Naast humor weet de auteur genoeg spannende momenten in te voegen
[Recensie] Nicole Elzema (28) heeft altijd genoeg dromen gehad, maar een pretpark beheren zat hier eigenlijk niet bij. Wanneer ze het vervallen pretpark van haar overleden tante Thea erft, staat ze zeker niet te juichen. Naast ‘Down Under’ krijgt ze de achterstallige rekeningen, overwoekerde hekken én wordt ze, tot overmaat van ramp, opgezadeld met de nukkige (huidige manager) Marc. Door het verval worstelt ze met ideeën voor het park. Ze wil vooral een plek waar ze leuke dingen kan doen en kinderen blij kan maken.
Langzaamaan beginnen Nicole en Marc aan elkaar te wennen en gaan ze elkaar steeds leuker vinden. Hij besluit haar te helpen met het pretpark. Maar wanneer de wallaby’s ontsnappen, een bestelling fout gaat en Nicole een flinke boete krijgt en Marc daar telkens in de buurt is geweest, wordt ze erg achterdochtig. Hij wilde tenslotte wel erg graag dit park van Thea erven.
Auteur Tamara Haagmans zet met dit boek een zeer originele verhaallijn neer waarbij mensen met het Downsyndroom een erg belangrijke rol vervullen. In het begin van het verhaal gebeurt er genoeg om meteen in het verhaal te zitten. Op het moment dat Nicole het pretpark erft, wordt de lezer al nieuwsgierig gemaakt door de mysterieuze man die ook bij de notaris verschijnt. Doordat het verhaal zich veelal in het pretpark afspeelt, is de afwisseling qua locatie enigszins eentonig, maar de veelzijdigheid in personages is daarentegen groot. Zowel de hoofdpersonen als de bijfiguren zijn op een prettige manier in het verhaal verwerkt. Duidelijke karaktereigenschappen van de personages worden niet echt in het verhaal genoemd en hadden wat verder uitgediept kunnen worden.
Hoewel de auteur gedetailleerde omschrijvingen geeft, is er nog voldoende ruimte om zelf in gedachten een beeld te vormen van de omgeving en/of situatie. Ze weet dit op de juiste momenten wel of juist niet te doen. Zo krijg je van het park zelf een goede omschrijving zodat je de ligging van bepaalde zaken weet, wat weer erg handig is in het verloop van het verhaal.
Tamara Haagmans heeft een goed gevoel voor humor. Zo noemt ze Nicole een ‘wandelende pr-ramp’ en zorgt de gedachtegang van haar voor een lach op het gezicht van de lezer. Naast humor weet de auteur genoeg spannende momenten in te voegen. De gemaskerde man met de witte schoenen keert telkens terug en zorgt achteraf voor een bijzondere onthulling. Hoewel de belevenissen enigszins voorspelbaar zijn en de verhaallijn wat aan de oppervlakte blijft, is dit niet storend te noemen, eerder vermakelijk.
Wanneer je als lezer goed in het verhaal zit, krijg je het gevoel dat je meeloopt met de personages omdat je je zo verbonden voelt met hen. Hoewel de lezer weet dat het fictie is, ervaar je het bijna als waargebeurde belevenissen. Het valt dan wel wat tegen (zonder dat er spoilers genoemd worden) dat er zich een situatie voordoet die in het echte leven te absurd zou zijn. Deze omslag zorgt voor een gevoel van verbazing.
Een eveneens twijfelachtige situatie is dat niemand zichzelf zo zou uitsloven voor een man, terwijl Nicole er zeker van is dat hij iets grondig verziekt heeft tijdens haar georganiseerde weekenden in het park. Nicole is daardoor kwaad en vol onbegrip. Dan zit je niet te wachten op een romantisch moment met die man. Het is moeilijk te begrijpen dat de auteur deze romantische draai na deze ontdekking heeft gemaakt.
Het is hartverscheurend om te vernemen hoe mensen met het Downsyndroom worden geconfronteerd met opmerkingen en scheldwoorden. Deze momenten zijn zeer aangrijpend in het verhaal en laat duidelijk een boodschap naar voren komen, namelijk ‘een handicap is geen reden om buitengesloten te worden’. De rode draad die door het boek loopt, zorgt voor een helder inzicht in de wereld van Down waardoor je verbaasd bent dat de ideeën van Marc niet vaker in de echte wereld te zien zijn.
Uiteraard is het feelgoodgevoel door heel het boek goed te merken. Het is een verhaal met amusante ongemakkelijkheden, vergissingen, mooie vriendschappen en opbloeiende liefdes. Ik geef deze roman 3,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
