"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het geheim van Edison

Zaterdag, 3 oktober, 2020

Geschreven door: Neal Shusterman
Artikel door: Nico Voskamp

Minder spannend tussenboek op weg naar de finale

[Recensie] Het duurde een paar maanden – voor de fans gevoelsmatig vast veel langer – maar dan is ie er ook: deel twee van de Accelarati-trilogie.

Even opfrissen? In het begindeel De erfenis van Tesla merkte Nick dat de spullen die hij heeft gevonden in het oude huis waarheen hij en zijn vader zijn verhuisd, de belangstelling trekken van heel veel mensen. Het lijkt wel of die mensen gedreven worden door gemeenschappelijke hebzucht. Iedere bezoeker van zijn garageverkoop graait in de oude spullen en geeft veel te veel dollars voor een oude mixer, of een versleten honkbalhandschoen. Ook Caitlin is van de partij, zij woont in de buurt en koopt een oude bandrecorder.

Al die spullen lijken te leven, met elk een rare eigenschap – omdat ze afkomstig zijn van Nikola Tesla, de fameuze uitvinder. Nick heeft spijt als haren op zijn hoofd dat hij ze verkocht heeft en gaat proberen samen met Caitlin deze ‘Teslanoïde voorwerpen’, zoals ze in dit boek genoemd worden, terug te vinden. Daarover gaat dit deel 2.

Eerlijk? Het verhaal valt nogal tegen. De sprankeling en originaliteit van het eerste boek is hier een beetje verdampt. De twee schrijvers borduren voort op dat deel, maar met soms onverwachte wendingen. Zo introduceren ze opeens dat Nick heeft uitgepuzzeld dat al die vreemde spullen samen één grotere uitvinding vormen: de Nieuwe Intensieve Kracht Straler (N.I.K.S), Tesla’s levenswerk. Daar moet de lezer wel in mee kunnen gaan. Daarnaast is hij wel een beetje flauw, die afkorting.

Boekenkrant

Nick en Caitlin gaan flink wat voorspelbaarder dan in deel 1 op zoektocht om die objecten te vinden. En belanden in allerhande avonturen, meer of minder gevaarlijk. De prikkelende taalgrapjes, plaagstootjes tussen de twee hoofdrolspelers, gekke situaties zijn veel minder aanwezig. Het voelt aan of de schrijvers haast hebben om aan deel 3 te beginnen, maar dat jammer genoeg dit deel 2 er eerst nog tussen moet, qua trilogie.

Wel komen we meer te weten over de schimmige club die de Illuminati heet. Gevaarlijke figuren die ook heel graag die voorwerpen zouden vinden om de N.I.K.S. compleet te maken. Het wordt een race tussen de twee kinderen en de boze mannen. Een strijd tussen goed en kwaad, helaas dus niet zo puntig verwoord als het begindeel.

Gelukkig blijven de schrijvers wel trouw aan de formule. Ze weven voldoende wetenschappelijke feitjes door de avonturen om het ook voor bèta’s boeiend te houden. De kinderen of de volwassenen, wie gaat dit winnen? Dat gaan we meemaken als het laatste deel van deze trilogie uit komt.

Ook verschenen op Nico’s recensies