Een schitterend Fantasyverhaal
“Als iemand weet hoe je een ramp kunt ontketenen dan is dat de 17-jarige Gwen Collins wel. Ze breekt per ongeluk dertien van haar vaders zandlopers met daarin het levenszand van stervelingen en maakt hen daarmee ongemerkt onsterfelijk. De Raadsheren eisen dat deze zielen binnen afzienbare tijd worden opgehaald. Wanneer Gwens vader als de verantwoordelijke zielverzamelaar een beroep op haar doet, voelt ze zich gedwongen zijn werk over te nemen. Maar Gwen heeft vrijwel geen ervaring met zielverzamelen en als ook de ziel van haar klasgenoot Max onsterfelijk blijkt te zijn, komt ze voor een onmogelijke keuze te staan…” [Achterflap]
[Recensie] Merkteken van de dood is een schitterend Fantasyverhaal. Het zielverzamelen is een redelijk origineel concept. Het verzamelen van zielen levert ook de nodige spannende momenten op in het verhaal. Maar het meest werd ik gegrepen door de personages in het boek.
Gwen is een fijne hoofdpersoon omdat ze eigenlijk een soort antiheld is. Het werk dat ze doet en de kennis die ze heeft, geven haar in principe veel macht. Ze is echter zo onhandig en onzeker, dat een deel van die macht al snel weer teniet gedaan wordt. Ze moet dus extra haar best doen om haar taken toch tot een goed einde te brengen en dat maakt haar verhaal spannend en soms zelfs grappig om te lezen.
Max is ook een heerlijke hoofdpersoon. Hij durft buiten de gebaande paden te denken en trekt daardoor al snel zijn eigen, verrassend accurate conclusies. Dit voorkomt in dit geval de in fantasyverhalen vaak voorkomende ongelijkheid tussen de ene hoofdpersoon die alles weet en de andere hoofdpersoon die helemaal niets weet. Dit vond ik wel zo prettig.
Het karakter van Xander, de broer van Gwen, is een verhaal apart. Hij gedraagt zich onmogelijk arrogant en soms zelfs wreed. Toch zijn zijn motieven volgens mij niet alleen maar slecht. Een deel van zijn gedrag komt mogelijk ook voort uit beschermingsdrang.
Deze drie karakters hebben een eigen gezichtspunt. Uiteraard zijn er ook een aantal bijpersonages, maar die spelen een minder grote rol en worden vooral gebruikt om iets duidelijk te maken over de hoofdpersonages. Ze voegen wel humor toe aan het verhaal.
Ik heb genoten van dit boek. Het is origineel, goed geschreven en de hoofdpersonages stalen mijn hart. Dat het verhaal in het Nederlands geschreven is zal voor velen een pluspunt zijn.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
