Een wereld geschapen die tot de verbeelding spreekt
[Recensie] In Midland kampt Sammy met angstaanjagende nachtmerries, waarin ze wordt opgejaagd en iedere keer opnieuw weer moet vechten voor haar leven. Het put haar niet alleen uit, maar ze zit bij het ontwaken ook onder de schrammen en blauwe plekken. Sammy wil niet zwak overkomen en houdt waar ze ’s nachts doorheen gaat verborgen voor haar collega’s en zelfs voor haar beste vriend Matt. Totdat ze er niet meer omheen kan; de wonden die ze aantreft op haar lichaam worden steeds ernstiger en ook overdag heeft ze het gevoel achtervolgd te worden. Samen met Matt probeert ze uit te vinden wat er aan de hand is. En dan blijkt dat ze in haar nachtmerries een heel ander leven leidt, in een verlaten en donker gebied waar de tijd stil staat: Midland. Waar ze herinneringen aan heeft die ze het liefst wil vergeten. En dan rijst de vraag welk leven een droom is en welke droom werkelijkheid…
Als eerste moet benoemd worden dat de beeldschone cover van Midland al nieuwsgierig maakt. Je fantasie wordt er mee ‘aan’ gezet. Sowieso ademt het boek kwaliteit; dat merk je aan de bladspiegel, de zorgvuldig ingeplande alinea’s en de zinsopbouw. Dat zie je wel eens anders.
Daarnaast is hoofdpersoon Sammy een opvallend, niet standaard personage waar je meer van wilt weten. Ze is niet zo sociaal, hard voor zichzelf, maar beschermend ten opzichte van de mensen van wie ze houdt. En dat zijn er niet zo veel. Zelfs Matt, die ze als familie ziet, lijkt ze soms af te stoten als hij voor haar wil zorgen. Toch komt uit alles naar voren dat ze voor elkaar door het vuur gaan. Dat dit ook nodig is blijkt wel als de geheimzinnige Daron, een jonge man die Sammy zowel in haar dromen als in de realiteit tegenkomt, Midland als volgt beschrijft: ”Midland is een soort schemerwereld, een plaats die ergens tussen dag en nacht is blijven hangen.” Daron gaat naarmate het verhaal vordert een steeds belangrijkere rol spelen.
Midland komt langzaam op gang. De nachtmerries die Sammy beleeft zijn in een schuin lettertype weergegeven, zodat je weet wat echt is en wat niet (tenminste, zo lijkt het…). Ze weet echter heel lang niet wat ze ermee aan moet en blijft het voor zichzelf en haar omgeving ontkennen, waardoor je als lezer ongeduldig wordt en haar wil aansporen om er iets mee te gaan doen. Het verhaal stokt door Sammy’s getwijfel ook een beetje, want het is allemaal nog onduidelijk en je wilt meer informatie. Die informatie wordt beetje bij beetje gedeeld, door terugkomende herinneringen bij Sammy en doordat Daron, die Sammy goed lijkt te kennen, ook meer in beeld komt. Waar er lange tijd meer vragen dan antwoorden opgeroepen worden, komt er halverwege het boek meer duidelijkheid en daarmee wordt de vaart er ook ingezet. Je maakt dan kennis met twee rivaliserende groepen en er wordt duidelijk wat Sammy met hen te maken heeft. Omdat er heel beeldend wordt beschreven hoe vechtpartijen verlopen en hoe de omgeving van Midland eruit ziet, heb je soms het idee in een game beland te zijn, waar Sammy als superheldin de hoofdrol vertolkt. Sammy ontwikkelt zich tot een stoere chick die geen uitdaging meer uit de weg gaat. Ook als ze daarmee haar eigen leven op het spel zet.
Aan het eind van het boek komen er meer personages bij en werd het voor mij soms wat onduidelijk wie nu the good guys en the bad guys zijn. Ook de verschillende werelden en hun bewoners (wie hoort waar) vereisen extra aandacht om het verhaal te kunnen blijven volgen.
Toch heeft Marquerita Le Roy met Midland een wereld geschapen die tot de verbeelding spreekt, met karakters van wie je gaat houden. Het open einde is slim gekozen; je wilt nu weten hoe het verder gaat met Sammy, Matt en Daron. Daarom ben ik heel benieuwd geworden naar het vervolg van deze serie. Vanwege de prettige vertelstijl, de aansprekende personages en het goed kunnen neerzetten van een duistere sfeer die smaakt naar meer, krijgt Midland vier mooie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
