Merel wil vliegen
[Recensie] Merel is 14 en zit op de middelbare school. Ze is een verlegen tiener die het liefst niet op wil vallen. Heeft ooit één vriendin gehad op de kleuterschool en daarna nooit meer. Ze wil niet in de kantine eten want daar vindt ze het te druk. Op de wc propt ze snel haar boterham naar binnen en gaat dan naar de bibliotheek die in de school zit. Mevrouw Wexler is de bibliothecaresse maar toch ziet ze hoe Merel worstelt om zichzelf staande te houden tussen alle drukte van school. Mevrouw Wexler stelt voor dat Merel in haar kantoortje haar boterham opeet. Dat is al beter dan op de wc. Als Merel klaar is met eten, blijft ze in de bibliotheek om te lezen. Mevrouw Wexler heeft gezorgd voor matten waar kinderen op kunnen liggen tijdens het lezen en Merel maakt hier elke pauze gebruik van.
Op een dag krijgen ze in de klas te horen dat mevrouw Wexler een ongeluk heeft gehad en overleden is. Diezelfde middag wordt Merel van het dak van de school gehaald en belandt ze in een psychiatrisch ziekenhuis op verdenking van zelfmoord willen plegen. Merel blijft echter ontkennen maar verzwijgt ook de echte reden van haar bezoekje op het dak. Ze mag met haar moeder mee naar huis op voorwaarde dat ze wekelijks een psychiater spreekt.
Na een aantal weken krijgt Merel pas wat vertrouwen in de psychiater, dokter Katz. Eindelijk barst de bom en begint ze te praten. Ze wil geen zelfmoord plegen, ze wil vliegen. Als dingen moeilijk worden voor Merel, vliegt ze in gedachte weg met de vogels. Dokter Katz, kijkt er gelukkig niet raar van op, maar vanaf het moment dat Merel dit geheim deelt met haar, kan ze niet meer vliegen.
Thuis loopt het ook allemaal niet zo lekker. Haar moeder, die altijd haar steun en toeverlaat was, is nu te bezorgd en doordat Merel niet met haar kan praten over haar geheim, wringt er iets tussen hen. De relatie is niet meer wat het was. Ze ontlopen elkaar en praten maar amper.
Als Merel in een boek begint te lezen dat ze van mevrouw Wexler kreeg, weet ze de oplossing. Met lood in haar schoenen hakt ze de knoop door om een hele maand van huis te zijn, naar een kamp. Daar leert ze dat er één ding is wat iedereen verbindt en waardoor ze niet meer bang en alleen hoeft te zijn. Dat ene ding? Muziek.
Waarom geen vijf sterren? Het is een enorm leuk boek om te lezen. Je leeft echt mee met Merel, maar soms zitten er wat stukken in die net té toevallig zijn. Waarvan je weet dat ze er in staan omdat Merel anders niet voor problemen komt te staan. Hierdoor halen sommige stukken je net uit de vaart van het verhaal en uit het meeleven met Merel. Je beseft je dan dat het maar een verhaal is. Dat is het enige minpunt. Voor de rest is het een boek dat gaat over moed verzamelen om toch datgene te doen wat je wilt doen. Een erg goed boek voor meiden en jongens die worstelen met hun zelfvertrouwen. En dan meer voor de herkenning van het probleem dan voor een oplossing, want die is bij iedereen weer anders.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
