Lieve mensen op zoek naar verbinding en liefde
[Recensie] De hoofdpersoon in deze roman is de creatief therapeute Dorian. Ze werkt met kinderen die problemen thuis of op school ervaren. Buiten dat komen er ook verhaallijnen in voor van andere personen die evenveel aandacht krijgen. Er is bijvoorbeeld haar man Siep, de weduwe Ilse Blom met dochter Liedewei, oma Mieke met zoon Hinne, en het paar Gerben (tweelingbroer van Siep) en Myra, vervolgens nog Sjoerd, de vriend van Siep met hond Reus.
Siep wil graag kinderen, maar Dorian niet. Hij heeft visioenen over een dochter, die heel realistisch lijken. Om Siep tegemoet te komen, stemt ze toch in om een traject van ivf in te gaan. In het begin van het boek, zelfs in de proloog, krijgt Dorian krijgt een telefoontje van ene Mieke van der Jacht. Zij heeft Dorian gevonden via het Internet. Mieke vraagt of zij langs wil komen. Ze is kunstenares en al op leeftijd. Om haar leven te bezegelen wil zij afscheid nemen van haar pleegzoon in de Himalayas met een klimtocht. Ze vraagt Dorian om haar te vergezellen, maar Dorian vindt dat moeilijk omdat Mieke heel ziek is. Ze is bedlegerig en kan bijna niet lopen. Waarschijnlijk heeft zij niet meer lang te leven. Daarom is haar vraag ook zo wezensvreemd. Dorian zegt nog niet meteen toe. Vlak na dit voorval krijgen Dorian en Siep ruzie, omdat Dorian niet langer met heel veel moeite wil proberen om zwanger te raken. Ze wil dan ook stoppen met de ivf behandeling.
Ilse is een jongere vriendin van Mieke, die zelf nog een klein dochtertje heeft. Zij zoekt contact met Dorian over Mieke. Ilse stond ook in de brief van Mieke vermeld waarin zij Dorians opdracht uitwerkt. Ze ontmoeten elkaar in een restaurant. Ilse werkt aan een film over haar overleden echtgenoot, die kort geleden overleed tijdens een vakantie, waar hij verongelukte. Hij was haar levensmaatje en tweelingziel, zoals zij het zelf zegt. Haar dochtertje noemt Mieke oma. Dorian merkt op dat het voor dochtertje Lidewei moeilijk moet zijn om in een gezin zonder vader op te groeien en zij biedt haar hulp aan als therapeute. Ilse denkt dat het voor Dorian een vlucht uit het normale leven zou zijn wanneer zij met Mieke op reis zou gaan. De vraag is of Dorian in dit verhaal als therapeute wel mee moet gaan. Komt ze niet teveel aan de privé levens van deze twee vriendinnen?
Siep neemt zijn vriend Sjoerd in vertrouwen over de niet-kinderwens van Dorian. Ondanks dat Dorian en Siep getrouwd zijn, duurt het na hun ruzie een hele tijd voordat ze elkaar weer zien, maar uiteindelijk maken ze het toch weer goed. Hoe het afloopt met de kinderwens is niet zo duidelijk in dit verhaal.
Bovenop alle mooie beschrijvingen die ik al noemde, gaat de auteur ook in op hoe zij haar therapieën vorm geeft. Dat geeft extra diepte. Een voorbeeld daarvan is dit citaat:
“Ach Roos! Wat glunderde de kleine meid toen ze haar vertelde hoe blij de zieke mevrouw was dat zij omwille van haar bereid was geweest haar vaste tijd naar de volgende dag te verzetten. Pas tegen het einde van haar speeluur begon ze over haar moeder te spreken. ‘Dorian, mama is heel vaak heel boos op mij, omdat bij mij alles altijd veels te lang duurt. Maar ik was gister helemaal niet boos op jou. Ik dacht gewoon de hele tijd: nog één nachtje slapen en dan is het morgen. En dan ga ik naar Dorian toe. Knap van mij he?’
Bijzonder dat zo’n kind door dat extra nachtje wachten aanvoelt dat het ongeduld van haar moeder haar tot een treuzelaar heeft benoemd. “
Oncoloog Van der Plas, die Mieke behandeld, blijkt een vriendschap met de oude kunstenares te zijn aangegaan. Hij laat Dorian zien hoe spiritueel en kunstzinnig Mieke wel niet is geweest in haar werkzame leven. En dat zij gedichten schreef.
Dorian volgt zelf ook nog lessen over therapie bij een psychiater. Daar leert zij onder andere om aandacht te besteden aan kleine voorvallen uit het alledaagse leven van haar cliënten om zo het therapeutische proces op gang te brengen. In deze context duikt het woord ‘misschien’ op, als grote inspiratie bron. Dit woord zou zomaar vervangen kunnen worden door het woord ‘eerlijkheid ‘.
Dorian en Ilse vinden zoon Hinne van Mieke en hij blijkt op de crisis afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis te verblijven. Hij is een voormalig boeddhistische monnik en is altijd op zoek geweest naar zijn moeder. Hoe dat is gegaan tussen moeder en zoon, en hoe het tussen hen afloopt, laat ik aan de lezer over om te ontdekken. Wat doet dit alles met Dorian en Hinne? Dat maakt het boek spannend.
Ans Feijen is in het dagelijks leven ook therapeute, wat maakt dat de beschrijvingen heel realistisch zijn. De vraag is, wat heeft zij verzonnen en wat niet?
Dit is echt een meesterlijk geschreven roman. Op alle fronten gaat de auteur de diepte in. Gebeurtenissen, situaties, de omgeving, emoties en personen. En ze beschrijft dat alles weergaloos.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
