Drietal speurders is bijna net zo beschadigd als de moordenaar
[Recensie] Anno 1989. Rechercheur Benjamin Chambers wordt naar Hyde Park gestuurd omdat daar een vreemde ontdekking is gedaan. Blijkt dat er een lichaam is gevonden dat op het standbeeld van De Denker lijkt. Hier is een moordenaar aan het werk die bekende standbeelden namaakt en die publiekelijk tentoonstelt. Bij de plaats delict ontmoet Chambers agent Winters, een groentje die hij op sleeptouw moet nemen.
Zeven jaar later, Jordan Marshall werkt bij de narcoticabrigade maar houdt zich in haar vrije tijd bezig met een oud dossier, namelijk dat van de onopgeloste moorden van zeven jaar geleden. Het dossier ligt bij haar thuis en ze gaat op eigen onderzoek om de ware dader te kunnen vatten. Ze heeft er haar missie van gemaakt en hier heeft ze zo haar redenen voor.
Als ze iets op het spoor komt contacteert ze Winters en vertelt hem dat Chambers en hij de ganse tijd gelijk hadden. Winters werkt niet meer bij de politie maar heeft een saai baantje bij de supermarkt Sainsbury waar hij als beveiligingsbewaker werkt. Marshall gaat ervoor en betrekt de twee in haar onderzoek En dan beginnen de moorden opnieuw. Het is aan dit trio om jacht te maken op de moordenaar…
Vanaf het begin van Mimic voel je de onderhuidse spanning. De eerste honderd bladzijden beslaan de situatie dat zich in 1989 heeft voorgedaan en daar neemt de auteur ons mee naar de eerste moorden. De rest speelt zich af in 1996 in Londen.
Met Chambers, Winters en Marshall heeft Daniel Cole een sterk drietal als hoofdpersonages gekozen. Chambers en Winters zijn beschadigd en veel zin hebben ze niet om weer achter een moordenaar aan te zitten. De dialogen en situaties zijn grappig te noemen, waardoor Mimic meer is dan alleen maar spannend. Spannend en macaber is het wel degelijk; de moordenaar maakt kunstwerken van zijn slachtoffers zoals De Denker en De Venus van Milo.
Geen nood voor wie geen kunstliefhebber is en deze kunstwerken onbekend zijn. Cole geeft de nodige bijpassende info over deze beeldhouwwerken en dat is prettig om te lezen. De auteur heeft met Mimic een standalone geschreven maar het zou me niet verbazen mocht hij dit driemanschap weer gebruiken bij een volgend boek.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
