants te bezoeken.

Dans Magazine

Het meeste van wat ik hierboven vertel is in het kort al te lezen op de achterflap. Het verhaal neemt hierna een paar mooie wendingen waar ik niets over zal zeggen. Ik bleef in ieder geval geboeid tot het eind doorlezen. Het is niet alleen het verhaal wat dit boek zo sterk maakt; op de een of andere manier kloppen haar zinnen altijd en is haar timing heel goed. Lon laat soms een opmerking vallen die je even niet helemaal kunt plaatsen. Een pagina later bevredigt Curvers je nieuwsgierigheid door terloops net voldoende informatie te geven. Zij doseert dit heel goed en zorgt er bovendien voor dat deze truc niet voorspelbaar wordt. Er blijven genoeg geheimen rond Lon zweven die haar een perfecte onbetrouwbare verteller maken.

Melktanden heb ik met veel plezier gelezen. Ik ga snel de eerste roman van Emma Curvers lezen. Tot slot is het leuk dat er in het boek veel kleine, wat cynische beschouwingen zitten, zoals over relaties. “Een relatie is een lekke sloep waarin je voortdurend moet hozen. Maar je spreekt samen af dat het een glimmend jacht is dat ten koste van alles moet worden gered. Anders gaat het moreel aan boord verloren.”

Eerder verschenen op Uitgelezen Boeken

Boeken van deze Auteur: