De buitenkant zegt niet alles
[Recensie] Milo is samen met zijn zus in de metro ergens op weg naar toe. Waarnaartoe wordt pas helemaal aan het eind van het boek duidelijk, of nou ja, zo duidelijk zal het voor veel Nederlandse kinderen niet zijn. (spoiler) De moeder van Milo zit in de gevangenis, maar dan moet je wel uitgelegd krijgen dat de gedetineerden in Amerika meestal oranje overalls dragen. Het woord gevangenis wordt namelijk nergens genoemd. Milo tekent de wereld is nogal op de Amerikaanse leest geschoeid en misschien moeten Nederlandse uitgevers iets strenger selecteren in het prima streven om boeken op de Nederlandse markt te brengen waarin representatie en diversiteit is gewaarborgd.
Rolstoel
Want dat is het zeker. Er komen mensen van allerlei achtergrond voorbij. Van verschillende kleuren, met hoofddoekjes en in een rolstoel, net als in de gewone wereld. Daar gaat het ook over. Over al die mensen die je tegenkomt en waar je in je hoofd een verhaal van kunt maken. Milo doet dat op papier. Hij tekent een paar passagiers en en fantaseert over hun levens. Die man met de stoppelbaard woont vast in een rommelig appartement met een parkietenkooi. En dat jongetje met een keurige middenscheiding en een stropdasje komt regelrecht uit zijn kasteel met butlers.
De combinatie van illustraties van Christian Robinson (van o.a. Gaston) is verfrissend, directe prenten van het stadsleven, soms ingezoomd, afgewisseld met de kindertekeningen,. De kinderfantasie is voorstelbaar en komt goed over. Matt de la Peña schrijft vooral jeugdboeken en dat is terug te zien in de overdaad aan tekst, er wordt van alles beschreven wat op de tekeningen wel te zien is of niet nodig is. Er staat bijvoorbeeld letterlijk: ‘Kun je aan de buitenkant wel zien hoe iemand echt is?’ Zanger en tekstdichter Jeangu Macrooy werd gevraagd voor de vertaling en doet dat bekwaam.
Milo tekent de wereld is een prentenboek over vooroordelen en over beeldvorming. In het plot is er een onvermoede rol voor de jongen met het stropdasje, wat Milo tot een conclusie brengt waar niks tegen in te brengen is, maar die er nogal dik bovenop ligt.
Waardering: Over vooroordelen. Veel tekst, mooie tekeningen, op Amerikaanse leest geschoeid.
—
Voor het eerst verschenen op Jaapleest
